Ik vond februari best een fijne maand! Het was zo’n maand met verandering in de lucht, niet per se groots en meeslepend, maar gewoon, van die subtiele verschuivingen. In de natuur bijvoorbeeld, waar alles van grijs en wit naar voorzichtig groen, paars en geel ging. De eerste vleugen lente. Ik genoot ervan en bewoog zoveel mogelijk mee. Lees maar.
Februari was de maand van…
Een goed leven is een ademend leven,
las ik laatst. Bewegen tussen tegenstellingen, voegde de schrijver er aan toe.
Ja. Ik denk het ook. Soms gaat dat vanzelf. En is het een beetje zoeken, vind ik. Dan neig ik sterker naar de ene kant dan naar de andere. En ook de coronatoestanden maken het soms lastig om evenwicht te vinden. Tijd met mezelf doorbrengen lukt wel deze dagen. Maar met anderen zijn, de verbinding met medemensen zoeken, dat is bij vlagen best een uitdaging. Me opladen met rust, stilte en ontspanning gaat best goed. Maar de discipline vinden om allerlei taken af te vinken, is de laatste weken iets lastiger.
Dus ja, soms schommel ik één kant op, en blijf ik daar zomaar een beetje in hangen, beweeg ik niet meer zo makkelijk terug.
Dat geeft denk ik niet. Het leven zal altijd wel een beetje zoeken blijven.
Vandaag ging het in ieder geval best goed. Ja, soms gaat het ademen vanzelf. En soms voelt het als koorddansen. Is de balans even zoek.
Misschien is zelfs dát ademen: dat het leven even moeiteloos gaat, en dan weer even stroef. En dan weer vanzelf, en dan weer met wat moeite. Meebewegen, bijsturen. Deinen, creëren. Loslaten, vasthouden. Krachtig opstaan, jezelf toevertrouwen. Groot zijn, klein zijn.
Ademend leven.
Ja.
Dag januari! Het was een maand van uitersten, en daarmee een maand die zich niet zo goed laat vangen in een korte inleiding :-) Moeilijke meh-momenten, opgevolgd door héle toffe, leuke, inspirerende, avontuurlijke momenten. Ha. Ja, van alles wat dus. Lees maar mee.
Januari was de maand van…
o Rustig uit mijn ninamaakt-winterslaap ontwaken.
Mijn maand begon met het laatste restje kerstvakantie, en daarna was het tijd om mijn werk weer rustig op te starten. Rustig ja, want januari is qua opdrachten meestal niet de drukste maand. Ik vond dat wel fijn, het gaf me de gelegenheid om even uit te zoomen en te ontdekken welke kant ik de komende tijd op wil met mijn bedrijf. Mijn eerste werkweken gebruikte ik dan ook vooral om te brainstormen, en om mijn website wat te finetunen. Mijn webteksten herschrijven, een paar kleine wijzigingen in de webshop doorvoeren, et cetera. Verder had ik verwacht dat het in de webshop héél stilletjes zou zijn, maar eigenlijk was het er best druk. Zeker vergeleken met eerdere januari’s. Hoi nieuwe lockdown, hoi mensen die elkaar lieve post willen sturen. :-)
lees verder →
Het is het begin van de middag. Na een ochtend op kantoor kan ik wel wat buitenlucht gebruiken. ‘Boodschappen doen’ had ik in mijn agenda gezet, maar zodra ik mijn jas aantrek besef ik dat ik eigenlijk niks nodig heb. Ik ga hoe dan ook naar buiten en loop de supermarkt voorbij. Waar zal ik heengaan?
Ik kom langs de grote katholieke kerk, vlakbij het bos. Die kerk, zo ontdekte ik laatst, heeft een verscholen zijportaal waar je een kaarsje aan kunt steken. Misschien gek, maar soms doe ik dat. Ik ben nog nooit in die kerk geweest. Boven het tafeltje met waxinelichtjes hangt een kunstwerk van Maria. Ze heeft een nogal bijzondere nek. Jezus houdt ze tegen zich aan. Ik kan niet zeggen dat ik het mooi vind, of nou ja, ach. Op een bepaalde manier vind ik het misschien toch… ja, mooi. Achter Maria is een regenboog te zien. Deze Maria met haar lange nek, hier op haar plek aan de buitenkant van de kerk, ik mag haar geloof ik wel. Ik steek een kaarsje aan.
Ik aarzel even of ik het bos in zal gaan, maar besluit om dat voor de volgende keer te bewaren. In plaats daarvan zigzag ik door de wijk ernaast. Straten vol jarendertighuizen, geen een hetzelfde. Ik zie een toverhazelaar, hij bloeit al! Kleine gele sliertjes zijn het. Ik maak er een foto van. En kijk, daar is de minibibliotheek, een kastje op een paal, middenin een grasveldje op de hoek van twee straten. Ik vind een boek dat er fijn uitziet en neem het mee.
Even verderop groet iemand me enthousiast. Ik ken hem niet, maar dat geeft niet. Ik groet terug en loop met een glimlach door.
Via het pleintje met de grote oude bomen kom ik weer op kantoor. Ik zet koffie. Ik pak mijn laptop en schrijf wat zinnen. Ik besef hoe fijn het ook alweer is, om te schrijven zonder richting, zonder doel. Ik besluit dat het goed is. Dit allemaal. Ja. Meer hoeft er even niet.
Ik zoek naar woorden die zinnen, die spreken
die stromen, vanzelf, die als water, bewegen
Woorden die weten wat woorden niet weten
die dingen doen voelen die waren vergeten
Woorden die los staan van taal en toch dragen
die antwoorden zijn door voorzichtig te vragen
Woorden die wijzen, hun vorm ver voorbij
Ik kan ze niet vinden,
ik wacht.
Dan vinden ze mij.
Zo. Het was me het maandje wel. Eerlijk is eerlijk, de maand was pittiger dan ik gehoopt had. Maar misschien is dat oké. Soms gaat dat zo, dat blijkt maar weer. En er waren ondanks dat – of misschien wel dankzij – ook hele kostbare momenten. Gelukkig maar. Tijd voor een terugblik.
December was de maand van…
Als ik 2020 een woord zou mogen geven, zou het Ontdekken zijn. Want wat is er veel ontdekt dit jaar. Wat hebben we als wereld veel ontdekt. En wat mocht ik zelf veel ontdekken.
Ik houd van wat dat woord betekent als je het ontleed: ont-dekken. Alsof je ergens een kleedje vanaf trekt. Of er stof vanaf veegt. Iets opgraaft. Iets wat eerder niet te zien was, wordt nu ineens zichtbaar. Daarvoor was het er blijkbaar ook al, maar nu je het ontdekt hebt, nu bestaat het ineens in jouw leven.
En ik houd bovendien van het gevoel dat dat woord me geeft. Er klinkt nieuwsgierigheid doorheen. Openheid. Misschien ook verwondering. Een ‘ahh, kijk nou!’. En het schept ruimte, hoop, vertrouwen. Want als dit ontdekt kon worden, als dit er al die tijd al bleek te zijn – wat is er dan nog meer? Alsof er overal schatten voor het oprapen liggen. Zelfs als het niet zo lijkt, zelfs als er op het eerste gezicht niks te zien is. Trek niet te snel conclusies, want wie weet. Het kan zomaar.
lees verder →