En hoe het dan toch ook ineens
als een lichtglimp bij donkere hemel
weer terug kan zijn:
Het vertrouwen, de moed, plezier.
De hele dag al kwijt
ik wanhopig op zoek
elk laatje in mijn achterhoofd uitkammend
het spoor terugvolgend naar waar ik het voor het laatst voelde
de broodkruimels die ik eerder achterliet, verdwalend
met grote moeite de ene voor de andere
op de tast –
Het volgende moment
wordt me een liedje voorgeshuffeld
dat argeloos de last van mijn schouders laat vallen
zonder uitleg mijn hart teruggeeft
Ik snap er niks van
blijkbaar hoeft dat niet
ik dans weer.
Mooi <3