Als ik later groot ben…

Ik zeg heel vaak ‘Als ik later groot ben…’ en dan iets erachter. Ik denk dat ik dat wel bijna elke dag een keer zeg. Of misschien een keer per twee dagen. Want ik vind het leuk om te dromen over later. Ookal weet ik niet eens zeker of ik later wel groot word. Ik denk eigenlijk niet dat ik nog groter word dan nu (misschien juist kleiner, als ik heel oud en rimpelig ben). Maar toch.

Ik zeg dan bijvoorbeeld tegen floris: ‘Als ik later groot ben ga ik met je trouwen!’ Maar dat kan eigenlijk niet, want we zijn al getrouwd. Nou ja, het kan wel nog een keer, maar dat is ook weer zo overdreven. Alsof de eerste keer niet echt was ofzo. Dus misschien bedoel ik dan: Als ik later groot ben, ben ik nog steeds duizend blij dat ik met jou getrouwd ben! En ookal kan ik dat niet garanderen, ik denk wel dat dat zo gaat zijn, want floris is gewoon écht lief.

Of soms zeg ik: ‘Als ik later groot ben word ik zangeres!’ Niet per se fulltime, maar gewoon één dagje in de week ofzo. Dat lijkt me nou echt leuk. Hoewel ik nu eigenlijk ook al een avond per week in een koor zing en sinds een paar weken ook in een bandje van onze kerk. En dan op zondagochtend in de kerkdienst enzo. En overdag thuis zing ik ook heel vaak. En in de zomer met Continentals, je weet wel, dat rondreizende koor. Maar tegelijkertijd weet ik heus wel dat ik niet het beste van de wereld kan zingen. En dat hoeft ook niet. Maar ooit, wie weet word ik dan nog wel meer zangeres dan ik nu ben. Als floris dan pianist wordt als ie later groot is, kunnen we samen optredentjes geven. (Eigenlijk deden we dat al een keer, maar toen waren we miljoen zenuwachtig en dat was vet eng. Maar wel leuk.)

En als ik in een heel serieuze bui ben, dan zeg ik: ‘Als ik later groot ben heb ik mijn eigen bedrijfje!’ Want ik denk stiekem wel dat dat echt zo is. Ik hou gewoon van dingen zelf doen en vrolijke projectjes bedenken. Als ik een artikel voor een tijdschrift schrijf vind ik dat leuk, maar meteen denk ik: ik wil niet alleen een artikel schrijven, ik wil het hele tijdschrift maken! Nou ja, ik gok dat ik daarom ook een blog ben begonnen. Dan kan ik lekker én de tekst, én de vormgeving, én de foto’s en tekeningen maken. En stiekem ben ik ook met een ander projectje bezig, wat hopelijk een eigen minibedrijfje wordt. Maar dat verklap ik lekker nog niet, anders gaat iedereen de hele tijd vragen hoe het daarmee gaat en schiet ik in de stress en word ik te perfectionistisch en durf ik niet meer. Maar ik hou jullie op de hoogte hoor, wees maar niet bang.

Als ik later groot ben hebben we ook twee konijnen. Frits en Joepie. Of Frits en Kapitein Konijn, dat weten we nog niet. En Joepie/Kapitein Konijn is een vrouwtjeskonijn, een teddy, want die zijn supermegaduizend langharig en fluffy. En dan rennen Frits en zijn vriendinnetje heel hard samen door de kamer en doen ze binkies en knagen ze niet aan de kabels.

Ik weet zeker dat ik, als ik later groot ben, nog steeds heel vaak in de Ikea kom. Al is het alleen maar om koffie verkeerd te drinken en kaneelbroodjes te eten. Terwijl ik dit schrijf zit ik er ook. Ik zag zomaar dat er een tafeltje was met een stopcontact eronder, dus ik zit hier wel goed. Maar nu moet ik nog even aan mijn geheime projectje werken, anders wordt het nooit wat. Ik ben tenslotte al bijna groot.