Het avontuur begon al in maart. Toen ik een mail kreeg met de vraag of ik een kraampje wilde bemannen op het yogafestival. Met mijn kaarten, op Schiermonnikoog. Een heel weekend in september. Dus ik twijfelde en wikte en woog en vroeg advies. Want kraampjes zijn leuk en avonturen ook, maar nieuwe plekken, nieuwe situaties en nieuwe mensen zijn per ongeluk ook wel een beetje stressvol.
Maar ik zei ja, en gelukkig zei mijn meest avontuurlijke en immer enthousiaste vriendin ook ja toen ik vroeg of ze met me mee wilde.
Afgelopen donderdag checkte ik de weersvoorspellingen en maakte ik een lijstje met wat er allemaal mee moest en overwoog ik nog minstens zeven keer of we misschien toch niet gewoon één dag moesten gaan. Maar Beate zei hup het komt goed, dus de volgende dag zaten we met een tent, een tas met kraampjesspullen, een tas met kaartenvoorraad, een kaartenrek, een kaartenmolen, een tas met kampeerspullen en twee stampvolle rugzakken op de boot. (Heus, alleen essentials mochten mee.)
En gelukkig: toen we onze bagage eenmaal aan het vervoersbusje hadden toevertrouwd en wij zelf op de fiets naar de camping zaten, waaide de wind alle stress weg.
We kwamen op de camping en die eerste paar uur verdienen wel een applausje, want het was droog, we richtten ons kraam in en verkochten meteen een stuk of dertig kaarten. Er werd zelfs al gesproken over een verkooppunt op Schier. Het yogapubliek bleek heel divers te zijn, maar was hoe dan ook ontzettend vriendelijk en enthousiast. Er waren knusse lampjes, live muziek en biologische ayurvedische glutenvrije plantaardige raw vegaburgers. So far so good :-)
En toen kwam de regen. Tussen vrijdagavond half negen en zaterdagmiddag één uur was het nat. En met ‘het’ bedoel ik eigenlijk alles. Oké, bijna alles. We waren reuzedankbaar voor het zeiltje van ons kraam, want daardoor waren wij en onze tassen vooral een beetje klam. Gelukkig kwamen we op het idee om van elke kaart één showmodel te plastificeren, zodat we de rest van de voorraad veilig en droog konden opbergen.
Tussen de regendruppels door regelde Beate even dat we ons eigen knusse tentje op mochten zetten in een van de festivaltenten, zodat we extra droog en extra warm bleven. Hiephoi voor een assistent die net iets meer lef heeft dan jijzelf. :-)
De volgende ochtend werden we getrakteerd op goede koffie, aten we oneindig veel boterhammen met pindakaas en deden we nog een poging kaarten te verkopen. Dat laatste mislukte een beetje want iedereen volgde enthousiast zijn yogalesjes (met of zonder stromende regen) en wie dat niet deed had wel iets beters te doen dan door de regen slenteren.
En net toen we het net zo’n beetje zat begonnen te raken, kwam de zon door! De zon! Alle doorweekte, niet-klagende yogaliefhebbers werden nóg blijer en ik kreeg spontaan zin in dansjes. De yogalessen, meditaties en voetmassages waren nog in volle gang, dus we lieten het kraampje even voor wat het was en sjeesden naar het strand. Pootjebaden, schelpen zoeken en met de zon op ons gezicht op een boomstammetje zitten. Heerlijk!
De tweede helft van de middag brachten we weer door op de camping en verkochten we nog heel wat setjes kaarten. Het was precies druk genoeg om ons geen moment te vervelen en precies rustig genoeg om met iedereen een praatje te maken. Met die lieve meneer die vertelde over yoga met een regenbroek aan, met die twee vriendinnen uit Alphen aan de Rijn, met de yogadocente uit Los Angeles en met het meisje dat een kaart voor iemand anders uitzocht en toen zei “Deze is mooi! Voor… mezelf.” Ik maakte kaarten op maat, met teksten als ‘Jij bent ook een prachtig mens!’ en de allermooiste: ‘Welcome to your life. Beautiful and terrible things will happen. Don’t be afraid.’
Voor we het wisten was het zes uur, pakten we al onze – inmiddels droge :-) – spullen in en fietsten we terug naar de boot. We keken naar de mooie wolkenluchten, de grote golven en een zeehond. En we kletsten na over hoe vermoeiend maar ook hoe leuk het was geweest, over de gezellige mensen die we ontmoet hadden en over een hele hoop andere dingen die er allemaal niet echt niet toe doen, maar toch ook weer wel.
En wat we ook concludeerden: Dat het een fijn avontuur was geweest. :-)
PS De kaart op de foto bovenaan is nieuw! Hij is hier te koop, in mijn webshop :-)
:-) Wat de zon niet kan doen, hé!
Wij waren in juli een week op vakantie op Schiermonnikoog. Zooooo zalig!
Naast fijn tekenen kun je ook heel mooi schrijven!
Heel leuk om te lezen en zo een beetje mee te genieten van je avontuur op Schier.
Wauw. Je omschrijft het weer zo mooi. Eigenlijk lees ik alleen maar lichtpuntjes.
Ah wat heerlijk dat je gegaan bent! Zoiets lijkt me best stressvol in je eentje, dus superfijn dat je een leuke ‘assistente’ had die het hele weekend mee wilde. Ik stuur bijna nooit kaartjes maar anders zouden het de jouwe zijn, gewoon omdat ze niet zo algemeen commercieel zijn – zo geschreven dat ze op zoveel mogelijk mensenlevens van toepassing zijn – maar veel persoonlijker, genuanceerder, met meer aandacht. Dat voelt ook direct veel fijner om aan iemand te sturen. :-)