De komende veertig dagen

Een paar jaar geleden las ik de volgende zin in het boek Het goede leven. Hij kwam binnen.

Vrij zijn is niet: alles kunnen doen.
Vrij zijn is: alles kunnen laten.

Hoe vaak denk ik niet dat ik vrij ben als ik maar tijd, geld en mogelijkheden heb om te doen wat ik wil. Maar ‘echte’ vrijheid heeft niet te maken met al je verlangens volgen. Dat heeft te maken met alles los kunnen laten. Niet gebonden zijn en beperkt worden, misschien juist door je eigen verlangens.

De tijd tussen vandaag en Pasen wordt ook wel de veertigdagentijd genoemd. In de katholieke kerk was dit traditioneel een tijd van vasten. Somberder leven, bepaalde luxe dingen weglaten, om zo stil te staan. Om los proberen te komen van je eigen verlangens en de focus te leggen op God. En zo toe te leven naar Pasen. En om te beseffen dat al onze luxe niet vanzelfsprekend is. Op wikipedia kun je er nog veel meer over vinden, maar voor mij is dit de kern. Hoewel ik niet katholiek ben, ben ik de afgelopen jaren ook gaan ‘vasten’. geen tussendoortjes, geen vlees, geen series kijken, geen zinloze dingen shoppen, na 22u mijn laptop uit, et cetera (nee, ik deed dat niet allemaal, ik koos er één of twee :)). Die veertig dagen* voor Pasen zijn voor mij een tijd geworden van bewustwording. Hoe leef ik eigenlijk? Wat is er nu echt belangrijk in mijn leven? Welke dingen leiden me daarvan af? Waarom zit ik de halve dag op facebook terwijl niemand daar wat aan heeft en ik er zelf niet eens gelukkiger van word? Wat wil ik eigenlijk en waarom doe ik dat zo vaak niet?

Door bewust met die vragen bezig te zijn en sommige dingen te laten, voelde ik me een heel klein beetje vrijer. Eigenlijk zo gek, dat je vrijer wordt door jezelf te beperken. Maar toch: dat je na veertig dagen denkt, wauw, ik heb helemaal geen facebook nodig om een leuk leven te hebben. Echt, zonder facebook heb je zoveel meer rust :) Ineens heb je tijd voor dingen die veel belangrijker zijn. Ik geef het toe, na die veertig dagen facebook ik weer vrolijk verder, maar ik heb minder de neiging om elke vijf minuten dat schermpje weer door te scrollen. Ik kan het beter relativeren en los laten.

En morgen begint het dus weer. Ik gooi facebook even de deur uit en eet geen vlees. Dat laatste niet omdat ik enorm aan vlees gehecht ben of omdat ik bang ben dat ik niet zonder kan. Maar omdat ik weet dat het zoveel beter is om niet altijd vlees te eten. En ik doe het toch bijna altijd. Dat vind ik dom, want juist omdat ik het niet zo nodig hoef, kan ik het net zo goed laten. Maar ik doe het toch steeds. Maar nu dus veertig dagen niet. Ik heb zelfs floris over kunnen halen om één keer per week geen vlees te eten :) Dus we gaan ervoor. Ik heb er zelfs een klein beetje zin in, laat die rust in m’n hoofd maar komen (:

* Eigenlijk zijn het 46 dagen, omdat er oorspronkelijk op de zondagen niet gevast werd. Maar ik ken mezelf, als ik op zondag wel mag facebooken ga ik gewoon het hele nieuwsoverzicht van de afgelopen week lezen, en dat wil ik nou precies niet. Dus op zondag vast ik ook.