december.

December was de maand van donkerblauwe sterrenhemels en een okergele gloed. Een gloed die ik ook om mijn dagen vond. Soms voelde alles zo rijk en heilig.

Mijn weken deinden mee op het ritme van de tekeningen die ik maakte voor het klooster in Huissen. Elke week eentje: mijmeren, stoeien, schetsen, maken, afwerken, nagloeien. En dan weer opnieuw. (Hier zijn ze te zien.)

We gingen een weekend naar Terschelling. Twee magische dagen in een andere wereld. Een wereld van eindeloze ruimte, vrijheid tot aan de horizon. Verwachtingen en regels waaiden overboord. Alle ruis loste op in de kou. Alleen maar weidsheid, in ons en om ons. Spelen, rennen, zijn. Laat dat maar een voorbode zijn van het nieuwe jaar.

Het was een maand vol korte dagen met zacht en warm kaarslicht. Het donker in mijn hoofd bleef achterwege. Of nee, niet helemaal. Er werd wat losgewoeld – oude pijn en onzekerheid, vaak zonder woorden. Het wil allemaal plaats maken voor licht. Maar soms duurt dat even.

En er viel iets op z’n plek. Een vraag die al een paar jaar met me meereisde. Een knoop die niet doorgehakt, maar zachtjes losgemaakt wilde worden. Nog meer ruimte. Ik werd geraakt door de intimiteit van gesprekken, ontmoetingen zonder schild. Wat een zegen.

Toen iemand me vorige week vroeg hoe mijn leven nu is, antwoordde ik: ik voel zo duidelijk dat het leven te vertrouwen is. Er zijn stukken waarin ik het vergeet, maar toch. Ja.

Dit was december. Een gloedvolle maand. Morgen begint er een nieuwe maand, een heel nieuw jaar. Om het met de woorden van Stef Bos te zeggen: Open je armen voor alles wat komt. 💛 Dat wens ik ons toe.

PS Twee nederlandstalige liedjes die ik ontdekte en prachtig vond: deze van BLØF en deze van Lieve Bertha. Verder genoten we van Lampje (nu nog op NPO plus, maar komende week op tv) en was Stutz zo’n goede, grappige, wijze en openhartige docu dat ik ‘m iedereen aanraad.