Ik probeer woorden te vinden voor december. Een zachte maand was het, laag bij de grond. Een beetje blurry ook, als ik eraan terugdenk vloeien de dagen wat in elkaar over. Ik weet niet meer precies wat er wanneer gebeurde. Ik herinner me vooral de ochtenden, die momenten dat ik in mijn dagboek zat te schrijven bij kaarslicht, terwijl het buiten langzaam licht werd.
Voor het eerst in jaren was ik dit jaar niet echt bang voor de somberte en zwaarte die ik in december vaak voel. Vorige jaren probeerde ik het te negeren, en toen ik dat niet meer kon en wilde, zette ik me schrap. Dit jaar voelde ik me rustiger, misschien zelfs een vleug nieuwsgierigheid. Vorig jaar vertelde ik mijn coach dat het voelt alsof ik elke winter weer in een diepe put val en zij antwoordde toen: kun je niet gewoon rustig met het trapje naar beneden? Inmiddels leer ik dat. En dat de bodem van die put altijd zachter, vriendelijker en rijker is dan ik verwacht.
Dus het was een maand van vertragen, verwarmen en verzachten. En vertrouwen. Ik had alvast met mezelf afgesproken dat het niet helemaal hoefde te lukken. Dat het geen ramp zou zijn als ik het laatste stukje van die put toch nog zou struikelen en met een bons neer zou komen. Dat gebeurde ook. Één dag was ik het vertrouwen even helemaal kwijt en wist ik niet goed waar ik het moest zoeken. Aan het einde van die dag belde ik een vriendin, want ineens herinnerde ik me dat dat vaak helpt. Contact zoeken, erover praten. Achteraf zag ik dat het oké was. Al doende leert men.
Het was een maand van me richten op het hier en nu. Niet alles tegelijk willen. Niet alles proberen te begrijpen. Gewoon genieten van het licht van de adventskaars, waarmee we aftelden naar Kerst. Vreugde vinden in wat vaker uitgebreid en vers koken, in plaats van makkelijk en snel. Een praatje met iemand, bij een vriendin op visite. Troost vinden in kerstverhalen. Bezoekjes aan familie. Lieve post in de brievenbus.
Ik bouwde langzaam maar zeker mijn werk af, helemaal van die enorme piek vol winterbestellingen naar steeds kalmere dagen, en uiteindelijk vakantie.
En het was een maand om nieuwe inzichten te laten bezinken. Begin december had ik een opleidingsweekend (fijn, mooi, heerlijk, leerzaam, rijk, uitdagend, verfrissend, hoopvol) en dat bracht genoeg nieuwe ervaringen en indrukken om langzaam door te laten dringen. Halverwege de maand nog een lezing en een boek, zelfde verhaal.
En nu is de maand bijna voorbij. En daarmee het jaar. Ik vind het goed zo. :-) Ik ga het nieuwe jaar rustig en vol vertrouwen in. We zullen zien hoe het vanaf hier verder gaat.
En jij, dankjewel voor het lezen. Op deze blog, die ik deels voor mezelf schrijf, maar waar je van harte welkom bent om mee te lezen. Hoe was jouw december? Voel je vrij om er iets over te delen of om zomaar even te reageren. Ik wens je alle goeds, de komende dagen en alle dagen daarna. X
PS Fijn oud- en nieuwliedje :-)
Voor jou nog een fijne laatste dag van december en een heel mooi begin van het nieuwe jaar.
Dankjewel!
Rustig met het trapje naar beneden, die moet ik onthouden. Want ook ik crash elk jaar in januari halsoverkop in dat zwarte gat.