Dromenmeisje

Soms ben ik best een dromenmeisje. Fantaseren over vroeger, nu en later, dat doe ik graag. Het liefst strooi ik over al die herinneringen en toekomstplannen nog een handje roze, mintgroen en gele glitters. Van een weekend dat ‘gewoon best leuk’ was, zoek ik het allerfijnste moment, en schrijf ik juist daar een gedichtje over. Zodat dat het meest in mijn gedachten blijft hangen, en al het gewone een beetje meer op de achtergrond komt. En voor de toekomst geldt hetzelfde.

Waar ik dan over droom? Over mijn verjaardag, en dan maak ik een alvast lijstje met hoe mijn feestje moet worden. Dan zie ik het al helemaal voor me, in een park of aan het strand, met veel slingers, taartjes en vooral hele lieve leuke vrolijke mensen. Of ik droom over een prachtig knus tuintje, met kleurige bloemetjes en een stukje gras om te picknicken. En een schommel, die mag natuurlijk niet ontbreken. Floris hoeft niet zo nodig een schommel, dus we hebben afgesproken dat die er pas komt als we ooit een kindje hebben.

En dan droom ik daar weer over. Dat het een meisje is, en dat ik haar dan meeneem naar mijn lievelingskoffietentje. En dat we ooit over heel lang in een heel fijn huisje in Nijmegen wonen. Of anders in Groningen. Zo’n oud huis, niet te groot, dat dan wel alvast mooi opgeknapt is (want we zijn niet zulke klussers), met witte muren en houten balken aan het plafond. En ik droom van het strand, dat we daar dichtbij wonen, in een huisje in de duinen, zodat ik elke dag even hoi kan zeggen tegen de zee.

En tussen alle feest-tuin-kind-huisje-zee-bedrijven door heb ik dan ook een mini-bedrijfje. Of iets minder mini, dat mag tegen die tijd ook wel. En dan maak ik nog steeds tekeningen en mooie ontwerpjes. Misschien kaarten, maar vast ook allerlei andere dingen, zoals posters en muurschilderingen en kleine kunstwerkjes en vrolijke websites en boekomslagen en stofjes.

Ja, ik droom graag. Het gevaar is natuurlijk dat ik zo veel aan het dromen ben, dat ik bijna vergeetom al die fijne glitterplannetjes uit te voeren. Dus dan knijp ik even in mijn arm, ontdek ik dat nog springlevend en wakker ben, en zeg ik ‘hup hup’. En dan bedenk, teken, zaag en knip ik een verjaardagskalender, of werk ik een uurtje in de tuin (anders komt dat gezellige picknicktuintje er nooit). Of verzamel ik al mijn zakenpowervrouwkrachten en doe ik de omzetbelastingaangifte van mijn mini-bedrijfje. En ondertussen droom ik dan van een iets-minder-mini-bedrijfje, zodat ik een meneertje in kan huren die dat voor me doet :)

In alle dromen is God er bij. Ik droom dat ik in al die dromen steeds meer van Hem mag leren, want wauw, dan is al het andere vanzelf iets minder belangrijk. En dat ik met/door/in mijn dromen een beetje mee mag bouwen aan Zijn droom voor de wereld. En dat ik – als mijn dromen tegenvallen, of juist uitkomen – Hem steeds weer mag vinden, bij Hem tot rust mag komen en nieuwe energie mag vinden.

En o ja, floris. Er zijn mensen die zeggen dat verliefdheid na een jaar of twee overgaat (of verandert in ‘houden van’), maar wij zijn stiekem al vier jaar keiverliefd. Dus in al mijn dromen geef ik hem kusjes en dansen er nog steeds heel veel hartjes om onze hoofden.

En ach, zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben nog lang niet uitgedroomd. Maar voor nu zeg ik: hup hup.

PS Het laatste plaatje is ook verkrijgbaar als kaartje in mijn webshop!