Een gedachte (over mildheid en genade).

Waar ik soms over nadenk:
Hoe mildheid en genade eigenlijk best veel van elkaar weg hebben. Laatst gebruikte een vriendin het woord ‘genadig’. Bij mindfulness gaat het vaak over mildheid. Ook een mooi woord vind ik dat. En ik denk dat die twee, mild en genadig, eigenlijk heel dicht bij elkaar liggen. Ze liggen allebei in dat veld van niet-oordelen. In mijn hoofd is mildheid iets meer dragend, en genade iets meer omarmend, maar ik weet eigenlijk niet zeker of dat echt zo is. Ze geven allebei ruimte voor de dingen om te zijn zoals ze zijn. Ze fluisteren allebei ‘het is al goed’.

En nu we het er toch over hebben: ik leer het, steeds meer. Mildheid, genade. Zachtheid. Niet oordelen. Open zijn. Ruimte maken voor de dingen om te zijn zoals ze zijn.

En dat is eigenlijk best wel bijzonder om te merken. Hoe gesprekken en podcasts en boeken me meer inzicht en handvaten geven, en hoe elke dag mediteren een manier is om ermee te oefenen. Hoe bewust het me maakt. Van mijn eigen gedachten en woorden, maar ook van die van anderen. Als ik met iemand zit te praten en diegene iets zegt als ‘ja ik weet dat het belachelijk is maar ik denk dus steeds dit en dat, echt heel stom’, dan gaat er een klein lampje op mijn dashboard branden. Kijk, de innerlijke criticus, denk ik dan. Zij heeft ‘m ook.

En of ik ‘m nu bij mezelf of bij een ander tegenkom, steeds is er weer die uitnodiging om zélfs die innerlijke criticus niet te veroordelen, maar ‘m mild te begroeten. Misschien zelfs te omarmen. We blijven leren. We doen ons best. Dit is waar we zijn vandaag. Het is al goed.

En toch nog iets over genade. Ik associeer dat woord direct met God en religie. Allerlei laatjes in mijn hoofd gaan open. Maar ik geloof dat zowel mijn definitie van God als van genade groter is geworden. Ik weet eigenlijk niet waar het een ophoudt en het ander begint, en andersom. Die eindeloze mildheid. Die altijd open armen. Die zachte grond onder je voeten. Die open plek waar niets is wat er niet bijhoort. Die stille stem die zegt ‘het is al goed’. Ik geloof dat ik dat God noem.