Ik woon nu zo’n twee en een half jaar in Assen. Die eerste periode (ehm, zo’n anderhalf jaar om precies te zijn) was niet per se makkelijk. Ik bedoel, het idee was leuk: ik was net getrouwd, woonde in een huisje met de allerleukste meneer op aarde, en bovendien had ik een diploma Kunstgeschiedenis op zak. Beetje jammer alleen dat ik niet wist wat ik met die diploma wilde, dat er een economische crisis was, en dat ons huisje in een stad stond waar ik niemand kende. Ik was niet per se zielig, maar ja, een beetje verloren voelde ik me wel.
Een jaar later (laten we zeggen december 2014) had ik nog steeds geen baan gevonden, maar begon het idee ‘ninamaakt’ steeds meer vorm te krijgen, en daarmee had ik ook weer wat hoop op iets wat op een carrière lijkt. Ik schreef toen het volgende gedichtje/gebed. Vanmorgen kwam ik het ineens weer tegen op mijn computer, en het beschrijft zo goed hoe ik me toen voelde, en ook hoe ik nu op die tijd terugkijk. Ik deel het maar gewoon.
Bedankt God,
dat u me bemoedigt
dat U steeds zegt, zie je wel
je bent niet zo verdwaald
als je denkt dat je soms bent
ik voel me soms verloren
alsof ik per ongeluk
van het pad ben afgegaan
en nu door de berm dwaal
aan de zijlijn sta
maar dan hoor ik U fluisteren,
wees maar niet zo bang
blijf kalm en loop maar door
je bent waar je moet zijn
ik weet wel waar je gaat
Soms denk ik dat ik wacht
tot ik het pad gevonden heb
tot ik een wegwijsbordje zie
dat zegt waar ik moet gaan
de juiste kant opwijst
Maar U zegt steeds opnieuw
je hoeft niet te zoeken
naar een pad dat niet bestaat
jouw pad is daar
waar je nu loopt
Dan kijk ik waar ik ben
zie ik hoe veel moois er groeit
dat wachten op een pad geen zin heeft
dat ik hooguit geduld nodig heb
om de bloemen te zien bloeien.
16 december 2014
Wauw prachtig!
Dankjewel :) X
Wauw, heel erg mooi! Ik had dat gevoel na mijn studie (in 2014 afgestudeerd, eerst bachelor geschiedenis en daarna uit interesse een master middeleeuwen en renaissance studies) en zat daarna een jaar thuis (op een paar baantjes om maar wat te verdienen na). Inmiddels doe ik een verkorte lerarenopleiding geschiedenis en zit ik helemaal op mijn plek :) (hopelijk vind ik hierna dan ook een baan maar dat zien we dan wel weer)
Dankje! En wat tof om te horen dat je zo op je plek zit bij de lerarenopleiding! :) Maak je inderdaad maar geen zorgen over die baan daarna, dat komt vanzelf wel ;-)
wat m o o i Nina. dankjewel voor het delen, het begin van het gebed-gedichtje beschrijft precies hoe ik me de afgelopen tijd iets te vaak voel en het einde maakt me hoopvol en dankbaar. merci!
Ah heel graag gedaan, blijf hoopvol!
Wauw mooi geschreven!!
Wat mooi!
Wouw heel erg mooi!
Wauw nina, wat mooi :) Ik ben steeds aan het wachten tot ik me eindelijk ergens thuis voel, tot mijn echte leven kan gaan beginnen.. Maar misschien groeien hier ook wel heel veel bloemen :) (je verdwaald voelen kan ook als je wel een baan hebt)
Ah, ja, dat kan ik me een beetje voorstellen! Ik denk dat geduld en kleine stapjes de toverwoorden zijn :) En who, het voelt vet lang geleden dat ik jou heb gesproken, maar misschien is dat ook wel! Laat je t weten als je weer een keer in de buurt bent? :) X
Ah Nina, wat ben je toch een mooi mens mét talenten. Superfijn dat je zo’n eerlijk en open gebed durft te delen, ook omdat je je toch een stukje blootgeeft als je zo open uitkomt voor je levensovertuiging zeg maar (dat gevoel heb ik in elk geval wel vaak).
Wauw, dankjewel Hester!
Zonder gekkigheid: ik had kippenvel. Zo mooi!
testje