een kerstverhaal.

Een lange reis
we zijn nu hier
God weet waarom
het liep zo
we liepen zo

Zo hadden we het niet bedacht
maar dit waren de enige stappen die we konden zetten
dus we zijn nu hier
en God weet waarom

Er is weinig om aan vast te houden
weinig anders dan elkaar
dan de chaos van vandaag
het tastbare van dit moment
dit moment

En in onze moeie handen
ligt de toekomst
de kwetsbare toekomst
zo afhankelijk nog
zo nieuw, zo hulpeloos, zo teer

Soms ineens een ver gevoel
een warmte, een gedachte:
wat als het zo moest zijn
wat als dit het is
onze weg
deze plek

Uit onverwachte hoeken
cadeaus
vreemdelingen die zeggen: je hebt geluk
hier gebeurt het
hier moest je zijn

We hebben ernaar gezocht
het klopt
dit alles
het klopt

Dus hier zijn we
moe, het overzicht kwijt

In onze lege handen
de toekomst
het heden
dit moment

alles wat we nog niet weten

En op de bodem van onze verwarde harten
klopt er iets:

een zacht vermoeden
van heiligheid


(Toen ik een maand of twee geleden mijmerde over Kerst en dat aloude verhaal, kwamen deze woorden op papier. Het vormde de basis voor deze kaart. Misschien is het licht bij jou deze dagen, misschien donker. Misschien allebei. Blijf zachtjes dat vermoeden van heiligheid koesteren. Vol overgave mag ook :) Ik wens je alle goeds. X)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »