Hoi! Ik bedacht me dat het al keilang geleden is dat ik gewoon eens wat persoonlijke avonturen op mijn blog deelde, laat staan iets over fijne koffietentjes vertelde. Waarom? Nou, enerzijds omdat ik best veel van mijn leven deel op instagram, maar ook wel omdat ik niet alleen de (ogenschijnlijke) hoogtepunten van mijn leven wil laten zien, maar liever aandacht besteed al die kleine fijne momentjes tussendoor. Maar hé, soms maak je gewoon leuke dingen mee. En als je daar dan toevallig ook nog een heleboel gezellige foto’s van hebt, tja. Dan is een blogpost daarover misschien niet zo’n gek idee.
Het zat namelijk zo: afgelopen weekend gingen we in een klein houten huisje in het bos logeren. En dat was fijn. (Nee, heus niet alleen maar fijn, en het was ook niet perfect, noch spectaculair, maar er waren gewoon wel veel fijne momenten. :-)) Dus ik neem je graag mee:
Het huisje stond vlak bij Arnhem en daarom sjeesden we op de vrijdag eerst naar Nijmegen. Want dat is mijn lievelingsstad. Ik moest even wennen dat mijn favoriete koffietentje niet meer bestaat, want normaal gesproken is dat bij elk bezoekje aan Nijmegen onze fijne uitvalsbasis. Nu kwamen we in de stad en dachten we ‘oh nee waar moeten we nou lunchen en even acclimatiseren?’. Na veel gedrentel belandden we in de Yoghurt Barn, wat zeker een hele fijne plek was. Maar per ongeluk ook een ingewikkelde, want daar kun je uit miljoen soorten yoghurt met miljoen soorten toppings kiezen. Ik had honger en daardoor was ik niet de beste versie van mezelf, dus ik raakte een klein beetje in paniek. Ik kon alleen nog maar denken aan de scones van Sid en Liv. Toen ik na twintig stressvolle minuten eindelijk een keuze had gemaakt ging de storm gelukkig weer liggen. Het bleek ook nog een goede keus te zijn, want alles was reuzelekker en het leven was weer goed.
We slenterden langs hertjes en leuke winkels en fijne straatjes en reden toen weer een stukje naar het noorden. Op naar ons weekendhuisje :-) We vergaten een foto te maken van het huisje, maar op de tekening hierbovenaan zie je hoe het eruit zag. Of hier, op de website van het park.
Een uitgebreide rondleiding hadden we niet nodig, want het huisje is zo klein dat je in één oogopslag alles kunt zien :-) Dat was goed nieuws, stiekem hadden we die dag eigenlijk al wel genoeg indrukken gehad. Het enige nadeel vonden we dat je er niet zelf kunt koken, dus toen moesten we wel uit eten. Mocht je ooit in Velp komen (je weet maar nooit), ga dan eten bij restaurant Ongedwongen, want het eten is er heel lekker en de sfeer is – juist ja – fijn ongedwongen. Bovendien is er maar één vegetarisch voor- en hoofdgerecht, dus het hoofdstukje keuzestress konden we dit keer ook overslaan :-)
De volgende ochtend maakte Floris me wakker, door me erop te wijzen dat de vogels hier precies dezelfde geluiden maakten als onze vogelgeluidenwekker thuis. Daarna dronken we koffie en aten we croissantjes aan het kleine uitklaptafeltje. Ik maakte een tekening voor mijn serietje Random things I like, want dat moest per ongeluk nog. Daar was ik natuurlijk veel te lang mee bezig, maar gelukkig las Floris ondertussen een boek. Toen het werk gedaan was, trokken we erop uit. Na de regenachtige nacht was zelfs de zon weer gaan schijnen!
En dit was mijn een van mijn favoriete stukjes van het weekend. We banjerden een rondje over het park, want daar was een waterpomp en een schommel en vooral heel veel bomen. En toen banjerden we nog veel verder, door modderpaadjes en stijl omhoog en ook weer omlaag omlaag en we volgden ondertussen netjes alle gele bordjes. Ik klom in een boom en ik rende en huppelde, want dat mag als je in het bos bent. We kwamen ook nog 133 lammetjes tegen (of misschien net iets minder, als sommige zich verstopt hadden, want we hebben het niet nageteld) op een hele grote lammetjesboerderij.
Vervolgens dronken we koffie in een lelijk ingerichte schuur (oh nee, brasserie), en toen we daarna weer verder wandelden, genoten we van het feit dat we geen mensen meer zagen. Wel zagen we een wit paard tussen de bomen, die met een beetje fantasie een eenhoorn had kunnen zijn en helemaal klaar was voor zijn hoofdrol in een zelfverzonnen sprookje.
Toen we verder liepen, kwamen we nog veel meer paarden tegen, ze maakten net even een ommetje. Ze waren wel in voor een praatje en een kleine fotoshoot, dus van die mogelijkheid maakten we graag gebruik.
Precies nadat Floris zei dat hij nu eigenlijk ook wilde zwijnen wilde zien (want daar had de mevrouw van de receptie het over gehad), zag ik er eentje tussen de bomen lopen. Op de foto lijkt hij zo ver weg dat het ook een baby-olifantje had kunnen zijn, maar met het blote oog konden we net zien dat het heus een zwijn was.
Gelukkig zagen we er even later nog veel meer, en ook iets dichterbij. Floris ook weer blij.
Toen we moe genoeg waren sneden we een klein stukje van de route af en kwamen we bij een lief watertje met bruggetjes terecht.
En toen kwamen we weer bij het huisje. Het was tijd voor frietjes, want dat hoort op zaterdag en bovendien moesten we nog ontdekken hoe leuk het restaurantje van het park was. Want dat was het. Precies mijn stijl en het was er net zo ongedwongen als het restaurant van de dag ervoor (behalve dat deze Woodz heette). We vonden het ook heel handig dat de porties zo enorm waren, want doordoor hoefden we daarna niet meer avond te eten. Je kunt daar trouwens ook koffie drinken of van de frietjes genieten als je niet op het park logeert, dus wil je daar eens gaan wandelen, dan zou ik dat zeker doen :-)
De volgende ochtend ruimden we alles netjes op en ging ik naar de kerk in Arnhem. Dat was eerst een beetje spannend (nieuw gebouw, nieuwe mensen), maar uiteindelijk echt ultiem inspirerend. Bovendien dronken we daarna koffie bij een al net zo inspirerend koffietentje. Het heette Bomboca en ik kon me niks fijners bedenken dan op dat moment in dat zaakje te zijn, omringd door fijne kleurencombinaties en mooie meubels, en dan ook nog met een kop fantastische koffie in mijn hand.
Om de drie minuten zei ik tegen Floris ‘oh ik ben zo blij’, en daar werd hij dan ook weer blij van. We sloten ons weekendje af met een bezoekje aan oma en reden toen weer gauw naar huis.
En toen was ons bijkomweekendje per ongeluk alsnog best wel vol geweest, waardoor ik er eigenlijk best wel van moest bijkomen. Maar dat gaf niet, want mijn avonturenemmertje is weer vol, en daardoor mijn inspiratie-emmertje ook. En nu geniet ik extra van het thuis zijn en honderdmiljoen webshopbestellingen inpakken in mijn rustige, vertrouwde werkkamertje. Want thuis zijn is ook gewoon fijn.
Wat een heerlijk weekendje weg!
Klinkt helemaal perfect ook met leuke uitstapjes, lekker eten en fijne natuur om je heen.
Ja, inderdaad, het was een fijne mix van dat alles! :-)
NOU! Drie keer raden waar ik nu zit, hihi. Ik weet niet of je dat hebt meegekregen, maar ik loop stage voor de Yoghurt Barn en ben elke week op dinsdag in diezelfde Barn in Nijmegen. Wat toevallig! Ik zit echt te stuiteren op mijn stoel nu, hihi. Zo leuk om te lezen dat je hier was. Maar ik snap ook HEEL goed dat je je stamcafeetje mist(e) – is dat waar wij toen saampjes geweest zijn? Want dat was inderdaad wel echt heel leuk. Wat jammer! Je ziet er zo happy en opgeladen uit op de foto’s. Heerlijk dat jullie het zo fijn hebben gehad. Veel liefs!
Ahh zo leuk! Ik wist inderdaad dat je daar stage liep, ik zei het nog tegen Floris toen we er zaten :-) Maar wat grappig dat je dan ook regelmatig bij de vestiging in Nijmegen bent! En jaa, het stamcafeetje was inderdaad die waar wij toen waren. Dankjewel! :-D X
Ik word helemaal blij van je verhaal lezen :)
Ahh :-)
Ik zit met een glimlach deze post te lezen! Zo leuk!! Ik kom uit Arnhem en vind hetnu heel jammer dat ik toen nog niet van het bestaan van dat huisje wist, anders had ik er echt heel graag eens geslapen!
Ahh dankje! Ik denk eerlijk gezegd dat het park er toen nog niet was, toen jullie er woonden, volgens mij is het nog best nieuw allemaal. Ik ving tenminste ergens op dat het eerst een paupercamping was, die ze nog niet zo heel lang geleden omgetoverd hebben tot fancy huisjespark :-) Maar echt wel fijn, want een kwartiertje met de auto en je bent in het centrum van Arnhem, terwijl het huisje/park zelf echt helemaal in de natuur is :-)
Zo leuk! Ik kan door jouw manier van schrijven helemaal meegenieten. ❤
Ahh dat is leuk! Fijn :-)
Oh héérlijk dit berichtje met die foto’s erbij. Fijn dat jullie zo’n goed weekend hebben gehad!