Soms zijn ze er
van die golfjes gekleurdheid
die van je hart naar je hoofd stromen
Die alle saaie dingen op zolder zetten
en ruimte maken
voor alles wat bijzonder is
Die je handen laten schrijven, typen
tekenen, denken, vormen
totdat er iets moois ontstaat
Maar die gouden golven
laten zich niet vangen
ze komen en ze gaan
Vandaag zijn ze gegaan
ik kan ze niet meer vinden
mijn hoofd is weer normaal
Dus ik wacht het even af
mijn etui blijft even dicht
ik laat het zo
En ik wacht tot het moment
dat het te saai wordt in mijn hoofd
dan komen ze vanzelf
Zo mooi.
wauw!
Wauw heel mooi geschreven!
Mooi :)
Heel mooi geschreven!
Mooi!
Prachtig!
Heel erg mooi, en herkenbaar bovendien :)
Je schrijft over een moment waarop het niet lukt om creatief te zijn, maar dit is toch wel echt een super mooi gedicht. Dat lijkt me behoorlijk creatief :)
Mooi geschreven, erg creatief. :)
Is nog herkenbaar ook. Het gevoel heb je in elk geval wél gevangen in je gedicht :)