Gedichtje voor het slapen gaan.

Ik ben heus geen hele slechte slaper, maar het in slaap vallen gaat bij mij niet altijd vanzelf. Dus toen ik laatst voor de zoveelste avond op rij onder mijn egelcaviaberendekbed lag te woelen, rolde er een gedichtje uit mijn gedachten, wat ik de volgende ochtend in de notities op mijn telefoon vond.

Overdag spaar ik gedachten
gevoelens en gesprekken
Ze stapelen zich op, net zo lang
tot ik wil gaan slapen

Eenmaal in bed gaan we van start
De hele stapel, alles
wat ik had gespaard
fladdert in het rond

Ik doe de dingen door een zeefje
Ik kijk, wacht rustig af
hoe de kleine momenten
als veertjes naar beneden dwarrelen

Alleen de grote blijven over
Voor ik ze opbergen kan
willen ze wat aandacht
een allerlaatste check

Ik pak ze vast en speel ze af
weeg ze voorzichtig in mijn handen
Een voor een en omstebeurt
beschouw ik ze eens na

Ik voel nog eens hoe zwaar ze zijn
of soms juist lichter dan ik dacht
beleef ze even na
en laat ze dan weer los

De een gaat in een laatje achteraan
De ander leg ik in het zicht
vooraan op de pak
wachtend op een nieuwe dag

Heb ik ze allemaal gehad
dan gaan de laatjes dicht
Dan sluit ik alle deuren
en dan, als laatste,

ook mijn ogen.