Ik zit hier. Op een mooie rotan stoel met een zacht schapenkleedje. De zon schijnt op mijn boekje. Bladeren buiten maken bewegende schaduwen op de houten vloer. De vloer kraakt als je erop loopt, een leuk geluid vind ik dat (al schrik ik er soms even van). De vriendin waarmee ik dit weekend doorbreng ligt op de bank, soms hoor ik tikjes en klikjes van haar laptop. De wind waait buiten, het is een zomerse herfstdag met een stevige maar vriendelijke bries. Een herfstbries.
Het was fijn om buiten te zijn, met mijn gele trui en de sjaal van Floris. Een jas was niet nodig.
Maar nu, binnen, vind ik het misschien nog wel fijner. Na al dat gepraat en gepraat en gepraat – goede gesprekken – is het nu even stil. We doen allebei iets voor onszelf, maar in elkaars gezelschap. Misschien is dit wel hoe ik het het liefste heb. Rust, ruimte, stilte, vrijheid, maar toch samen.
Ik twijfel of ik een muziekje aan zal zetten,
maar misschien is het al goed zo.
Ik vind jouw schrijfstijl zò leuk. Deze maand heb ik een hele maand een mindfulnessblog bijgehouden en ik vind in jouw schrijven veel dingen terug van wat ik zelf ook voel. De kleine dingen waar je gelukkig van wordt. Het genieten van de stilte en inderdaad ook, het genieten van iemands gezelschap, gewoon die aanwezigheid.
Blijf vooral doen wat je doet, want alles wat je schrijft, maakt en post, straalt gezelligheid uit. Ik blijf terugkomen.
Lijkt mij een mooi, gedeeld moment.
Wat heb jij dit moment prachtig vastgelegd in woorden, het gevoel die je beschrijft is te voelen.
Wat mooi! Stilte hoeft niet altijd opgevuld te worden. Daar heb je helemaal gelijk in. :)