De laatste tijd heb ik steeds zin (en tijd) om te bloggen, maar komt er toch niet zoveel uit mijn handen. Waarschijnlijk omdat mijn piekermodus aan stond de afgelopen week. Dan vind ik niks belangrijk, nuttig of interessant genoeg om over te bloggen. En pieker ik vervolgens weer vrolijk verder. En daarom voelt het een beetje gek om nu een of andere vrolijke knutsel- of fotopost te plaatsen, terwijl ik daarvoor niet echt in stemming ben. Niet bloggen kan ook, maar dan a) verveel ik me en b) is het saai op mijn blog en ik hou niet van saaiheid. Optie drie was om maar gewoon te typen wat me bezig houdt. Nu doe ik dat wel eens vaker, maar is het dan meestal een samenhangend verhaaltje met gedachten, of een gedicht. Nu kreeg ik dat niet voor elkaar, dus ik heb het maar zo gedaan.
Sorry voor de slechte foto, iets met kaarslichtkwaliteit.
Hart
De laatste dagen ben ik een beetje onrustig. Ik merk dat de overgang van zomer naar herfst me moeite kost, een beetje gek misschien, maar echt. Ineens stap je niet meer zonder jas op de fiets, heb je het ’s avonds eerst een kwartier koud in bed, en wordt de woonkamer niet meer verwarmd door gezellige zonnestralen. Dat mis ik wel, en ik merk dat ik er zelf een beetje druilerig van wordt. Ik ga piekeren en zit niet op mijn best in mijn vel. En ik ben sneller moe en gefrustreerd. Pfu.
Het scheelt denk ik wel dat ik me er bewust van ben, dus ik doe hard mijn best er niet te lang in blijven hangen. Hoe? Door na een saaie, suffe, grijze ochtend zomaar te besluiten naar de kapper te gaan (jammer van de niet zo vriendelijke kapster, maar hoera voor mijn nieuwe haar-met-pony). Of door een vriendin of floris te bellen/chatten toen ik echt een peptalk nodig had. Of door samen met floris onze saaie avond op te vrolijken met kaarsjes, wijn en bitterballen kroketten (best idea everrr).
Hoofd
Ja, piekeren dus. En gewoon nadenken, soms iets te veel. De afgelopen week dacht ik veel na over onrecht in de wereld en wat mijn rol daarin is. (Om het maar lekker luchtig te houden.) In hoeverre draag ik eraan bij en in hoeverre kan ik zorgen dat er iets minder onrecht is? Hoe kan ik bijdragen aan het recht maken van dingen die krom zijn, en zo de wereld een beetje mooier maken? Hoe kan ik zorgen dat mijn leven minder om mezelf en meer om God draait? Ik merk dat mijn verlangen groeit om hier actief mee bezig te zijn, maar tegelijkertijd heb ik heel veel vragen. Daar blijf ik dus nog wel even over doormalen en -bidden. In ieder geval heb ik besloten om zoveel mogelijk Fair Trade producten te gaan kopen, ook in de supermarkt. Kleine stap, maar je moet ergens beginnen.
Verder had ik gisteren een kennis (of hoe je zo iemand ook maar noemt) uitgenodigd voor de koffie, omdat ik het gevoel had veel van haar te kunnen leren. En wauw, dat was tof. Ik vind het enorm inspirerend als iemand zo vol van God is, dat het er aan alle kanten afstraalt. Door dat gesprek loop ik vandaag nog steeds op een wolkje :)
Handen
Gelukkig heb ik niet alleen maar stil gezeten en nagedacht deze week. Ik maakte een babycadeautje voor vrienden van floris die een kindje hebben gekregen. Deze tutorial gebruikte ik daarvoor :) Ik was even bang dat het zou mislukken, maar toen ik met de stift in de weer ging, werd ik er toch wel weer vrolijk van. En toen ik toch bezig was met klei, maakte ik ook maar meteen een cactusje en een konijntje voor mezelf :)
Terwijl floris op een rustige avond z’n favoriete spel speelde, heb ik zitten waterverven. Ik was al een paar keer die mooie nieuwe pop-upposter van Jurianne Matter tegengekomen, dus ik liet me daar een klein beetje door inspireren.
En o ja, ik vertelde eerder al dat ik herfstblaadjes heb gehaakt. Tsja, haken en kijken hoe Frits door de kamer huppelt is nu eenmaal best een goede combinatie. En photoshoppen in een koffietentje ook, traliela. Verder dwong Frits ons creatief te zijn, omdat hij in zijn avontuurlijke buien op allerlei voor-hem-niet-zo-veilige plekken probeerde te komen (a.k.a. in de buurt van kabels). Maar daar kan Frits beter zelf over vertellen, dus dat horen jullie wel in zijn volgende blogpost :)
Ik kan heel slecht tegen de steeds donker worden de dagen en dat doet ook niet goed voor mijn blog. Ik herken daarom wel een beetje wat je in het begin van je blog schrijft. Ik probeer ook niet te lang te blijven hangen in mijn ‘bui’, maar dat is nog niet altijd even makkelijk.
Ik volg je blog sinds afgelopen week, allereerst natuurlijk omdat ik je blog tof vind maar ook omdat ik net zoals jij christelijk ben. Christelijke bloggers bestaan al weinig, christelijke bloggers die open over hun geloof bloggen nog minder. Dat maakt het soms inderdaad wel moeilijk om er ook echt wél veel mee bezig te zijn en vol van te zijn. Ik vond dit blogje in elk geval een goede binnenkomer voor mij als nieuwe volger, want ik herken me wel veel in dat piekeren. Het valt nu wel mee, maar ik kan er wel wat van en het is ZO. VERVELEND. Dus, succes ermee, haha. En weet in elk geval dat er één iemand benieuwd is naar je updates ;)
Ah, dat is lief om te lezen :) En inderdaad, christen-zijn lijkt niet erg voor de hand liggend in blogland. Ik zie vaak blogs die óf helemaal niet over geloof/christendom gaan, of blogs die dat als hoofdonderwerp hebben. Nu schrijf ik ook niet heeeeel vaak over mijn geloof, maar omdat het wel zo’n beetje het belangrijkste in mijn leven is, kan en wil ik het niet verbergen. Ik weet niet of je de blog Cakies (mycakies.com) kent, maar wat dat betreft bewonder ik die wel :)
Ik kom de mail van je reactie nu tegen in mijn mailbox (zaterdagochtend = mailboxopruimochtend) en wilde toch nog even reageren omdat ik de laatste tijd eigenlijk merk dat ik God wel wat vaker voorbij laat komen in artikelen, bijvoorbeeld in die van gisteren. Ik wil niet overkomen als iemand die het hele internet wil bekeren en een perfecte gelovige is, maar eigenlijk denk ik dat het wel een goede manier is om anderen kennis te laten maken met het geloof omdat je als blogger heel makkelijk kan laten zien hoe jij het in je dagelijks leven (en mindset) verwerkt. En om die reden wil ik het inderdaad niet verbergen, al voelt het soms wel een beetje vreemd om het wél in een doodgewoon artikel te zetten. Ik weet wel dat ik een paar christelijke lezers heb, dat is dan ook wel weer een fijn gevoel :)
Ik snap dit stukje zo goed. Ik begrijp je echt, ik heb het ook. Ik ga daarom expres veel tijd in leuke dingen stoppen. Bijvoorbeeld muziek maken, zingen, bloggen -ook al gaat dat niet zo lekker de laatste tijd- en gezellige dingen doen met vriendinnen of Jim. Morgen gaan Jim en ik de hele dag rondhangen in een muziekwinkel. Lekker allemaal instrumenten bewonderen enzo. Daar verheug ik me heel erg op. Als het dan regent maakt het me niet zoveel uit, hihi. Ik hoop dat je hart en hoofd snel weer met wat zonneschijn gevuld zijn <3. -Wat zweverig!-.
Ah, dankjewel! Ik werd blij van je reactie (:
Ik snap je zo goed! Ik vind de herfst dan wel weer leuk, maar als je eenmaal in zo’n pieker-spiraal zit, kom je er ook niet makkelijk uit. En bloggen is dan vet lastig!
Heel herkenbaar.
Ik word nooit blij van die donkere koude dagen die iedereen zo gezellig vind.
Que verdieping in het geloof is een Alphacursus misschien een idee?
Ik volg er nu een en vind heel heel bijzonder en mooi.
Wie weet geeft het je wat rust en antwoord op vragen?
Ik vind t erg goed hoe je met je gedachtes omgaat.
En toch ruimte maakt voor leuke dingen!
Dank voor je reactie! En voor de tip :) Ik heb de Alphacursus zelf nooit gevolgd, maar ken ‘m wel. Mooi wat je daarover zegt!
Heel herkenbaar dat piekeren. Ik ben deze week de deurkozijnen maar gaan schilderen. Hielp wel :D Inmiddels geniet ik wel van alle regen. Ik kan er niets aan doen. Ik vind het heerlijk :D!
Haha, mooi dat jij zo kan genieten van de regen! Ik bij vlagen ook wel, maar de laatste tijd even niet ;-)
Dat met bloggen heb ik ook. Dan heb ik wel zin, maar weet ik gewoon niet waar ik over moet bloggen. De zomer mis ik ook wel, alleen toch vind ik dat de herfst ook wel iets leuks/knus heeft. Dat ik weer kaarsen aan kan doen en warme truien. Tot nu toe heb ik nog niet zo’n moeite met die overgang. Maar ik kan me voorstellen dat dat lastig is.
Jeetje wat kan jij jezelf toch mooi verwoorden. En toen ik dit net las, kreeg ik er echt even kippenvel van. Ik heb zo’n zelfde momentje de laatste twee weken, maar door jouw stukje voelt ik me op de een of andere manier iets meer begrepen. Beetje gek misschien, maar toch.
Fijn dat je leuke dingen hebt gedaan zoals dat met KrimpieDimpie (of hoe je dat ook schrijft) of is het daar niet mee? En wat goed dat je zo’n fijn gesprek hebt gehad. Ik hoop dat je een fijn weekend hebt en een toffe nieuwe week. X
Ah, stiekem toch wel fijn om te zien dat ik niet de enige ben.. Hopelijk gaat het bij jou ook snel weer over en kun je gauw weer op volle kracht genieten van fijne dingen.
Dat cadeautje maakte ik niet van krimpiedimpie, maar van fimoklei :)
Jij ook een mooie week gewenst! Liefs.
Je schrijft leuk. Hopelijk vrolijkt je dat wat op in deze steeds donker wordende tijden. Maar: positief, de wintertijd is ingegaan, dus je hebt vannacht een uurtje langer kunnen slapen en het wordt ook nog eens een uurtje eerder licht. En je schrijft leuk. Had ik dat al gezegd? –> dit is ook niet een heel samenhangend stukje, ik probeer een beetje mee te doen met hoe jouw gedachten gaan. Zodat je weet dat je er niet alleen voorstaat! :)
Haha, ik moest lachen om jouw reactie! Dankjewel daarvoor :)
Wat een mooooi stukje Nina. Je schrijft goed!
herkenbaar dat wennen dat het nu herfst en dus donkerder en kouder is. En ook het piekeren, daar ben ik op dit moment ook veel te veel mee bezig en het dan ook nog druk hebben.
Gelukkig zijn er kroketten en kaarsjes en kun je, hopelijk, je ei kwijt in het bidden! Dat kan ik zo nu en dan wel in ieder geval, en dat is fijn.
Heb je dat waterverf zonnetje ding (laatste plaatje/foto) zelf gemaakt? Die is leuk!
Ahh, thanks :) En ja, dat zonnetje maakte ik zelf, hoera :)
Oh dat klei knutselwerkje is heel erg leuk! Nu het sneller donker buiten wordt en minder goed weer, begin ik ook sneller te piekeren. Maar blogjes gelijk deze maken me dan terug blij! :)
Ohw dit is zeker wel herkenbaar. Het lijkt wel als ik ouder word dat ik meer moeite heb met de overgang van seizoenen. Ik probeer toch de schoonheid van elk seizoen in te zien. En zo heeft de herfst ook heel veel pluspunten natuurlijk. Ik ga voor mezelf wat tijd inplannen om leuke artikelen te schrijven want inspiratie is er genoeg, nu de uitvoering nog.