Heart, head, hands.

Hoi! Oepserdefloeps, ik heb per ongeluk de hele week niet geblogd. Heus niet expres hoor, het ging zomaar per ongeluk. Ach nou ja, gelukkig was iedereen vast heel druk met surprises knutselen en woorden zoeken die rijmen op een ander woord, dus misschien heb je het niet eens gemerkt. Stiekem was ik daar namelijk ook best wel druk mee bezig. Dus ik dacht, ik vertel even hoe het er allemaal weer voorstaat met mij en mijn saaie leventje.

Hart

Laatst bedacht ik me ineens dat eigenlijk best wel veel mensen ‘hoe gaat het?’ aan je vragen. En eigenlijk vind ik dat een stomme vraag, want ik weet nooit wat ik erop moet antwoorden. Moet ik nou vertellen wat me op dat moment bezighoudt, of wat ik de afgelopen dagen allemaal heb gedaan, of of ik lekker in mijn vel zit of niet, of …? Ik bedoel, soms heb ik een poepdag, maar als ik dan ’s avonds met leuke mensen iets leuks ga doen, dan ben ik weer keivrolijk (want: leuke mensen en iets leuks doen). Of ik heb een superchille fijne dag, maar ’s avonds krijg ik ineens hoofdpijn en ben ik chagrijnig. Moet ik dan vertellen dat ik een fijne dag had, of moet ik dan vertellen dat ik hoofdpijn heb? Of moet ik gewoon vertellen dat ik een heel leuk konijn heb en dat ik in januari naar Ierland ga en daar vet zin in heb? Nou ja, dat soort dingen. Dus meestal zeg ik maar gewoon ‘goed, en met jou?’. Klaar met het gezeur.

Maar als je dus echt wilt weten hoe het met me gaat: ik doe thuis gewoon lekker van alles en nog wat en ik vind dat meestal wel prima en soms verheug ik me op leuke dingen zoals een reisje naar Ierland of een Sinterklaasavondje met floris en soms heb ik hoofdpijn en keelpijn of ben ik chagrijnig. En Frits is nog steeds lief.

Hoofd

Ik geloof dat die vorige alinea ook best over mijn hoofd ging. Maar goed, de afgelopen week stond mijn hoofd vooral in het teken van Sinterklaas. Want nina zou niet nina zijn als ze dingen niet tot het laatste moment uitstelde, dus ik moest zaterdag nog een surprise en gedicht voor zondag maken, en dinsdag nog voor woensdag. (Ja, de Sint kwam bij ons wat eerder dit jaar, in verband met de drukke agenda’s van iedereen.) Met als gevolg dat ik zaterdag, zondag, dinsdag en woensdag in de Sinterklaasstress zat. Tot over mijn oren. Net als floris overigens, want die schijnt dat uitsteltalent ook te hebben. En behalve dat ik soms ineens constateer dat ik in rijmvorm denk, kan ik ook niet meer normaal door winkels, webshops en instagram lopen. Bij alles denk ik: aaahhh, voor op mijn verlanglijstje! (Je begrijpt dat ik uiteindelijk een behoorlijk lang lijstje had.) En toch wist de Sint nog cadeautjes voor me te kopen die niet eens op mijn lijst stonden, zoals deze legging, joepie!

Handen

Door al dat geknutsel en gekke gerijm, stond mijn creatieve brein aan het begin van de week een beetje stil. Of nou ja, ik wilde heel graag, maar ik had er gewoon niet echt tijd voor. Dus toen gisteren alle Sinterklaashysterie achter de rug was, kon ik eindelijk weer voor mezelf creatief zijn. Dat was fijn :) Tekenen, blaadjesslinger maken en een ander dingie voor aan de muur. Ik heb me wel vermaakt. En bovendien kreeg ik het boek Vive La Vie van Ingrid van Willenswaard (van ingthings), dus daar werd ik heeeeeel vrolijk van. De fijne verhaaltjes, gezellige plaatjes, simpele maar mooie zelfmakers. Elke keer als ik erin lees vult mijn hoofd zich met confetti en mijn buik met vlinders. :)

O, en mag ik nog even iets anders leuks vertellen? Ik heb in mijn hele drieëntwintigjarige leven nog nóóit gekaasfondued. Terwijl het me zo ontzettend ongelofelijk lekker lijkt. Dus nu hebben floris en ik besloten daar verandering in te brengen, en gaan we straks kaasfonduen. Om te vieren dat het vijf december is en we onze pakjesavonden al gehad hebben. Hoera!

PS Oeps, mijn hoofd is geloof ik een beetje in een stuiterbui.