Terwijl ik dit typ, zit ik in de hema. Misschien weet je het wel, die grote in het centrum van Groningen. Met op de bovenste verdieping een restaurant. Een deel ervan heeft ramen in het dak en grote ruiten aan de zijkant. Een aantal van die ramen staat nu open, vanwege het mooie weer. Dat is wel nodig ook, want als ze dicht zijn is het hier altijd superwarm. Ik heb me hier genesteld met een cappuccino (die niet zo lekker is, waarom schotelt de hema me de laatste tijd steeds vieze cappuccino voor?) en met floris’ laptop. Ik moet een reportage schrijven van een theatervoorstelling, voor de cursus die ik volg. Morgen is de deadline. Ik ben vanmiddag begonnen, maar het lukt nog niet zo erg. Ik zit hier liever met mijn cappuccino naar de mensen te kijken.
Voor me uit te staren, terwijl de beste singer songwriters van Nederland me toezingen. Ik droom liever een beetje weg. Ik kijk naar de meneer die gebakken aardappeltjes eet. Naar de meisjes die al kletsend van hun ijsje genieten. Het kleine kindje dat half uit het raam hangt, terwijl zijn vader hem stevig vasthoudt. De stoere mevrouw met de zonnebril. Het heen- en weer gewieg van de grote lampenkappen die naast het open raam hangen. Ik kijk naar de neppe plantjes op de tafels. Waarom staat er op mijn tafeltje geen een? Ik vind het ook zo wat om er een van een andere tafel te pakken, dus ik laat het maar zo.
Toen ik onderweg hier naartoe was, zag ik hertjes. Zomaar vanuit de bus. Ik houd van hertjes. Een poosje geleden was ik heel zenuwachtig voor iets en vroeg ik God of ik onderweg hertjes tegen mocht komen. Dan zou het goed komen. En ik zag ze. Sindsdien word ik zo blij als ik hertjes zie. Alsof God weer even naar me knipoogt en zegt ‘Wees maar niet zo ongerust. Het komt allemaal wel goed’.
Het is vier uur geweest, het wordt drukker in de hema. Ineens neemt iedereen hetzelfde: een kopje koffie of thee met een minescuul gebakje. Misschien neem ik dat straks ook. Maar eerst geniet ik hier nog even van de fijne muziek die door mijn oortjes komt. Van de zon die hier naar binnen schijnt en het briesje dat me begroet. Van de rust. Van de hertjes die ik heb gezien.
En daarna.. moet ik misschien maar aan het werk.
Anders wordt het niks meer met die reportage.
PS Een hele hoop liefde voor deze playlist.
Wat een fijn stukje! Ik moet vaker genieten van het hier en nu.. ik ben te vaak bezig met wat er nog komen gaat. Succes met je reportage schrijven! :)
Mooi Nien! Best een uitdaging soms om in het hier en nu te zijn, maar wel heel goed!
Nien, in Maassluis is ongeveer in de achtertuin een veld met hertjes midden in de woonwijk!. En ik begrijp je liefde helemaal ze zijn zo vrolijk en maf als ze heen en weer hupsen (lees: sjeezen)
Ik weet dat het niet helemaal past bij je inburgering in Assen, maar je bent zeker een keer welkom in Maassluis (:
Ps ik ken die Hema! Die heb ik ook bezocht toen ik in het mooie Groningen was. Lovely!
Miekerd! Ah, dat is leuk! Ik kom daar niet zo heel vaak in de buurt, maar misschien als ik een keertje naar Rotterdam ga, dat ik dan ook wel een stop kan maken in Maassluis (:
X
Wat schrijf je fijn Nina. Heerlijk om even bij weg te dromen, ik zie de hertjes bijna voor me. Fijne avond!
Mooi geschreven. Ik vind het ook heerlijk om zo stil te staan bij een bepaald moment en alles om me heen te zien en observeren.
Wat een mooi geschreven stukje, zo gedetaileerd waardoor het even leek alsof ik naast je zat in de Hema :)
Wat een fijn stukje, heel mooi geschreven!
Mooi omschreven!! Zo fijn om af en toe eens lekker weg te dromen in het hier en nu en om je heen te staren…. ondanks dat er dingen zijn die “moeten” gebeuren. Van genieten!
Wat mooi dat je hertjes hebt gezien! :-)
Wat een fijn geschreven stukje. Ik zie het ook helemaal voor me. Is het nog wel goedgekomen met je reportage?
Ah, leuk dat je ’t vraagt. Het is helemaal goed gekomen. Ik was een halve dag te laat maar ik was nog steeds de eerste die het inleverde, haha. (:
Haha kijk dat is dan wel weer mooi!