Ik weet het, ik weet het. Het is nogal een lange titel. Maar het dekt de lading, en nu weet je tenminste waar je aan toe bent :-) Ik ben namelijk best wel een introvert meisje en sociale dingen maken me vaak nogal zenuwachtig. Maar tegelijkertijd vind ik het ook heel erg fijn om met mensen te kletsen en allerlei nieuwe mensen te ontmoeten. Klinkt een beetje tegenstrijdig hè? Nou, zo voelt het dus ook wel eens. De lijn tussen geïnspireerd raken en overprikkeld raken is best dun, dus het is wel eens een uitdaging om daarop te blijven balanceren. Gelukkig heb ik inmiddels een paar trucjes en tips ontdekt :-)
Als je het hebt over sociale dingen zijn er voor mij twee categorieën: Stomme Sociale Dingen en Leuke Sociale Dingen. In de eerste categorie horen activiteiten met groepen mensen die ik niet of nauwelijks ken. Feestjes enzo, haha. Brrr. In de tweede categorie vallen de één op één koffiedates met mensen waar ik blij van word. Van die ontmoetingen waarbij ik de tijd vergeet en uiteindelijk met een hoofd vol inspiratie naar huis huppel, en waar ik nog een week lang met een warm woezelig gevoel aan terugdenk.
Maar of ik het nu leuk vind of niet, energie kost het me sowieso. Want wat voor sociaals ik ook doe*, ik raak behoorlijk snel overprikkeld. Maar hoera, ik leer steeds beter om het energieslurpen een beetje binnen de perken te houden. Wacht, ik maak een lijstje met tips. (Want ik houd van lijstjes. En dan kan ik mijn mini-blije-eikeltjes eindelijk weer eens inzetten :-)).
Oké, deze was denk ik al wel duidelijk: spreek één op één af. Niets is zo overwhelming als met twintig mensen tegelijk kunnen praten, en dat je dan ook nog moet beslissen met wie je een gesprek aanknoopt. Dus als ik nieuwe mensen wil leren kennen doe ik dat nooit door naar een feestje of netwerkborrel (brrrrrr) te gaan, maar altijd door met één iemand af te spreken. Ja, dan loop je het risico dat het gesprek af en toe even stil valt. Ach, no worries, je staart een poosje uit het raam, neemt een slokje koffie en maakt uiteindelijk een suffe opmerking over het weer.
Toch ook maar een gouden tip voor als je wél in een groep of op een feestje wordt verwacht: Probeer ervoor te zorgen dat je in ieder geval één persoon kent. Ik doe dat bijvoorbeeld door Floris mee te nemen. Of door erachter te komen wie er nog meer gaat en van te voren al even een heel klein beetje contact te leggen. Als ik bijvoorbeeld van plan ben naar een bloggersevenement te gaan, probeer ik via instagram iemand op te snorren die ook gaat, en knoop ik op instagram al een minigesprekje aan (“Hé, wat leuk dat je ook gaat! Tot morgen! Bladiebla!”). Dan is de drempel om tijdens het evenement met diegene in gesprek te gaan al veel lager, en voelt het niet meer of je in je eentje verdrinkt in de zee van mensen.
Koffie. Waar en met wie ik ook ben, met een kopje koffie in mijn handen voel ik me altijd meer op mijn gemak. Je hebt iets in je handen, je kunt erin roeren, beetje kleine slokjes nemen en zelfs als het gesprek awkward is, heb je in ieder geval een fijn kopje koffie kunnen drinken. Yes, dat kan natuurlijk ook met thee.
Spreek af op een plek die je kent. Heus, dit is zoiets simpels, maar het werkt bij mij fantastisch. Ik vind nieuwe plekken ontdekken heel erg leuk. Net zo leuk eigenlijk als nieuwe mensen leren kennen. Maar omdat het allebei nieuw is, levert het allebei prikkels op. En dus kan ik het beter niet tegelijk doen. Want op een nieuwe plek moet ik altijd even wennen: alle details in me opnemen, de menukaart van voor tot achter lezen, kiezen uit de twaalf verschillende soorten koffie. Terwijl ik dat alles rustig laat bezinken, heeft mijn gesprekspartner al een heel verhaal verteld, wat ik dan dus mooi heb gemist. Niet handig. Dus dat hippe nieuwe koffietentje bewaar ik voor een koffiedate met Floris, en met de nieuweling kies ik voor mijn vertrouwde stamcafé :-)
Plan niet je hele agenda vol. Dit is echt een uitdaging voor mij, vooral wanneer ik afspreek in het midden/zuiden van het land. Dan moet ik toch al ver reizen en heb ik de neiging om er duizend activiteiten omheen te plannen. Maar oh, ik kom mezelf dan altijd tegen. Want zowel voor als na een afspraak heb ik tijd nodig om op te laden. Hoeveel inspiratie ik van zo’n koffiedate ook krijg, ik ben naderhand mentaal best moe. Dus voor ik verder ga naar de volgende activiteit, heb ik een paar uur nodig om mijn hoofd leeg te maken. Door muziek te luisteren op een bankje in een park, door een rustige wandeling te maken, door even met Floris te bellen om al mijn avonturen na te bespreken, door thuis een kopje thee te drinken en Frits te aaien, wat dan ook.
Zo, dat waren al best wat handige tips toch?
Soms krijg ik trouwens de vraag hoe ik die mensen dan ‘ken’. Nog voordat we afgesproken hebben zeg maar. Nou, ik vind instagram en blogs de ideale manier om nieuwe mensen te ‘ontdekken’. Meestal komt dat van twee kanten: die ander reageert enthousiast op mijn posts, en ik word heel blij van wat zij allemaal deelt (tja, het zijn nu eenmaal nooit mannen). En als ik denk ‘wat een leuk mens, jij bent vast ook heel gezellig in het echt’, dan stuur ik gewoon een berichtje of ze zin heeft om een keertje koffie te drinken. Niks engs aan :-)
Oke, inmiddels zijn we ruim duizend woorden verder. Geef jezelf maar een applausje als je nog niet afgehaakt was. :-) Meestal ben ik niet zo van het vragen stellen aan het eind, maar nu ben ik stiekem toch wel heel benieuwd: hoe ga jij hier mee om? Of ben je een rasechte extravert en herken je je absoluut niet in al het bovenstaande? I’d like to know! :-)
* Beetje awkward, maar zelfs als ik iets sociaals op internet doe – een mailtje sturen, een blog typen, iets op instagram zetten, dat soort dingen – merk ik aan mijn lijf dat het energie kost en een soort spanning oplevert. Dan ga ik een klein beetje zweten en klamme handjes enzo. Zelfs als het gewoon een superluchtig tekeningetje is! Raar toch!
PS. Mocht je nog meer fijne tips willen: ik las ooit een artikel over je business runnen als introvert, en hoe je dan met sociale ondernemersshizzle omgaat. :-)
Allemaal heel herkenbaar. Daarom gingen we naar mijn vertrouwde Concerthuis ;-)
Zaterdag ben ik uitgenodigd voor een feestje. Zo blij dat de meesten inmiddels al weten dat ik niet van feestjes en verjaardagen houd. En het meest belangrijke dat ik het van mezelf geaccepteerd heb. Het is prima zo!
Hihi, gelukkig was ik ook al eens bij het Concerthuis geweest ;-) En wat je zegt, als je het van jezelf accepteert is het zoveel makkelijker om ermee om te gaan! Zowel voor jezelf als voor anderen :-)
Ohmijngod dit is echt heel erg herkenbaar! Elke zondag ga ik bij m’n vriend eten en dat zijn wel allemaal mensen die ik natuurlijk supergoed ken. Maar met twaalf aan tafel? Iedereen die door elkaar praat? Ik krijg er echt een punthoofd van. Op de duur heb ik zo’n soort ruis in m’n hoofd. Dat werkt echt niet voor mij. Geef mij ook maar één-op-één gesprekjes. Liever geen dingen waar ik én niemand ken én naar een plek moet die ik niet ken. Maar zoals je zegt vind ook ik het eigenlijk wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen. En ik weet pas sinds een jaar of twee dat ik introvert ben. Dacht altijd dat ik gewoon ‘saai’ was. Haha :p En en ik weet ook sinds kort dat ik dus eigenlijk wel vrij sociaal ben. Het klinkt altijd zo tegenstrijdig, maar goed, zo ben ik dan ook :)
Haha, ik kan me dat helemaal voorstellen, met twaalf man aan tafel en dan iedereen door elkaar, ahh! En pfoe, gelukkig denk je niet meer dat je saai bent, want daar geloof ik niks van ;-)
Oh Nina, wat kan jij ontzettend lekker schrijven zeg. Alsof je voor me zit, met je kopje koffie en mij dit verhaal in het reallife verteld; héérlijk! Gek genoeg heb ik er nog nooit bij stil gestaan, introvert zijn, maar hoe vaker ik er artikelen over lees; ik herken mezelf er steeds vaker in. Zo ook nu weer, hoe graag ik ook mensen wil leren kennen ik spreek liever met minder dan ergens waar 29 man is die misschien wel iets van je wilt. En dat ik dus niet enige ben dat voelt dan gelukkig wel weer goed, thanks!
Ahh, wat een fijn compliment, dankjewel voor je lieve woorden! En nee, je bent zeker niet de enige! :-)
Hoi Nina,
Dankjewel voor de tips!
Ik voel me vaak uitgeput na dit soort dingen en voel me dan een loser omdat ik daarin een uitzondering ben in mijn omgeving. Fijn dat ik hierin toch niet de enige ben en ook dankjewel voor het inzicht :)
Liefs Marlinda
Hihi, you’re welcome! Ik heb soms het idee dat extravert zijn best wel het ideaalbeeld/de norm is in onze maatschappij, maar dan is het juist zo goed om te weten dat je niet de enige bent! En tegelijkertijd merk ik dat mensen altijd heel begripvol reageren wanneer ik er iets over zeg. Mocht je trouwens meer willen lezen/horen, dan zijn het boek ‘Stil’ en de Tedtalks van Susan Cain een aanrader! :-)
Zo herkenbaar!
Als ik naar een sociaal iets ga zoals een feestje (waarbij ik graag mensen ken, al leg ik gelukkig wel erg makkelijk contact), of ik ga ergens anders met het ov heen, dan zorg ik ook altijd dat ik mijn koptelefoon (oordopjes kan ook) meeneem met mijn muziek. Dan kan ik op de terugweg al een beetje afsluiten en weer opladen.
Ah ja, ik doe dat ook vaak! Goede tip! :-)
Goed artikel Nina! Ik herken mij hier heel erg in. Het grootste nadeel van snel overprikkeld raken is dat het altijd zo dubbel is. Ik wil wel veel afspreken met vriendinnen en sociale dingen doen, maar tegelijkertijd kom ik er iedere keer weer achter dat het dan teveel is. Daarom probeer ik dat soort dingen nu te doseren door bijvoorbeeld een paar keer per maand zoiets te doen, in plaats van 4 keer per week. Me-time in een prikkelvrije omgeving is steeds belangrijker geworden de laatste jaren. En ik stel mezelf vooral vaak de vraag: word ik hier gelukkig van? Dan weet ik snel genoeg of ik het moet doen ja/nee. Fijn weekend! :)
Jaa, helemaal waar wat je zegt! Soms kies ik er ook heel bewust voor om dingen wél te doen, ondanks dat ik weet dat ze me (te) veel energie gaan kosten. Dan vind ik het gewoon zó leuk dat het me wel een dagje voor pampus liggen waard is. It’s all about the balance :-)
Herkenbaar :) En goeie tips. Ik ben hier de laatste tijd ook best wel mee bezig, ik leer steeds beter hoe ik ermee om moet gaan, hoewel ik soms een beetje doorschiet en helemaal niks meer doe/afspreek. Een manier vinden om de hele dag op kantoor omgeven te worden door mensen en dan ook nog energie overhouden voor mijn privéleven is best moeilijk :p
Over dat sociaal zijn op internet: volgens mij is dat helemaal niet zo raar. Je leest er inderdaad veel minder vaak over dan social anxiety ‘in het echt’ maar ik in ieder geval heb het ook en ik denk nog wel miljoenen mensen meer :) Het fijne aan sociaal zijn via het internet is dat je dat vanuit je eigen omgeving kunt doen, op het moment dat het jou uitkomt, alle andere prikkels buitensluiten. Maar juist die vrijheid is voor mij ook een valkuil – als je in het echt met iemand praat, móet je op een gegeven moment gewoon iets zeggen anders wordt het heel raar :p Maar als ik de tijd heb om over iets na te denken, dan ga ik er veel te moeilijk over doen, iets de wereld in sturen is eng zelfs al is het iets simpels dus ik stel het uit zolang ik kan. Ik weet niet precies hoe jij daarmee omgaat (mijn strategie is gewoon ‘niet meer doen’ :p ) maar gezien hoe lang je al je blog en instagram en alles volhoudt en nog niet mentaal bent ingestort lijk je wel een goede balans te hebben gevonden ;) Mag je best wel trots op zijn :)
Oh ja, nog één ding: ik vind juist één op één soms moeilijk. Het is stukken beter dan 20 mensen inderdaad, maar als je met maar één persoon tegelijk bent, focust die persoon ook continu op jou en kun je niet even afhaken als het wat te veel wordt. Mijn ideaal is denk ik een klein groepje (zeg 3-6) mensen die ik al (grotendeels) ken en waarvan ik weet dat iedereen wel met elkaar overweg kan. Dan kan ik af en toe gewoon even luisteren zonder dat het awkward wordt :)
Whoo Anne, zo’n lang verhaal van jou! Hihi, vind ik leuk hoor :-)
Ahh, maar fijn dat ik dus niet de enige ben die digitale social anxiety heeft (om het maar even zo te noemen). Ik ben inderdaad ook altijd heel lang bezig met dit soort reacties/bloggen/instagrammen/facebooken, omdat ik mijn gedachten dan zo perfect mogelijk wil weergeven. Maar als dat dan lukt word ik er heel blij van :-) En juist omdat dat in het ‘echte leven’ niet altijd lukt, vind ik het superfijn dat het online wel kan. Dan heb ik het gevoel dat mensen me toch als mezelf leren kennen, en dat helpt offline dan ook weer in gesprekken :-)
En jup, ik snap je gedachten over één op één en minigroepjes. Herken me er wel in, maar alleen op de dagen dat ik heel erg moe ben ;-) Op de andere dagen ben ik toch wel een beetje een kletskous ;-)
Hoe dan ook, ik heb zin om je binnenkort weer te zien! :-)
Wat stoer dat je deelt hoe je hier mee omgaat! Ik ben ook hooggevoelig en raak regelmatig overprikkeld, maar ik ben ook extravert. Ik hou van feestjes en nieuwe mensen, knoop redelijk makkelijk een gesprek aan en lach graag en veel. Tegelijk kan ik van het kijken in iemands ogen of lopen door de winkelstraat compleet overprikkeld raken. Ik vind de balans vinden een hele kunst en voor het opladen heb ik vaak ook veel tijd nodig. Dat doe ik ook door te praten met mijn lief, of iets creeren, breien, haken, fotograferen, oid..
Dankjewel voor je gedachten! Ah, dat lijkt me inderdaad ook best ingewikkeld en inderdaad net zo’n zoektocht naar balans. Met vallen en opstaan en steeds een beetje verder groeien dan maar :-)
Wat een goeie tips zeg!
Herken me wel een beetje in je ‘probleem’.
Vind het ook niet fijn om naar een plek te gaan waar ik (bijna) niemand ken…
Maar jouw tips ga ik zeker eens uitproberen, lijkt me leuk om sommige IG-ers eens in het echt te ontmoeten :)
Fijn weekend!
Hihi, leuk om te horen! IG-ers in het echt ontmoeten is zeker een feestje! :-)
Oh lieve Nina, wat heb je dit prachtig beschreven. Ook herkenbaar voor mij. Ik herken me ook een beetje in de reactie van Anne met dat één op één soms ook lastig kan zijn. Het is zo’n enorme wipwap, constant heen en weer. X
Ahh, dankje Karlijn! Wipwap inderdaad, maar ik merk wel dat ik – al doende – steeds een klein beetje beter leer te balanceren :-) Liefs!
Ik ben hoogsensitief, maar een extravert. Ook een irritante combinatie hoor ;) Ik ben dus wel heel sociaal (heb ook een sociaal beroep), maar moet ook opletten voor een teveel aan prikkels. Het is ook altijd duidelijk merkbaar: eerst zit ik honderduit te babbelen, maar ineens wordt het me te veel en klap ik helemaal toe. Ik probeer dezelfde tips toe te passen als jij: niet te veel nieuwe dingen in één keer, veel rust en stilte inbouwen in de agenda… Al loopt het bij de laatste al eens mis, haha. Mooi artikel, Nina!
Oe, kan me voorstellen dat dat inderdaad ook nogal een uitdaging is! Blijven oefenen ;-) Dankjewel en graag gedaan!
Ik herken het niet en vind wat je beschrijft niet raar. Heel mooi om te lezen juist. En ook al ben ik niet introvert, ik vind je tips heel handig. Dankjewel voor deze mooie post.
Ah, dat is ook leuk om te horen! Graag gedaan :-)
Heel herkenbaar, fijne tips! Gelukkig is in mijn beroep (ik werk als redacteur), je schriftelijk goed kunnen uitdrukken misschien nog wel belangrijker dan mondeling. Dan denk ik meestal ook erg lang na, maar valt het minder op ;) Vind het heel stoer dat je überhaupt afspreekt met mensen die je nog niet kent, daar mag je trots op zijn!
Haha ja, ik ben ook heel blij dat ik werk heb waarbij ik de meeste communicatie vanuit mijn werkkamertje kan doen ;-) Lief, dankjewel!
Dit is heel herkenbaar. Ik ben ook snel overprikkeld en plan vaak teveel activiteiten op een dag. Dat weet ik van mijzelf, en toch blijf ik het doen. Dank voor de tips, en ook voor andere berichten over hoogsensitiviteit. Ik heb er veel aan!
Ah, wat goed om te horen dat je er wat aan hebt! Daar doe ik het voor :-) En inderdaad, het blijft voor mij ook een valkuil hoor, om teveel activiteiten in te plannen. Hoewel ik het heel af en toe ook bewust doe, omdat sommige dingen gewoon echt heel leuk zijn ;-) En dan heb ik dat dagje uitgeput op de bank er voor over..
Heel herkenbaar! Wat bij ons thuis lastig is: mijn vriend is een hele gezellige extravert en heeft andere mensen nodig om energie van te krijgen, bij mij is het precies omgekeerd en ik loop helemaal leeg. Geef mij maar wat me-time en een stel katjes.
Wat ik zoveel mogelijk probeer te doen is echt tijd inplannen om even bij te komen. Het liefst spreek ik niet 2 dagen achter elkaar met mensen af, maar neem ik even pauze tussendoor.
Oe, dat lijkt me inderdaad best zoeken! En ja, genoeg ‘ademruimte’ tussendoor inplannen is zo’n belangrijke!
Ik heb mezelf nooit echt betiteld als introvert (eerder als ambivert – telt dat ook?).
Maar wanneer het aankomt op de punten in jouw stuk is dit één en al herkenbaarheid!
Het ‘ik moet’ gevoel ten alle koste vermijden – superlogisch!
Fijn om te lezen dit!
Herkenbaar. Hier nog een introverte HSP’er. Sociale dingen kosten me veel energie, een kort gesprekje met de cassiere in de supermarkt al, daarom vind ik van die zelfscan-dingen zo handig! Zo klink ik misschien een beetje wereldvreemd maar het is meer dat het communiceren mij energie kost. Helemaal met vreemden – eng! Je ontkomt er toch af en toe niet aan helaas (een feestje, iets met collega’s) en ik probeer die te beperken maar ook niet te ontlopen. Als ik mensen ken is het een heel ander verhaal! Dan praat ik honderduit. Koffie drinken kost mij vaak energie omdat dit in een omgeving is waar voor prikkels zijn (de andere mensen, de geluiden, visueel). Mijn tip: Ga met een vriendin lekker naar buiten! Vind ik erg fijn.
Oh, dit is echt een schandalig late reactie van mij, maar wat jij zegt is ook heel herkenbaar! Als ik bijvoorbeeld een wandelingetje maak en moet kiezen of ik links of rechts ga, merk ik dat ik automatisch al voorkeur heb voor het pad waar ik geen tegenliggers zie. Terwijl ik tegenliggers (net als cassières :-)) totaal niet eng of ingewikkeld vind, maar zo gaat dat dan gewoon. En verder sluit ik me helemaal aan bij je tip om lekker naar buiten te gaan met een vriendin, vind ik ook altijd erg fijn!
Wat een superleuke blog heb je!!! Ik ga lekker vaak de natuur in. BEn zelf trouwens zowel een extraverte als introverte HSP’er jaja dat kan gewoon ;)
Liefs!
Hihi, dankjewel! Inderdaad, de natuur in vind ik ook heerlijk!