Hoe Denemarken me inspireerde

Denemarken, je was fijn! Vermoeiend, maar fijn :-)

Je inspireerde me met je kleuren. Kleine huisjes en grootse gebouwen in de mooiste zachte pastelkleuren. En dan elke keer weer nieuwe combinaties. Hier een lichtroze naast een mintgroene, daar een rijtje met okergeel, donkerrood en nachtblauw. Waarom zouden we de straten vullen met grijs en bruin als het ook met kleur kan?

Je maakte me vrolijk met je fijne interieurs. De smaakvolle appartementjes waar we mochten verblijven, met houten vloeren en witte muren. Bijzondere vintage meubels, maar ook strakke moderne keukens. De mintgroene koelkast in Odense en de vensterbank om in tot rust te komen in Kopenhagen. Planten op tafeltjes en in elk appartement een te smal bed. In Kopenhagen een badkamer (inclusief toilet) op één vierkante meter, en in de buurt van Aarhus een slaapkamer met uitzicht op de zee.

En ik houd zo van de kleding die ik zag. Bij de mensen op straat, aan de rekken in de winkels. Rustige en eenvoudige kleuren, maar oh zo bijzondere stoffen. En streepjes, heel veel streepjes. En alles leek zo comfortabel. En dan nog al dat keramiek. De mooiste texturen, van glad geglazuurd tot ruw porselein. In de koffietentjes en appartementen dronken we onze koffie uit de meest sjieke koppen, soms van Deense keramisten en soms van Royal Copenhagen.

En Denemarken, mogen we wat van je speelsheid meenemen naar Nederland? Want daarmee inspireerde je me nog het meest. Speeltuinen die niet speciaal voor kinderen waren, maar waar volwassenen zich minstens zo fijn uit konden leven. Toestellen om fitnessoefeningen op te doen, in elk park wel een paar. Trampolines hier, een hangmat daar. Ik zwaaide in de ringen, deed koprollen om een stang en fietste over een rood-roze-oranje fietspad, zo langs een rij vierpersoonsschommels.

Odense, Aarhus en huisje aan de zee, jullie waren fijn. Maar Kopenhagen, jij was het allerallerfijnst. Het liefst zou ik me nog een paar weken onderdompelen in je zee van inspiratie. Zou ik elke avond een wandelingetje maken, elke keer een ander park. Zou ik nog even rondsjezen op een van de stadsfietsen, waarbij het ingebouwde navigatiesysteem me de weg naar het strand zou wijzen. En zou ik daar lekker vaak vanaf wijken, want al die andere wijken zijn ook zo mooi. Zou ik alle koffietentjes testen en heel veel tekeningetjes maken van de interieurs.

En oh, in plaats van naar musea, zou ik naar de mooiste designwinkels gaan. Want dat voelt eigenlijk hetzelfde. De HAY-winkel met trappen en planten en veel te luxe meubels, maar gelukkig ook met potloden en gummen en mooie kleine dingen voor in huis die ik – na een beetje sparen – misschien wel kopen kan.

In plaats van elke zoveel dagen naar een andere stad verkassen, zou ik een paar weken op dezelfde plek blijven. Gewoon in één fijn appartement en elke avond in hetzelfde bed. Zodat ik niet zo moe zou worden en lange nachten kon slapen, zonder het gevoel te hebben dat ik dan tijd te kort kwam.

En dan na een poosje, als het inspiratielaatje in mijn hoofd helemaal vol was, zou ik weer naar huis gaan. Lekker in mijn eigen bed en in mijn eigen werkkamer. Want ja, thuis zijn is eigenlijk ook best fijn.

Dat lijkt me wel wat.