vetmooieplant_monstera

Published on 25 mei, 2021 at 2515 × 2481 in hoe het leven maar blijft veranderen.

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *

Naam *

E-mail *

Site

Δ

Nina,

dat ben ik. Ik hou van het leven, Floris, kleuren, buiten spelen, mijn werk, hoe het licht soms valt, koffietentjes, diep nadenken, uit het raam staren, mijn webshop, lachen tot ik ervan moet huilen, koffie met opgeschuimde havermelk en woorden.

Ik denk veel, droom veel en voel veel. Meestal ben ik daar blij om, maar soms is het ook wel eens een beetje rommelig, zo'n altijd volle binnenwereld. Af en toe valt er iets uit, dat vindt dan hier een plekje.
Meer over mij en mijn blog.

Je vindt hier

gedichten en gedachten
maandoverzichten
van alles en nog wat

Nieuwe blogposts in je mailbox?

Vul je emailadres in om je in te schrijven op deze blog en een mailtje te ontvangen bij nieuwe berichten.

E-mailadres

Gluur ook eens in mijn webshop!

Zoek je iets?

Happy Acorn op Instagram

Kijk hoe mooi, de winterzon op kantoor. Maar wat

Kijk hoe mooi, de winterzon op kantoor.

Maar wat ik eigenlijk wilde vertellen: ik werd laatst geïnterviewd. Amber van Dagelijkse Moed kwam pepernoten bij me eten en stelde een heleboel vragen. Het was een fijn gesprek. Ze vroeg precies naar de dingen waar ik het liefst over praat. 🙂

Het staat al een ruime week online, maar ik moest - hoe toepasselijk - nog even moed verzamelen om het te delen. Want joh, het is een persoonlijk interview. Een beetje over mijn werk, maar ook over mijn opleiding, geloof en kerk. Dingen waarin ik onderweg ben.

Mocht je benieuwd zijn: je kunt het lezen op www.dagelijksemoed.nl. Je vindt de link ook in mijn bio.

#ninamaakt #ninamaaktmoed

Hé november. Je bent alweer voorbij. Sjonge, stor

Hé november.
Je bent alweer voorbij.
Sjonge, stormachtig en wisselvallig was je. Naast alle regenbuien ook zoveel zonnestralen. En regenbogen aan de orde van de dag.

Het woei.
Het woei door mijn hoofd en hart.
Het woei door het land.
Het woei door de wereld.

Ik genoot van herfstkleuren, lieve mensen en kaneelbroodjes.

Nieuwe kerstkaarten kleurden de webshop donkerblauw met geel. Ik zette de winteractie aan. Ik liep wat vaker naar de brievenbus dan de rest van het jaar.

Ik was veel onderweg, letterlijk en figuurlijk. Inzichten die me deden oplichten, maar ook in het duister lieten tasten. Ik vergat dat ik maar één stap tegelijk hoef te zetten. En dat ik ook best eerst even stil mag staan om m’n balans weer te vinden. En dat soms ineens een paar stappen terug niet erg is. Dat dat er allemaal ook bij hoort.

Ik stuntelde met oude en nieuwe manieren van doen en zijn. Ik liet mijn stem horen, soms. In een interview, op een vergadering, in een stemhokje. Ik had drie opleidingsdagen over weerstand en voelde weer hoe dat voelt.

Ik moest wennen aan de kou. Aan hoe de buitenlucht me niet met open armen verwelkomt als ik de deur uit stap, en ik dan het liefst rechtsomkeert wil maken, terug onder een dekentje. Ik haalde mijn wanten tevoorschijn. Ik zorgde voor pepernoten op kantoor. Ik dronk chai latte en maakte stamppot. Ik stak veel kaarsjes aan.

En eigenlijk voelde het op een diepere laag ook zo: in de buitenwereld en op het nieuws was er zoveel onherbergzaamheid dat ik alle bronnen aanboorde voor zachtheid, licht, troost, warmte. Niet om erin te vluchten (oké, soms even), maar als voeding, als antwoord. Omdat we het met verharden niet gaan redden.

November. Je was zoals novembers zijn: ruig en zacht en alles ertussenin.

En nu is het december. Ik hoop op vrede op aarde.

#ninamaand

PS Random kijktipje: de docuserie over acda en de munnik. Goed voor elk humeur. 🙂

Ik kom de laatste weken steeds weer terug bij deze

Ik kom de laatste weken steeds weer terug bij deze zinnen, deze oproep. Ik zou ze wel op elke straathoek willen hangen, door iedereens brievenbus willen doen en van de daken willen schreeuwen. Of gewoon zachtjes fluisteren bij kaarslicht, want dat is misschien ook al heel wat.

Deel ze gerust.

Niet om mij, maar omdat ik denk dat we ze nodig hebben.

En ik bedacht/besloot vanmorgen dat ik de a4-poster hiervan de komende tijd bij elke posterbestelling toe ga voegen. Alle beetjes helpen. (Posters inpakken is altijd wat tijdrovend, dus vandaar niet bij elke bestelling. Maar als je toch al een poster in je order hebt glip ik 'm er zo bij in.)

Liefs en zachtjes aan. 🙂💛

Die nieuwe kerst-/advent-/winterset is er ook in h

Die nieuwe kerst-/advent-/winterset is er ook in het groot. Posterformaat. Misschien iets minder handzaam om rond te sturen, maar de illustraties komen er zo mooi op uit dat ik het toch wilde.

En met elk beeld dat ik inpak - kaart of poster - voel ik hoe het raakt aan dit moment, deze week. Verkiezingsuitslagen die iets in me aanwakkeren omdat ze zo anders zijn dan hoe ik de wereld zie. Die grote contrasten tussen donker en licht. Een aarde die zo kwetsbaar voelt. En steeds weer die hoop dat het allemaal gedragen wordt.

✨

PS Ik was het oorspronkelijk niet van plan, die set posters. Maar ze leken me ineens zo mooi als meditatiemateriaal, of gewoon om ergens op een fijne plek op te hangen waar gemijmerd mag worden. Of als deel van een adventsproject ofzo. Zie maar, misschien heb je zelf een mooi idee.

#ninamaakt #ninamaaktxkloosterhuissen

n i e u w e c o l l e c t i e # 5 Je bent al licht

n i e u w e c o l l e c t i e # 5
Je bent al licht.

O ja, ik was de nieuwe kaarten aan het laten zien! Kom, ik doe er nog eentje. Je bent al licht. Met een geblauwdrukte vogel die lichtvoetig door het luchtruim suist.

Het beeld ontstond op mijn verjaardagsfeestje, waarin ik met een paar vriendinnen ging blauwdrukken. Op de valreep zelfs: we hadden nog wat spul over dus ik smeerde gauw een rondje op een vel. Hup hup takjes erbij, hé een vogel in het midden, ja, da's mooi, concludeerden we. Met het laatste restje zonlicht kleurde de print blauw. Op foto 3 zie je het origineel, toen nog lichter. In de uren erna werd de tint langzaam donkerder en dieper.

De woorden op de kaart vloeiden voort uit een ander samenzijn met lieve mensen. Toen ik een maand later in mijn ontwerpbubbel kroop, kwam het zinnetje ineens bij het beeld. Ik glimlachte er even naar. Ja. Zo klopt 'ie.

Je vindt de gevederde vriend in de webshop. 🙂

#ninamaakt #ninamaaktmoed

Elke dag verse stapeltjes naar de brievenbus. 🙂

Elke dag verse stapeltjes naar de brievenbus. 🙂🙏

Het was een fijne dag. 🙂🌧️ #ninainnijmegen

Het was een fijne dag. 🙂🌧️
#ninainnijmegen

k e r s t w i n t e r k a a r t e n Er was eens ee

k e r s t w i n t e r k a a r t e n
Er was eens een droomopdracht. Vorige winter maakte ik voor het @kloosterinhuissen een reeks adventsillustraties. Als je me toen al volgde weet je het misschien nog. Verspreid over zes weken vielen ze bij een heleboel mensen hun mailbox binnen. Mooi was dat.

Maar hoe fijn een illustratie op je scherm ook is, er gaat niks boven een illustratie in je handen. Als verrassing in je brievenbus, liefdevol op je koelkast gehangen, boven je bed, in een lijstje, waar dan ook. Je weet wel: tastbaar. Ja, ik houd van tastbaar.

Het klooster was het met me eens, dus de beelden gingen naar de drukker. Het werd een set van zes kaarten die in de donkere wintermaanden tot leven willen komen.

Het zijn beelden die je uitnodigen wat langer te kijken. En te voelen, dat ook. Te voelen wat je herkent van het zoeken naar hoop in het donker, het onderweg zijn in de nacht, het volgen van waar het licht is. Ach, ik kan er van alles over zeggen. In de webshop doe ik dat ook, bij elke kaart een stukje. Je kan er zelfs doorklikken naar de teksten die de inspiratie ervoor vormden, toen ik ze maakte voor het klooster. Maar liever nog heb ik dat je er je eigen verhaal bij maakt.

Je vindt de kaarten - los en als set - in de webshop. Die weet je inmiddels wel te vinden volgens mij. Ik hoop dat ze komen waar ze moeten zijn. ✨

Liefs, Nina

#ninamaakt #ninamaaktxkloosterhuissen

er wordt nogal gewankeld hier gewiebeld en getrild

er wordt nogal gewankeld hier
gewiebeld en getrild
vertrouwen op de vlucht geraakt
geluiden zijn verstild

mijn voeten zoeken vaste grond
hier ergens moet ik zijn
mijn ogen zoeken horizon
maar buiten mijn bereik

waar kan het zijn misgegaan
wat ging er verkeerd
een afslag zo voorbij gegaan
een les nog niet geleerd

waar is de verharde weg
de weg waarop ik liep
er is alleen maar berm hier
geen enkel pad te zien

denk aan woorden die ik hoorde
over paden en ik hoop
dat het waar is: dat mijn pad
ontstaat daar waar ik loop

🍂

(één voordeel van wiebeldagen: er rollen vaak gedichten uit. die me vervolgens ook nog helpen om weer wat stevigheid te vinden. vandaag voel ik de grond alweer. 🙂)

Archieven

Archieven

Lees meer over

Assen blij blog cadeau cappuccino diy eerlijk fair trade fashion feest Frits gedachten gedicht geloof groen Groningen herfst hoogsensitief ideeën illustratie inspiratie kerst kleding knutselen koffie koffietentjestest lente leven lijstje maand maandoverzicht Nijmegen ninamaakt onzekerheid persoonlijk product reizen schoonheid seizoenslijstje tips toekomst vakantie winter winterdip zomer

Happy Acorn op Pinterest

Visit nina || happy acorn's profile on Pinterest.

En dan nog even dit..

© ninamaakt. Alle tekst, foto’s en illustraties op deze website zijn door mij (of Floris) gemaakt, tenzij anders aangegeven. Ze zijn alleen te gebruiken met toestemming.

Privacyverklaring

© by Happy Acorn, 2023

Top

Translate »