Afgelopen week bracht ik een middagje door in Nijmegen. Ik heb daar vier jaar gestudeerd, en dat was precies lang genoeg om verliefd te worden op die stad. Na die vier jaar verhuisde ik naar Assen (omdat daar toevallig een hele gezellige meneer woonde :)). En hoewel ik me in Nijmegen binnen een paar maanden op mijn plek voelde, duurt dat in Assen wat langer.
Duurt ja, in de tegenwoordige tijd. Want ik woon er nu bijna twee jaar, maar om een of andere magische reden voel ik me nog steeds niet echt geworteld. Hoe het kan dat dat zo lang duurt? Ik weet het niet. Ik kan er allerlei redenen voor bedenken, maar blijkbaar heeft het wortelen op dit moment, in deze situatie, voor mij, gewoon veel tijd nodig.
In de afgelopen twee jaar waren er verschillende fasen. Van ‘Grr Assen is stom en ik ben zielig, wat moet ik hier eigenlijk?’ tot ‘Hallo, ik woon hier al een jaar, nu moet ik toch wel een keer klaar zijn met dat gedoe, ik doe gewoon net alsof ik me hier thuis voel’. Ik moet bekennen, beide gedachten bevorderden het proces niet echt. Inmiddels ben ik in het stadium ‘Ik zie het allemaal wel, het gaat zoals het gaat, en dat is oké.’ Ik geloof dat dat iets beter werkt.
In ieder geval, wat ik dus eigenlijk wilde zeggen: ik was dinsdag in Nijmegen, en dat deed wat met me. Zoals elke keer als ik daar ben. Want ik kan het niet anders omschrijven dan dat daar gewoon nog een stukje van mijn hart ligt. Ja, zo voelt het. En terwijl ik aan een tafeltje in een van de universiteitsgebouwen op iemand zat te wachten, zette ik wat woorden op papier.
Dit is de stad
waar mijn herinneringen zijn
bij elke stap kan ik ze voelen
die kleine momenten van geluk
bij elke straat vult mijn hoofd zich
met gedachten aan toen
hoe alles anders is
en alles hetzelfde
Toen ik wegging leek het goed
het hoofdstuk was voorbij
maar soms twijfel ik weer even
is dit boek al uit?
Het ligt open op de bladzij
waar ik toen gebleven was
en als ik hier dan ben
kom ik thuis
en ga ik verder.
Misschien klinkt het wat wanhopig, alsof mijn leven alleen nog maar zin heeft als ik in Nijmegen ben. Dat is niet zo, heus niet. In Assen schrijf ik net zo goed aan een verhaal, en in dat verhaal zitten Frits, ninamaakt, heel veel Floris, ontelbare kopjes cappuccino en een huis met versierde muren. Ook aan die dingen ben ik gehecht geraakt. En daarom ook die laatste twee zinnen, die je op meerdere manieren kunt lezen. Want ’thuis’, is dat het Nijmegen waar ik op het moment van schrijven was? Of is dat daarna, als ik na een middag Nijmegen weer thuis in Assen kom?
Hoe dan ook, ik ga verder. Totdat de tijd de twee verhalen samensmelt.
Wat jij hebt met Nijmegen heb ik met Groningen. Voor mijn gevoel blijft Groningen altijd mijn thuis. Ook al woon ik ergens anders.
Heeeeelemaal mee eens! Ook al woon ik nu (nog) in Assen. nog ja, want er liggen grootse plannen om weer terug te verhuizen naar Groningen :-)
Oee, tof!
Wat heb je dit mooi beschreven.
Lijkt mij ook heel moeilijk hoor. En ik vind het ook niet gek dat Nijmegen zo ’thuis’ voelt. Je hebt er 4 jaar gewoond. En je woont niet toch al 4 jaar in Assen?
Je bent en blijft positief en doet onwijs je best. En hopelijk komt dat gevoel dan uiteindelijk wel.Wie weet helpt het als je wat meer mensen leert kennen? Want alles alleen doen in een nieuwe stad is echt niet makkelijk. ( de Aplhacursus bijvoorbeeld? heeft mij hele leuke contacten gebracht)
Helemaal mee eens! Maar inmiddels ken ik al honderdmiljoen mensen hier (of nou ja, bijna dan), en het gevoel is er nog steeds niet helemaal. Maar ach, dat komt wel :)
Ooh ik kan me zo goed voorstellen dat je verliefd werd op Nijmegen. Ik heb er nooit gewoond of zo, maar ik kwam er wekelijks langs voorbij met de trein en wat vond ik het altijd prachtig om over de Waal (het is de Waal toch? Of is mijn topo kennis echt zo slecht?) de stad binnen te rijden.
Jammer dat je je nog niet helemaal thuis voelt in Assen. Hopelijk komt dat nog!
Jup, is de Waal ;)
Haha ja, inderdaad de Waal ;-)
Oww ja ik snap wel wat je bedoelt. Ik woon sinds kort in Haarlem en ik heb me hier vanaf begin af aan meteen thuis gevoeld. Als ik over de snelweg terug naar Haarlem rijdt en ik zie de kerk mooi staan, dan denk ik toch: mijn nieuwe stadje. Hiervoor vier jaar in Amsterdam gewoond en daar heb ik dat nooit zo gevoeld als ik dat nu in Haarlem voel.
Wonen in een stad waar je van houdt is wel heel erg fijn hoor!
Bijzonder is dat he, dat dat soms zo gaat :)
Heel erg mooi en herkenbaar geschreven! Ik heb dit dan niet met Nijmegen, maar wel met het dorpje waar ik geboren ben (en de daar-bijna-aan-verbonden-stad), daar wonen mijn ouders nog en dus blijft het altijd mijn extra thuis; anders dan waar ik nu woon. (hoewel dat ook beter wordt na 2,5 jaar)
kan het me goed voorstellen, voor mij voelt Gorinchem nog steeds als thuis maar in Nijmegen wonen begint steeds meer te wennen, ik hoop dat met het vinden van een baan hier het ook meer thuis word. Nijmegen is wel erg leuk, mooi, groot en er is veel te doen dus het komt vast goed :) hoop dat je je snel thuis gaat voelen in assen!
Misschien ben jij gewoon een twee-steden meisje. Je hoeft toch niet heel je hart in één stad te hebben?Niet ‘in elk stadje een ander schatje’, maar zoiets als ‘een schatje (jij dus) met verschillende stadjes ;)
Hihi, dat is misschien ook wel gewoon waar :)
Het is natuurlijk niet zo’n leuk onderwerp, maar je hebt er wel een mooi gedicht over gemaakt :) ik kan het me goed voorstellen, het heeft voor mij ook een paar jaar geduurd voordat ik me op mijn plek voelde in Zwolle. De eerste twee jaar zat ik zodra ik vrij was in de trein terug naar Hoorn. Bij mij kwam de omslag doordat ik een Zwolse vriend kreeg, een baantje en wat meer ging ondernemen, zoals naar de sportschool, een cursus en gewoon lekker in mijn eentje wandelen of fietsen. Thuiskomen is voor mij nu niet alleen meer het IJsselmeer zien schitteren vanuit de haven van Hoorn, maar ook over de IJsselbrug Zwolle binnen komen rijden en de Peperbus zien. Hopelijk vind jij ook snel wat meer je draai!
Mooi geschreven, het gedichtje ook. Ik kan me voorstellen dat je moeite hebt met je thuis voelen in een andere stad, die je eigenlijk zelf niet gekozen hebt. Ik heb ook 1,5 jaar in een andere stad gewoond, maar kon me er ook niet thuisvoelen. Ben toen weer terugverhuisd naar mijn geboortestad en hier voel ik me thuis :)
Maar home is where your man (en frits) is, right? :)
Nijmegen! <3
Ik herken :) Hoewel het fijn is om nu in mijn geboortedorp te wonen met familie dichtbij en ik ook heus niks anders wil, ben ik aan Nijmegen wel mijn hart verloren en hebben Nijmegen en ik wel een hele speciale band. Het is zegmaar mijn second love :)
Jaa, dat hè? :)
Nien, wat mooi onder woorden gebracht. Beetje stil word ik er van. Knuf!
:) x
Wat een mooi gedicht :)
Ik roep altijd dat ik meer de mensen en de tijd die ik in Nijmegen had mis dan de stad zelf, maar toen ik er laatst was, was het zooo fijn om alle plekken weer te zien.. Het voelde een beetje als thuiskomen, ook al zijn al die mensen weg. Misschien heb ik er toch meer van mezelf achtergelaten dan ik dacht..
Geniet van je verhaal in Assen :)
:)
Hoewel Nijmegen en Assen voor mij gewoon allebei ver weg is, is het natuurlijk wel iets totaal anders. Het lijkt mij ook lastig om dan helemaal overnieuw te beginnen, maarja, Floris kan waarschijnlijk niet zomaar werk vinden in Nijmegen (of ergens anders) helaas. Ik ben nog nooit verhuisd, maar ik denk dat ik met mijn hometown ook wel een soort bijzondere band blijf houden. Of met mijn studeerstad. Ik bedoel, ik zou nu ook écht niet weg willen. En ik denk dat er ook wel mensen zijn die niet goed ergens anders kunnen aarden, of in elk geval niet op dat moment…
Waar ben jij opgegroeid eigenlijk?
Ik ben opgegroeid in een stadje in Flevoland, daar heb ik van m’n vierde tot m’n zeventiende gewoond. Maar gek genoeg voel ik – als ik daar ben – helemaal niet de drang om terug te gaan.. ach, zo gaan die dingen blijkbaar ;-)
Ooooh Nina ik snap je helemaal want Assen is het voor mij, na twee jaar, ook nog steeds niet. wat jij met Nijmegen hebt, heb ik met Groningen! Assen is gewoon… Assen.
Nou hoop ik binnenkort goed verhuisnieuws te brengen :-)
Wat een mooi gedichtje!
Gelukkig heeft Assen caffe pranzo.