Januari was de maand van…

Dag januari! Het was een maand van uitersten, en daarmee een maand die zich niet zo goed laat vangen in een korte inleiding :-) Moeilijke meh-momenten, opgevolgd door héle toffe, leuke, inspirerende, avontuurlijke momenten. Ha. Ja, van alles wat dus. Lees maar mee.

Januari was de maand van…

o Rustig uit mijn ninamaakt-winterslaap ontwaken.

Mijn maand begon met het laatste restje kerstvakantie, en daarna was het tijd om mijn werk weer rustig op te starten. Rustig ja, want januari is qua opdrachten meestal niet de drukste maand. Ik vond dat wel fijn, het gaf me de gelegenheid om even uit te zoomen en te ontdekken welke kant ik de komende tijd op wil met mijn bedrijf. Mijn eerste werkweken gebruikte ik dan ook vooral om te brainstormen, en om mijn website wat te finetunen. Mijn webteksten herschrijven, een paar kleine wijzigingen in de webshop doorvoeren, et cetera. Verder had ik verwacht dat het in de webshop héél stilletjes zou zijn, maar eigenlijk was het er best druk. Zeker vergeleken met eerdere januari’s. Hoi nieuwe lockdown, hoi mensen die elkaar lieve post willen sturen. :-)

In de laatste weken kwamen er ook weer opdrachten op gang en tekende ik vooral heel veel theegerelateerde dingen voor Your Daily Tea Cup. Eerst een stoepbord voor de nieuwe vestiging, en vervolgens reisde ik twee keer naar Leeuwarden om de winkelramen te versieren. Vorig jaar deed ik dat al voor het filiaal in Groningen, ik vond het heel leuk om het nu weer te doen.

En stiekem vond ik het ook gewoon megafijn om er even op uit te zijn. De tweede keer ging ik met de trein en dat voelde zó lang geleden. Ik genoot ervan om zomaar even door een wildvreemd stadscentrum te struinen.

o Elke dag een yogalesje.

Voor het eerst deed ik deze januari mee met de dertigdagenserie van Yoga With Adriene (en haar hond Benji). Ik heb haar eerdere series ook gedaan, maar nooit realtime, met de rest van de wereld. :-) Een vriendin van mij deed ook mee, dus dat maakte het extra leuk. Het was fijn, want door de lockdown en de relatieve werkrust, kon ik wel wat houvast in mijn dagen gebruiken. Zo’n terugkerend yogalesje aan het eind van de dag was precies goed. En nu ben ik dus heel sterk (oké, een beetje) en ben ik me extra vaak bewust van mijn ademhaling, omdat het thema nu eenmaal ‘Breath’ was. Ik twijfel nog een beetje hoe ik verder wil, ik denk dat ik het dagelijkse ritme los ga laten en ga mikken op drie lesjes per week.

o Zoeken naar zin en uitdaging.

Ja, binnenin mij was het ook wel een roerige maand (what’s new? :-)). Ik voelde me wat rusteloos en kon mijn draai in het nieuwe jaar nog niet helemaal vinden. Alles voelde een beetje meh. Waar ik in december vooral toe was aan rust en weinig prikkels, wist ik nu even niet zo goed wat ik mijn energie aanmoest. Dat er in mijn werk nog even geen groots project op de planning stond waarin ik me kon vastbijten, zorgde ervoor dat ik een beetje voldoening en uitdaging miste. Dus nou ja, het was gewoon even zoeken naar richting en houvast. Aan de ene kant mijn onrust serieus nemen, maar ook weer niet té serieus en allesbepalend. De ene keer lukte dat, de andere keer iets minder. ;-) (Terwijl ik dit typ moet ik denken aan de term ‘high sensation seeker‘, een begrip dat in de wereld van hoogsensitiviteit regelmatig komt. Het gaat dan om mensen die én gevoelig zijn voor prikkels én veel behoefte hebben aan uitdaging, een beetje spanning en sensatie. Ik herken me daar wel in :-))

o Spannende interviews.

Het goede nieuws: die spanning en sensatie kwam gelukkig ook. Oké, niet per se op de lange termijn – ik houd nog steeds mijn ogen en hart open voor iets waar ik me de komende maanden structureel in vast kan bijten :-) Maar op de korte termijn waren er twee hele leuke uitdagingen: ik werd geïnterviewd. Eerst voor een podcast, De Nederlandse Illustratie Podcast om precies te zijn. Precies, over mijn werk dus. Ik had een megafijn en inspirerend gesprek met Irene Cécile, die deze podcast maakt en zelf ook illustrator is. Anderhalf uur lang videobelden we en hoorde ze me uit over ninamaakt, hoe illustreren mijn werk is geworden en of ik mezelf als ondernemer zie. Maar ook over mijn toekomstdromen, geloofszoektocht en het boek dat ik ooit hoop te schrijven (pin me er niet op vast :-)). Ik weet nog niet precies wanneer de aflevering online komt, maar als ‘ie uit is laat ik het weten.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik het best intensief vond, zo’n interview waarvan je weet dat het opgenomen wordt. Uiteindelijk héél leuk, maar ook spannend en ik had me er zo vol overgave ingestort dat ik de rest van de dag met hoofdpijn plat lag. Ach ja, zo gaat dat met eerste keren. :-)

De tweede uitdaging kwam precies een week later en ha, het voelde alsof ik na de podcast door mocht naar level 2: een televisie-interviewtje. Terwijl ik het typ moet ik lachen, want het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk. Donderdag aan het eind van de dag kreeg ik een mailtje met een uitnodiging voor het programma De Nachtzoen. De opname zou de volgende ochtend zijn, om tien uur. 😳 Ik weet niet zeker wanneer ik voor het laatst mijn hart zo hard heb voelen kloppen. Het was een beetje alsof God/het universum tegen me zei: jij wilde toch uitdaging? :-) Dus ik zei ja en na een onrustige nacht zat ik de volgende ochtend om zeven uur in de trein naar Hilversum. Wat een heerlijk avontuur was het. Die 24 uur voelden als een achtbaanritje: intens en met veel kriebels in mijn buik, en vooral met de uitnodiging om me maar gewoon over te geven aan het moment, vanzelf te zien wat er komt. Een voorgesprek met de redacteur, visagie, het interviewtje zelf. Hoe spannend en nieuw het allemaal ook was, ik genoot ervan. Het voelde als een cadeautje om een keer mee te mogen maken. Waarschijnlijk komt de uitzending in maart of april op televisie. (Ach, misschien maar goed dat het nog een poosje duurt :-))

Wat ik al zei: het was een maand van uitersten! Het liedje dat deze maand met me meeging was een oude van Stef Bos: Lied van Prediker (Alles is lucht). Zijn tekst vind ik prachtig en is voor mij een fijne reminder dat ik me mag overgeven aan de stroom van het leven, dat ik deel ben van iets groters.

En nu is het februari. De maand voelt nog als een leeg canvas, maar ik hoop dat ‘ie gauw genoeg gevuld gaat worden met kleur. Die eerste vleugjes lente bijvoorbeeld. En ik hoop dat ik mijn energie om mag gaan zetten in iets concreets, dat alle wazige ideeën die nu in me ronddwarrelen zich tot iets moois mogen uitkristalliseren. :-) En zullen we ook maar gewoon samen duimen voor minder lockdowntaferelen? Volgens mij kunnen we dat allemaal wel gebruiken. Liefs!