je laten vallen.

Ja, het leven is een soort je laten vallen.
Eng en groots. Het erop wagen, de gok nemen.

En als je ergens nog vasthoudt, dan hang je. Dan blijf je hangen in wantrouwen, in verzet. Dat moment voor de overgave is het moeilijkst. Hoe langer je het volhoudt, des te zwaarder het wordt.

Het punt is dit:
Je móet je overgeven, loslaten, wil je ervaren dat je opgevangen, gedragen wordt.
Zonder de overgave ga je het niet weten.

Je moet de gok wagen.
Anders raak je verkrampt.

En tegelijkertijd:
Dat je opgevangen wordt wil niet zeggen dat je niet gewond zult raken.
Je raakt gewond, hoe dan ook.
En toch zul je ook daarin leven kunnen vinden dat de moeite waard is.

Toch zal het de moeite waard zijn.

Laat los.