juni.

Ha juni. Je was niet saai. Een maand van het volle leven. Alles voluit. Genieten van de zomer, hoe vanzelfsprekend sommige dingen dan kunnen voelen. Alles in bloei, soms weken geen wolkje aan de lucht.

De zomer in mijn cyclus en de zomer buiten vielen precies samen met activiteiten die mijn hart sneller deden kloppen, dus het was driedubbel feest. Hallo zelfvertrouwen. Ik gaf me eraan over en genoot tot in mijn tenen. Een week lang voelde ik me zo springlevend dat het leek alsof ik te veel koffie had gehad, dus ik hield het bij decaf. Met mijn tuinbroek en gele sandalen aan kon het leven niet veel beter.

De andere kant was er ook. Die kwam daarna, later in de maand. Het werd rommeliger. In alle uitbundigheid was ik vergeten dat geploeter er soms ook bij hoort. Opnieuw de grond onder mijn voeten zoeken. De weg kwijtraken in mijn binnenwereld. Gevloerd worden tijdens een opleidingsweekend, veel tranen. Spanning die eruit wil. Hoi, dit ben ik ook.

Juni was een maand waarin ik danste. Tijdens een concert bijvoorbeeld. Met enige schroom, want ik was in mijn eentje gekomen en het aantal mensen dat danste was op één hand te tellen. Maar het moest toch want alles in mij wilde bewegen. En ik danste tijdens de opleidingsdagen, een workshop waarbij we ons levensthema dansten. Moeilijk te beschrijven zo fijn als dat was. En ik danste thuis, op mijn zolder, in de woonkamer, in de tuin, op de fiets, op kantoor.

En steeds weer die vraag: mag alles deel zijn van mijn dans? Mag ook mijn vallen dansen zijn? Mag mijn geploeter meedoen? Mag ik niet alleen mijn pieken dansen, maar ook mijn dalen? Mag mijn uit de bocht vliegen erbij horen?

Ik zwom in het kanaal vlakbij mijn huis. Ik zat onder de boom in onze achtertuin. Ik genoot intens van de open dag van mijn opleiding. Ik las Rilke’s brieven aan een jonge dichter. Ik zette een stap die spannend en kloppend voelde. Ik dronk ijskoffie (x10). Ik ontmoette nieuwe mensen. Ik keek Flikken om mijn zinnen te verzetten (x20). Ik was dankbaar voor vriendinnen.

Nee, het leven was niet saai in juni.

En nu is het juli. Ik weet niet wat de maand gaat brengen. Misschien mag ik weer wat vaker nee zeggen na alle ja’s van de laatste tijd. Doseren kun je leren, dat soort dingen. We zullen het wel zien.

PS En o ja, ook in juli: er is de hele maand een mooi project gaande waar ik de social media voor doe. Mocht je in de buurt van Amsterdam zijn: kom een keertje langs!