Hier zit ik, op het randje van juni. Morgen is het juli, zomaar weer een nieuwe maand. Maar eerst kijk ik nog even achterom. Wat bracht de afgelopen maand? Het eerste wat in me opkomt is geploeter. Ja, ik vond het best een beetje een ploetermaand. Maar iets in mij zegt ook dat dat niet het hele plaatje is. Dus misschien moet ik wat beter kijken. Even terugbladeren door mijn agenda, scrollen door de foto’s die ik maakte.
Misschien is dat wel de reden waarom ik deze blogposts schrijf: om alle grote en kleine dingen die in een maand gebeuren even in perspectief te zien. De tijd nemen om uit te zoomen en te zien wat er toe deed, welke stappen er bewust of onbewust werden gezet. En van daaruit de volgende maand ingaan. Mocht je mee willen lezen, welkom.
Juni was de maand van…
o De corona-thuisblijf-bubbel langzaam maar zeker vergroten.
Juni voelde anders dan de afgelopen maanden. Vanaf maart was er een duidelijke (nogal dwingende) uitnodiging om naar binnen te keren, onze leefwereld te verkleinen en niet te ver vooruit te denken. En hoe ingewikkeld en abrupt dat ook was, het bracht voor mij ook een bepaalde helderheid met zich mee.
En nu kwam ineens de beweging naar buiten weer op gang. Ineens waren er weer vragen als ‘hoe vroeg moet ik mijn wekker zetten om om negen uur op kantoor te zijn?’, ‘zullen we wel of niet naar dat feestje gaan?’ en ‘wat zal ik aantrekken?’. Allemaal kleine onbenullige dingen die me vòòr maart niet zoveel energie kostten, maar nu blijkbaar wel. Ik raakte er soms een beetje van in de war. Alsof het allemaal te snel ging, alsof er te veel keuzes gemaakt moesten worden.
De eerste paar keer dat ik weer naar mijn werkruimte ging, voelde dat alsof ik een berg zou gaan beklimmen. En toen ik op een mooie zonnige ochtend in Groningen was om bibliotheekboeken op te halen en van de stad te genieten, zat ik na een uurtje overprikkeld op een bankje in het park. Ja, juist die kleine dingen, die vielen me wat tegen.
Het had ook fijne kanten, gelukkig: Ik zat voor het eerst dit jaar op een terras in de zon met een vriendin en ik was echt vergeten hoe fijn dat was. Ik zag bovendien mijn neefjes en nichtjes weer en Floris en ik aten taart bij mijn favoriete koffietentje om te vieren dat het weer open was. Ja, dat was ook juni.
o Me laten voeden door boeken en podcasts.
Boeken en podcasts waren mijn beste vrienden de afgelope maand. Het begon al met Eten bidden beminnen van Elizabeth Gilbert, wat een heerlijk boek! Soms heb je dat hè, dat je iets gewoon precies op het goede moment leest. Dat had ik met dit boek. Het maakte me heel erg aan het lachen, maar ook aan het huilen (soms tegelijk) en ik moest moeite doen om er niet te snel doorheen te gaan, want dan zou ik de mooiste zinnen misschien per ongeluk missen. Zinnen zoals ‘Ik wil dat God in mijn aderen speelt zoals zonlicht zich vermaakt op het water’.
En daarnaast las ik (verder) in non-fictie boeken, vooral over spiritualiteit, want dat is nu eenmaal nogal een thema in mijn leven. Boeken als ‘Weg uit het moeten: religie als verstrikking en ontknoping’ en ‘God 9.0: De spirituele groeikansen van het christendom’. En ‘Mijn heldere afgrond: overpeinzingen van een moderne gelovige’. Het was fijn om de wat meer intellectuele kant van mezelf weer even op te zoeken en aan te wakkeren :-)
Qua podcasts won deze episode van Oprah’s Supersoul Conversations het, met Barbara Brown Taylor als gast. Iemand tipte me deze vrouw onder mijn vorige blogpost (dankjewel Marije!) en dat was echt heel erg raak! Bij alles wat ik van haar las of hoorde had ik de neiging om te gaan applaudiseren :-)
o Black Lives Matter.
En dan een ander onderwerp dat me ook behoorlijk bezig heeft gehouden. Ik weet niet hoe het is als je geen social media hebt, maar op instagram – in ieder geval in mijn linkse progressieve bubbel – buitelden de Black-Lives-Matter-posts over elkaar heen. Oproepen tot actie, uitnodigingen tot zelfreflectie, maar ook kritiek, en vooral heel veel hoog oplaaiende emoties. Best overweldigend vond ik het. Waar ik normaal gesproken niet zo’n moeite heb om op social media mijn eigen stem te vinden, was ik mijn woorden nu even kwijt.
Dus online was ik wat rustiger. En het maakte me bewust. Nog bewuster van patronen die al eeuwenlang in ons systeem zitten en die er niet ‘vanzelf’ uitgaan. Het maakte me bewust van (een paar van) mijn eigen blinde vlekken. Het maakte me dankbaar voor al het tumult dat er nu is. Want hoe ongemakkelijk en ‘verstorend’ ook, ik denk dat het nodig is. En ik denk dat we scherp én liefdevol mogen zijn. Dat we elkaar mogen aansporen en uitnodigen, en dat we daarin ruimte mogen maken voor de schreeuwers én de kritische vragenstellers, de kartrekkers én de voorzichtige volgers.
o Yoga met Adriene en Frits.
De afgelopen maand pakte ik ook yoga weer op. De laatste keer dat ik mijn yogamatje tevoorschijn had gehaald was maanden geleden, maar ineens had ik er weer zin in. Ik houd van de dertigdagenseries van Yoga With Adriene en toen ik het thema van de 2020-editie zag, moest ik lachen. Home. Blijkbaar wist Adriene in januari al wat voor jaar het zou worden :-) Hoe dan ook, ik deed de afgelopen weken trouw (bijna) elke dag yoga en mijn lijf is nu een stuk minder roestig. Ik word er blij van. Net als mijn konijn Frits trouwens, die gezellig onder me komt zitten terwijl ik met trillende armen in plank-pose sta of bovenop me springt me als ik op de grond lig. En soms moet ik gewoon heel hard lachen om Adriene en haar hond Benji, zoals hier. :-)
o Persoonlijke ontwerpen voor lieve mensen.
Zo tegen de zomervakantie heb ik vaak wat minder inspiratie voor eigen ontwerpen. Ik weet niet precies waar dat aan ligt, maar eigenlijk is het elk jaar zo. In de zomermaanden staat mijn hoofd daar gewoon iets minder naar, dus verschijnen er vaak niet veel nieuwe kaarten in mijn webshop. Wat daarentegen wél lukt, is illustraties/ontwerpen maken op maat. Dus dat deed ik de afgelopen maand in overvloed. Een paar geboortekaarten, maar ook een trouwkaart, een poster en een trouwcadeau. Die laatste was voor iemand die ik ken, en dat maakte het extra bijzonder om ermee bezig te zijn. Fijn om te mogen doen!
Kijk, dat was juni. De dingen gingen lang niet altijd zo soepel als ik zou willen. Maar de maand bracht ook veel goeds, soms zelfs juist verpakt in de onrust. En ik denk dat ik soms vergeet dat processen niet lineair gaan. Dat er soms wat onverwachte haarspeldbochten tussen zitten, die je dan per ongeluk net iets te hard neemt (met migraine als gevolg). Maar dat je het volgende moment ook weer net zo goed het gevoel kunt hebben dat je in de hemel bent omdat je een mooie zin tegenkomt. Ofzo.
En nu is het juli. Er komt eerst nog behoorlijk wat werkdrukte aan, maar gelukkig ook een beetje vakantie. We gaan zelfs nog even op vakantie! (Wel twee hele nachten, gewoon voor de leuk.) En verder zie ik het wel. Stap voor stap. Voorlopig koers ik nog even op rust en ritme, dan kunnen er van daaruit weer nieuwe dingen ontstaan. Ik wens je een goede maand. <3
Leuk om te lezen! Wat fijn dat je yoga weer oppakt, ik begin er ook weer zin in te krijgen en dat had ik ook even een tijdje niet. Ik merk ook dat veel dingen me nu meer energie kosten mbt de versoepelingen. Ik weet nog niet altijd wat ik prettig vind en je moet inderdaad weer over de kleine dingen nadenken. Ik benader het gewoon weer stap voor stap!
<3
Het geboortekaartje van Silvijn staat pontificaal bij mij thuis. Ik vind hem prachtig. Alle details zijn zo mooi.
Wat fijn dat je weer met yoga begonnen bent. En logisch dat Frits daarbij komt kijken, die wordt er vast ook rustig van :)
Ahh zo leuk om te horen! Dankjewel :)
Eens in de zoveel tijd zoek ik je blog even op en lees ik je mijmeringen en verslagen terug. Leuk om mijn eigen naam nu terug te zien komen;) Heb de podcast van Barbara Brown-Taylor gelijk geluisterd tijdens de afwas (fijn, raak, applaudisseerneiging herkenbaar) en Rob Bells show hoop ik vanavond te kijken. Bedankt:) Tot de volgende keer!
Ah zo leuk om te horen! Hihi, yes! :-)