Lijstje van vijf: nieuwigheidjes

Zo, het werd wel weer eens tijd voor een vrolijk lijstje, vind je ook niet? De laatste tijd kocht ik per ongeluk expres wat fijne nieuwe dingetjes, gewoon omdat ik er blij van werd. Oké, en sommige ook wel omdat ik ze nodig had. Of nou ja, als ik er blij van word, is dat misschien ook al wel een soort nodig hebben. In ieder geval gebruik ik ze alle vijf met reuzeveel plezier. Kijk maar mee.

Vijf fijne nieuwe dingen

Ponzo – Janne Schra
Hoera, een LP! En wat voor een. Een tijdje terug bedacht ik ineens dat ik mezelf wel eens op iets moois mocht trakteren. Dus ik wilde de nieuwe cd van Janne Schra bestellen, maar omdat de LP+cd maar een pietsiebeetje duurder was, kocht ik uiteindelijk die. Ik moest er per ongeluk wel voor naar Nijmegen reizen (die webwinkel had – heel handig – al mijn adresgegevens onthouden, alleen ontdekte ik na het bestellen dat dat mijn vorige adres was), maar tripjes naar Nijmegen vind ik gelukkig niet zo’n straf.

En o ja, zal ik ook nog vertellen hoe leuk ik ‘m vind? Nou, duizendmiljoen leuk! Helaas hebben we geen platenspeler, dus de LP-bonustrack heb ik nog maar één keertje kunnen luisteren, bij mijn ouders. Maar hij pronkt heel mooi in onze woonkamer en ondertussen doen we duizend woonkamerdansjes op de muziek van de cd. Blijer kun je mij niet krijgen :)

 Het kaartenmolentje
Ik heb jullie geloof ik niet zo goed op de hoogte gehouden, maar misschien had je het al op instagram of facebook gezien: ik stond vorige week op een braderie in Groningen. Ik mocht aanschuiven bij het kraam van een heel leuk winkeltje, en mijn eigen ninamaakt-kaarten verkopen. Feest natuurlijk! Maar omdat ik dit keer niet zo veel kraamruimte had als de vorige keer, leek het me handig om een klein kaartenmolentje of -rekje aan te schaffen.

En zo kwam ik een week voor de braderie precies een lief klein molentje tegen, bij Groening (een superfijn winkeltje in Groningen). Eigenlijk waren alleen de kaartjes die erin stonden te koop, maar nadat het winkelmevrouwtje een telefoontje had gepleegd, mocht ik ‘m stiekem toch kopen. Ik wist zelfs nog een beetje af te dingen, hihi. Dus niet lang daarna stond hij met mijn handgemaakte kaarten te shinen alsof hij nooit anders had gedaan.

 De zomerjas
Toen de lente nog maar net een beetje aan het beginnen was, zag ik deze jas bij Koko Toko hangen. O, o, o, dat was een lastig moment. Zó mooi, maar ook zó duur (naar mijn maatstaven in ieder geval). Maar wel fair trade en verantwoord en biologisch katoen en alles erop en eraan. Dus ik spaarde en spaarde, kocht twee maanden geen kleding, en besloot dat ik ‘m toen mocht. En heus, toen was mijn maat dus op. Boehoehoe, huilie huilie mieuw. Zo stom! Maar goed, ze konden ‘m nog bestellen. Dus dat deden ze. En ik hoorde maar niks, en ik hoorde maar niks. En toen was de lente afgelopen, en gaf ik de moed op.

Maar precies toen ik dat gedaan had, kreeg ik een berichtje: je jas is binnen! Hieperdepiephoera! (Dat laatste stond niet in het berichtje hoor, dat verzin ik er zelf maar bij.) Dus ik paste hem en rekende hem af (sorry bankrekening), en deed vreugdedansjes. En nu nog steeds, ook al was het de laatste dagen veel te warm om hem te dragen. Want elke keer als ik langs de kapstok loop, denk ik: hoera, ik heb mijn lievelingsjas!

 Het gumselkwastje
Sinds ik mijn kaartenwinkeltje heb, teken ik best wel veel. Uiteindelijk met Oost-Indische inkt, maar eerst maak ik meestal een schetsje met potlood. En nu is dat op zich prima, alleen dat schetsje moet dan ook weer uitgegumd worden. En het nadeel van gummen is dat je van die gumselstukjes krijgt. De formule is vrij eenvoudig: veel tekenen = veel gummen = veel gumselstukjes.

Eerst veegde ik die vrolijk met mijn mouw van de tekening af. Ploep, op de grond (lang leve de stofzuiger). Maar eigenlijk was dat niet ideaal, want de helft van die gumselstukjes bleef natuurlijk aan mijn mouw hangen. Nee, dat staat niet zo sjiek. Maar nu is alles anders. Bij Dille & Kamille kocht ik namelijk een computertoetsenbordkwastje. Ammehoela, ik zeg: een gumselkwastje! En hij is nog fotogeniek ook, wat wil een mens nog meer?

 De gele parasol
Om weer even terug te komen bij het geel-wit van mijn bovenste aankoop: vorige week kochten we een parasol. Ik denk dat we nu toch wel echt in de burgerlijkheidsfase beland zijn. Om te laten zien dat we heus nog wel een beetje jong, rebels en speels zijn, kozen we voor een knalgele. Ik bedoel, je moet toch wat. Maar burgerlijk of niet, we hebben er in ieder geval veel profijt van. Vooral toen de zon vorige week zoveel overuren draaide, maakte hij de kans op smeltgevaar een stuk kleiner. Applausje voor onze gele vriend!

Tot zover mijn vrolijkheidsaankopen van de afgelopen tijd. Of nou ja, vanmiddag kocht ik per ongeluk nog een heel fijn leuk t-shirt (ook bij de Koko Toko, ik zei toch dat het mijn lievelingswinkel was?). Ach, ik moet toch wat overhouden voor een volgend lijstje :)