Lijstje van vijf: nog even over mijn kleine business

Oe, ik ben zo slecht in blogbeloftes doen. Ik bedoel, in die post van woensdagavond beloofde ik dat ik de volgende dag nog een artikel over mijn minibedrijfje zou schrijven. En dat deed ik dus gewoon niet. Ik probeerde het heus wel hoor, maar mijn kritische petje vond alles te waardeloos om te publiceren. En ik mag van mezelf geen artikelen publiceren als ik er niet trots en blij van word, dus daarom zagen jullie niks. Maar ach, jullie hebben er vast niet wakker van gelegen, dus dan doe ik dat ook maar niet.

En vandaag heb ik een kletspetje op, dus daarom presenteer ik jullie:

Vijf dingen die je nog niet wist over ninamaakt

 Ha, er zijn gewoon al bestellingen binnen! Dus ik zat vanmorgen een poos kaarten te tekenen, en besefte toen ineens dat ik ‘aan het werk’ was. Dat is toch fantastisch?

 Ik vind het zo leuk dat elk kaartje een eigen verhaal heeft. Als ik het kaartje met ’there are always flowers’ zie, herinner ik me het moment dat ik voor het eerst die bloemetjes tekende. Ik zat op de veerboot van Noorwegen naar Denemarken, op de zachte vloerbedekking in een hoekje, omdat alle stoelen al bezet waren. Ik was chagrijnig, maar toen ik zo met waterverf in mijn schetsboek aan het prutsen was, werd ik langzaam rustiger.

En bij de kaart ‘dream like a unicorn’ denk ik terug aan toen ik een cake bakte, in mijn unicornbakvorm. Al die tekeningen-herinneringen, daar word ik gewoon heel blij van. En dan vind ik het heel tof dat ik er andere mensen ook blij mee kan maken, en dat die quote of tekening bij hen weer een ander verhaal oproept :)

 Ik vind business eigenlijk een vet stom woord, maar als ik bedenk dat kaarten tekenen nu mijn eigen kleine business is, vind ik het ineens een heel vrolijk woord :D

 Ik heb nu dan wel een minibedrijfje, maar eigenlijk ben ik niet zo heel zakelijk, noch ambitieus. Of nou ja, ergens in een wolkje in mijn hoofd zitten wel heel veel dromen en dingen voor ‘ooit’, maar ik ben niet iemand die dan meteen een ondernemersplan op tafel legt en met zevenmijlslaarzen een bedrijf uit de grond tovert. Ik heb niet zo’n haast met dat soort dingen, en bovendien vind ik grote stappen veel te eng. Ik weet wel dat dat een beetje aanstellerij is, maar ik weet ook dat ik toch maar beter m’n gevoel kan volgen, anders sla ik dicht en wordt het bij voorbaat al niks. Dus het is prima als je me vraagt wanneer mijn assortiment uitgebreid wordt met ninamaakt-servies, -kussenslopen, -linnen tassen en -muurstickers, maar weet dan ook dat ik daarvoor de tijd zal nemen. Ach, en ik wil het ook maar gewoon nuchter bekijken: misschien loopt het bedrijfje voor geen meter en stort ik me over een half jaar op iets heel anders. Nee, daar ga ik niet vanuit. Maar toch, ik doe het liever rustig aan en ik vertrouw erop dat de dingen goed komen op zijn tijd.

 Het maken van de website was zo leuk! :) Ook wel lastig trouwens, want ik had heel duidelijk voor ogen hoe ik het wilde, en toen was ‘ie af en was ik eigenlijk toch niet tevreden. Maar toen maakten we gewoon een nieuwe versie, met een paar kleine aanpassingen, en toen was ik gelukkig wel tevreden. Kijk, zo deden we dat, gewoon op de slaapkamermuur. Helaas is er geen foto van hoe floris met de camera op het statief op het bed balanceert, maar het was best een grappig tafereel, denk ik zo. De credits voor het lijstje gaan overigens naar m’n moeder, want die was bereid om haar moederdagcadeautje uit te lenen, traliela.

Zo, tot zover de vijf willekeurige weetjes over mijn webshop :) En nu moet ik snel stoppen, want….

Fijn weekend!