Nou, wat een maand. Dat wisten we van tevoren ook niet hè, dat onze wereld zo op z’n kop zou worden gezet. Misschien maar goed ook. Maart was dan ook de maand van heel veel. Maar vooruit, ik heb het samengevat in zeven puntjes. Lees maar mee als je zin hebt.
Maart was de maand van…
o Hoe ons hele dagelijks leven ineens veranderde en alles in een ander licht werd gezet.
Ja, hoi corona (of zoals Marlou het laatst in haar nieuwsbriefje noemde, ‘onze Cor’). Het is nogal wat. Ik geloof dat ik er verder niet zo veel over hoef te zeggen, want dit kopje zal voor iedereen herkenbaar zijn. Wat er voor mij veranderde? Ik liet mijn fonkelnieuwe werkplekje in het centrum even voor wat het was, en ging weer thuis werken. Dat was inderdaad wennen, maar eerlijk is eerlijk: het gaat best goed. Ik ben extra dankbaar dat ik begin februari had besloten mijn webshop weer vanuit huis te gaan runnen, want och wat komt dat nu goed uit. En nog zo’n gelukje waar ik ultiem dankbaar voor ben: dat we vorig jaar de tuin hebben aangepakt. En ook dat de post (tot nu toe) zijn werk blijft doen, waardoor ik dat ook kan.
o De komst van de lente en de hoop die ze met zich meebrengt.
Ik ben ervan onder de indruk. Dat terwijl alles is gecanceld, alles een beetje anders gaat dan anders, de lente in al haar volheid doet wat ze altijd doet. Vorig jaar schreef ik ‘alsof het leven weer opnieuw begint’. Dat is het gevoel wat de lente me geeft, en ook nu.
En ik besefte hoe erg ik ernaar uit had gezien. Want nog voor dat het hele coronagebeuren ons leven binnen kwam was het winter, en mijn winter voelde lang en donker en moeilijk. En elke keer troostte ik me weer met de gedachte: op een gegeven moment wordt het lente. Echt. En nu was het ineens zover. Bijna overspoeld door verontrustende nieuwsberichten, maar toch. Ze was er gewoon. Er waren narcissen en krokussen en groene sprietjes aan de takken en heel veel zonnestralen en dagen waarop mijn winterjas eigenlijk te warm was. De bomen in het steegje in mijn straat staan al in bloei. Ik neuriede tijdens het wandelen en zat fluitend op de fiets. Dankjewel.
o Gevoelens in alle soorten en maten – vaak tegelijk.
Er was wel een en ander te verwerken deze maand. Dus ik probeerde mezelf daar de tijd en ruimte voor te geven. Het kostte me moeite om niet te veel met iedereen mee te leven. Ik zag hoe iedereen in mijn omgeving op zijn eigen manier geraakt werd door (de gevolgen van) het virus, en had de neiging om dat allemaal in me op te nemen, mee te denken, mee te voelen. Dus het was even zoeken naar balans. Waar heb ik wél invloed op, en wat ligt buiten mijn bereik? Kan ik daadwerkelijk iets voor een ander doen, of is er zijn misschien gewoon genoeg?
En dan nog al die andere gevoelens, soms terecht, soms een beetje buiten proportie. Zoals die ene keer dat ik echt niet meer wist wat ik moest doen, omdat we geen havermelk meer hadden en boodschappen doen ineens iets moeilijks was geworden. (Uiteindelijk ging ik naar de supermarkt, kocht ik één pak havermelk en deed Floris later op de dag de rest van de boodschappen.)
Fijne gevoelens waren er ook: Geïnspireerd en blij, door alle spontane initiatieven die de wereld in werden geslingerd. Dankbaar, voor alles wat er wél is. Hoopvol, door hoe veel mensen nu ineens een diepere laag in zichzelf aanboren, die op de lange termijn ontzettend veel moois gaat opleveren. Een gevoel van vrijheid, omdat al het ‘hoe het hoort’ even wegvalt en er daarmee zeeën van ruimte ontstaat. En ik was diep onder de indruk, van alle schoonheid die overal oppopt, mensen die woorden/muziek/beelden geven aan wat er gaande is. (Dit liedje bijvoorbeeld, heb je dat gehoord?)
Dus ja, het was een mengelmoesje deze maand. Een hoofd dat overuren draaide en een hart dat alle kanten op vloog. Prima, zo gaat dat soms.
o Het vijfjarig bestaan van ninamaakt!
Het voelt als vorig jaar, maar het was toch echt afgelopen maand, ha! Yes wat een feestje, mijn bedrijf bestond zomaar ineens vijf jaar. Of nou ja, ik had het gelukkig wel zien aankomen :-) Dus ik had speciaal voor de gelegenheid een nieuwe kaart ontworpen en die naar al m’n vaste klanten gestuurd.
En serieus, dat was zó leuk! Vond ik echt een blij en fijn klusje :-) Maakte me extra dankbaar voor al die lieve mensen die betrokken zijn bij mijn werk en ervoor zorgen dat ik dit kan doen. En daarna kreeg ik superveel lieve reacties en ook nog een bosje bloemen. En taart, van mijn office buddy Martine! Het voelde alsof ik zelf een beetje jarig was.
o Heel veel (maar dan ook echt heel veel) bestellingen inpakken.
Halverwege maart zorgde dat jubileumfeestje al voor wat extra drukte in de webshop, heel erg leuk :) Maar daarna kwam Corona de hoek om, en had eigenlijk heel Nederland wel behoefte aan wat extra liefde, hoop en lichtheid. En door alle social distancing zijn kaartjes een van de weinige manieren waarop we dat nog kunnen verspreiden. Ik was helemaal overdonderd door de stroom aan bestellingen.
Het voelde dubbel, want de situatie is naar. Maar tegelijkertijd is het fijn om zoveel bevestiging te krijgen in mijn werk. Want ik heb altijd kaarten willen maken die iets ‘echts’ overbrengen. Die niet alleen gezellig en voor de vorm zijn, maar ook iets te zeggen hebben als je even geen vaste grond meer onder je voeten voelt. Kaarten die aansluiten bij het hele spectrum van het leven. En dat zelfs een crisis als deze dan onderdeel van dat spectrum blijkt te zijn, en dat mijn kaarten dan nog steeds hout snijden… ja.
o Me geworteld en gefocust voelen.
Na mijn roerige 2019 kan ik nu geloof ik best veel hebben. Dat gevoel had ik de afgelopen maand in ieder geval. Om het beeld compleet te maken: soms voel ik me net zo’n boom, waarvan de takken best wel flink heen en weer kunnen zwiepen. Maar omdat mijn wortels inmiddels diep genoeg de grond in gaan, is het oké. De afgelopen maand was stormachtig en dat liet me zeker niet onberoerd, maar ik sta nog. En best wel stevig, geloof ik. Het vraagt wel om focus, heldere keuzes en wat extra mildheid, dus dat probeer ik dan maar.
o Koffiepauzes in de tuin.
Zo, tijd om af te sluiten met iets luchtigs! Ik werd ontiegelijk blij van al die zonnestralen en vervolgens net zo blij met het bankje in onze tuin, waar ik bijna al m’n thuiswerkkoffiepauzes doorbracht. Zo fijn! Toen Floris ook thuis ging werken kwam hij er gezellig bij, wel met zijn dikke winterjas want hij vindt het al gauw te koud. Maar dat geeft niks, gezellig was het wel. Sowieso was die tuin een goed idee, want we hingen er ook een schommel op. En lampjes in onze pergola. En ik wiedde onkruid, gewoon steeds een klein stukje, en had er nog plezier in ook. Fijn zo’n tuin :-)
Dat was een lang verhaal! Kon ik ook niet helpen, zo was het leven nu eenmaal in maart. En nu is het april. Vooruit denken zit geloof ik niet meer in mijn systeem, nu elk plan vergezeld moet worden door een vraagteken. Dus ik weet niet wat de maand gaat brengen. Mooie dingen, moeilijke dingen, verrassende dingen, heftige dingen, wie zal het zeggen. Ik bekijk het per dag, misschien is dat genoeg. Liefs!
