mei.

Hé mei. Wat was je beweeglijk, stromend, vrij. Dagen vol leven.

Het was een maand van meestromen.

Soms een paar dagen op volle kracht, niet te veel nadenken, gewoon de trein in stappen en plekken ontdekken, verhalen horen, mensen ontmoeten, met elke vezel van mijn lijf meedoen.

En dan weer de rust in. De tuin in. Of binnen met de gordijnen dicht, wanneer de hoofdpijn me eraan herinnerde dat niet altijd alles kan. Soit.

Ik nam mezelf een dagje mee naar Nijmegen. Fijn was dat. De volgende dag naar Amsterdam, een kerkdienst en een boekpresentatie. Op de terugweg langs bij een vriendin. Ach, sommige dingen kosten niet alleen energie, maar geven het ook.

En er was weer een opleidingsweekend. Uitbundige dagen vol kwetsbaarheid. Lachen tot je huilt, huilen tot je lacht. Het is een opleiding die ervaren als belangrijkste leermethode heeft en dat is zowel intensief als ontzettend mooi en leerzaam.

Ik las veel. Ik herlas De prinses die alles verloor, een heerlijk sprookje. En ik dompelde me onder in het nieuwe boek van Arjan Broers over wijsheid, De beste helft. Hij weet me al een paar jaar te inspireren, dus het is fijn om zijn lessen in handen te hebben. Ik vind er veel herkenning in, en omdat hij ouder is, reikt zijn blik net iets verder dan de mijne.

Mei was zo’n maand met feestdagen waarbij je de rest van de week niet meer weet welke dag het is. Ik ben daar niet zo goed in, liever heb ik gewoon mijn vaste ritme (zodat ik er van af kan wijken). Maar het kwam goed. Ik verzon kleine uitjes met Floris: koffie drinken in de stad, even zwemmen of een fietstochtje met koffiestop. Afgewisseld met thuis zijn, lezen, klusjes en in de tuin werken was het eigenlijk heel erg oké.

Halverwege de maand ontmoette ik iemand die ik al jaren via instagram ‘ken’. Het kopje koffie duurde uiteindelijk drie uur: het was een ontmoeting die voelde als een heerlijke stroomversnelling waar ik eigenlijk niet meer uit wilde.

Mei was ook een maand van nieuwe muziek. Eerst van Mensenkinderen, een instrumentale EP die hier eindeloos op repeat stond. En sinds vorige week draait hier het nieuwe album van Janne Schra. Die is een beetje als met schoenen die je moet inlopen. Eerst denk je ‘hmm ik weet het nog niet’ en na een tijdje wil je ze niet meer uit. Fijne muziek voor onderweg, tijdens het stofzuigen, tijdens het werken, eigenlijk tijdens alles wel.

Ik werkte veel voor klanten. Onder andere dit gezellige filmpje ging de lucht in, dat ik in opdracht van koffiebusje Il Berretto mocht maken. Ik maakte de illustraties, Floris bracht ze tot leven. Leuk om weer een keer iets samen te maken. :)

Daarnaast sleutelde ik regelmatig even aan mijn website en o ja, ik vernieuwde mijn logo! Na acht jaar was het tijd voor een nieuw jasje en een nieuwe ondertitel (hier zie je ‘m en vertel ik er iets meer over, mocht je benieuwd zijn). Het logo lag al een poosje op mijn computer te wachten, maar mei zei: het is tijd :-) Ook de homepagina en de pagina over mijn werk (in opdracht) paste ik een beetje aan. Wie weet dat ik de komende tijd nog verder schaaf, maar voor nu is het goed.

Ja, mei was een maand van middenin het leven zijn. Meestromen. Niet te veel sturen, voelen hoe de dingen vanzelf naar buiten willen. Laat het maar gebeuren.

En nu is het juni. Juni! Ik denk dan aan: zonderjasweer. Terrasjes. Picknicken. In de tuin eten. Schommelen. Bloemen. Naar concerten gaan. Dat soort dingen.

Ach, er zal vast meer nog meer zijn en ook vast niet allemaal zo rooskleurig, maar dat merken we vanzelf. Één dag tegelijk. Doe er iets moois mee.