Mei was de maand van…

Mei, je was me er eentje. Zal ik maar gewoon meteen met de deur in huis vallen? Je was de maand van…

Zon en regen en koffie op het terras. Want ja, het regende veel de afgelopen maand. Maar de zon was er ook. Zoals op die ene Hemelvaartsdag, die eigenlijk niet zonniger kon. We gingen fietsen en vonden een prachtig plekje om te picknicken. En dan was er nog die dag dat ik koffie op een terras dronk, of nou ja, terras: een paar stoelen precies tussen het pand en de drukke straat. Maar dat gaf niks, want ik zat midden in Groningen in de zon met havercappuccino in een écht kopje. Beter kon ik het me niet wensen.

Mei, je was ook een maand van veranderingen. Want ik ervoer nogal wat onrust en het voelde als ploeteren om daar doorheen te komen. Maar uiteindelijk kwam ik uit bij de andere kant ervan: ruimte. Blijkbaar moesten er wat dingen anders. Routines wilden niet langer, ik liep er in vast, net zo lang en hard tot ik niet anders kon dan ze los te laten. Neem nou het wekelijkse Random Thing I Like. Als je vijf jaar elke vrijdag een illustratie maakt en deelt, en je hoort keer op keer dat mensen er blij van worden, dan voelt het als een dwaze stap om ermee te stoppen. Dus het duurde even voordat ik mezelf dat toestond, maar uiteindelijk deed ik dat toch. Even niet meer de druk om elke vrijdag iets op papier te krijgen, wat een gevoel van vrijheid ineens.

En zo gingen er nog wat gewoontes de deur uit. De ochtendwandelingen: nu even niet. Elke avond yoga of mediteren: nu even niet. Mijn dag per se beginnen met koffie: nu even niet. Tienduizend stappen per dag: nu even niet. Allemaal dingen die heerlijk en fantastisch en waardevol zijn, maar het is nog heerlijker om te ontdekken dat ik ze niet nodig heb om gelukkig te zijn, om goed in mijn vel te zitten, om genoeg te zijn. Alsof ik weer een laagje afgepeld had, weer een stukje dichterbij de kern was gekomen: ik ben al genoeg. Ik hoef niks te bewijzen. Zelfs niet aan mezelf.

En ach, toen ik toch bezig was, hakte ik ook eindelijk die andere knoop door: op instagram ging ik van Engels naar Nederlands. Ik schreef er al jaren in het Engels en had daar allemaal goede redenen voor. Maar de laatste tijd miste ik iets. En ik wist pas wat dat was toen ik overstapte naar het Nederlands: het spelen met woorden. En nu voelt het alsof ik ineens weer met de woorden mag dansen in plaats van ze in een gareel moet houden, wat een geluk. Het voelt intiemer, directer, vloeiender, dichterbij. En natuurlijk heeft zo’n keuze invloed op cijfertjes, want niet iedereen kan Nederlands en niet iedereen houdt van poëtisch gemijmer. Maar dat neem ik voor lief, volgens mij is het perfect zo.

Mei was ook de maand waarin ik me over kon geven aan een boek. De laatste tijd was het daarvoor steeds te vol geweest in mijn hoofd. Maar nu niet meer. Dus ik las Het Zoutpad. Het bleek zo’n boek te zijn dat rauw en zacht tegelijk is. Ik was bijna vergeten hoe fijn het is om zo’n boek bij de hand te hebben. Zo’n boek waar je af en toe even in kunt schuilen, je geborgen kunt weten, mee kunt stappen op het ritme van de woorden zonder dat er iets van je verwacht wordt. Ja, heel fijn.

En mei was een maand waarin mijn werkdagen traag verstreken, het kostte me moeite om erbij te blijven. Stille kantoordagen zijn niet altijd mijn sterkste kant. Dus ik hield pauzes in het bos (met een roze koek), ik belde, schreef blogposts, sprak spraakberichtjes in en wandelde om te checken welke bomen al in bloei stonden. En als ik dan weer naar huis fietste, nam ik de omweg, langs het bos en water en wolkenluchten. Gewoon om te voorkomen dat ik met zoveel laptopwerk in een slaperige robot zou veranderen.

En ach, zo was er nog van alles in mei. Als ik achterom kijk, denk ik vooral: wat is er veel goeds gebeurd. Het voelt alsof ik weer een beetje meer thuis ben gekomen bij mezelf.

En nu is het juni en kijk ik nieuwsgierig vooruit, de toekomst in. Ik zie uit naar dagen als vandaag, waarop sandalen en een korte broek de beste optie zijn. En ik zie uit naar de fijne afspraken die al in mijn agenda staan. En ik zie uit naar alles wat er gewoon zomaar komt, grote en kleine dingen en alles daar tussenin. Laten we er wat moois van maken.

PS Mocht je nog fijne liedjes willen horen: deze als je zin hebt om te dansen. Deze voor als je het even niet meer weet. En deze als je gewoon van Stef Bos en Diggy Dex houdt.