nog even over die challenge.

Het is maart! En dat betekent dat februari voorbij is (echt? echt.). En daarmee is er ook een einde gekomen aan mijn challenge*. Wat voor challenge dan? Nou deze:

Als je het hele verhaal eromheen wilt lezen, kijk dan even hier (deel 1) en hier (deel 2). En nu is het maart, dus nu kan ik mooi vertellen hoe het gegaan is en of ik mijn doel gehaald heb. Oja, sorrie alvast voor de overdosis foto’s.

Zoeken

Om eerlijke kleding te kunnen kopen, is het natuurlijk handig om te weten waar het te koop is. Daarom heb ik heeeel veel webshops en merken en winkels bekeken :) Nou ja, eigenlijk vooral veel webshops en een beetje merken. En één winkel. En gelukkig was het zoeken niet vergeefs, want ik vond ook best wel veel. En weet je, omdat ik in een heel vriendelijke bui ben, deel ik mijn vondsten gewoon even. Want misschien ben ik wel niet de enige die dit boeiend vindt :)

(Nederlandse) webshops: watMooi, Kleerlijk, goodFibrations, Today Is A Good Day! (oké, deze is niet Nederlands, maar Belgisch), Geiten Wollen Shirts en de Fair Fashion-afdeling van Wehkamp.

Mooie merken (die o.a. in bovenstaande webshops te koop zijn): People Tree, ARMEDANGELS, Braintree, Studio JUX en MIPACHA. Er zijn natuurlijk nog miljoen andere merken, maar bij deze vond ik ook serieus écht leuke hippe mooie en soms een klein beetje betaalbare dingen. En dat is natuurlijk wat je zoekt, hoezee.

Winkels: Tja, ik heb dus maar één winkel gespot. In Groningen tenminste, want behalve Groningen en Assen ben ik niet echt ergens geweest. En dat was Koko Toko. Dat was overigens ook de winkel waar ik een maand geleden kwam en die me inspireerde om met dit hele gedoe te beginnen :) En het is een hele leuke winkel, dus ga er ook maar een keertje heen :)

Zoals je ziet heb ik geen enorm uitgebreid overzicht gemaakt, omdat dit anders een knetterslange post wordt. Als je dat wel heel interessant en leuk zou vinden, zeg je dat dan even in een reactie hieronder? Misschien ga ik er dan nog een keer een aparte post over schrijven :)

Kopen

Ik zal het maar meteen toegeven: dit gedeelte van de challenge verliep iets minder soepel. Opeens kwam het supergedisciplineerde stukje nina naar boven die van mening is dat ik alleen iets mag kopen als ik het écht nodig heb. En eigenlijk had ik best wel weinig nodig. Tja. Dus. Conclusie: ik kocht één ding. Namelijk een ketting. Ik weet niet eens of dat wel echt kleding is, maar ik kocht hem bij watMooi en betaalde het van m’n kledingpotje, dus ik vind dat het telt. Oh, en nu vraag je je natuurlijk af hoe je een ketting nou echt nodig kunt hebben. Nou, ik had ‘m écht nodig. Want vorige week dinsdag moesten we met ons koor optreden en was het de bedoeling dat we in het zwart waren, met een blauwe accessoire. En die had ik niet! (Geen leuke tenminste. Ik weet het. Sorrie.) Dus het werd die blauwe ketting, van Studio JUX, gemaakt in Nepal. En omdat het zonnetje vandaag zo leuk scheen en ik met de camera wilde spelen, heb ik er maar meteen een dozijn foto’s van gemaakt. Die ketting bleek nou eenmaal een zeer geschikt fotoprutsobject te zijn (scroll scroll scroll).

Oh, ik bestelde trouwens ook nog twee blauwe leggings van het merk Braintree bij de winkel Kleerlijk (voor dezelfde gelegenheid als de ketting), maar deze stuurde ik weer terug. Ehm, nee, niet omdat ze stom of lelijk of kapot of te groot of te klein waren, maar omdat ik net te laat ontdekte dat ik nog een blauw jurkje in m’n kast had hangen. De service van Kleerlijk was trouwens supergoed, ik bestelde om half drie ’s middags en had de leggings de volgende dag in m’n brievenbus!

Stiekem kocht ik trouwens ook hele vrolijke haarspeldjes (deze! (onderaan.) met een flamingo!), maar die had ik gewoon van de hema en beschouw ik niet als kleding, want die waren niet eerlijk. En ik betaalde ze uit het leuke-dingen-potje, dus dan mocht het wel.

Dus?

Ik heb de challenge volbracht! Oh yeah vreugdedansje! Oké, het zou logischer geweest zijn als ik behalve een ketting ook nog een shirtje, jurkje, broek of whatever had gekocht. Maar weet je, mijn eerste post hierover sloot ik af met de legendarische woorden ‘Géén nieuwe kleding kopen is nog verantwoorder dan verantwoorde kleding kopen’. Dus zo heel slecht is het nou ook weer niet.

Ik heb erover nagedacht of ik in maart weer alleen eerlijke kleren wil kopen. Maar omdat ik in maart genoeg andere challenges aan m’n hoofd heb (iets met veertigdagentijd, morgen vertel ik alles), laat ik het er nu even bij. Ik voel me door de afgelopen maand nog wel een beetje schuldig als ik in de H&M sta, dus wie weet houd ik me sowieso wel een beetje in qua kledingkopelarij. In ieder geval heeft deze challenge me gedwongen in het wereldje van fair fashion te duiken. De drempel om weer eens wat eerlijks te kopen is daardoor een stuk lager geworden, dus ik ben tevreden :)

* Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met het woord challenge, maar ik vind uitdaging ook een beetje gek, dus ik noem het toch maar challenge. Traliela. En dan nu de fotobom.