November was de maand van…

Pfoe. November, je was me er eentje! Soms is het eigenlijk wel fijn dat je van tevoren niet weet wat een maand gaat brengen, want dan was de moed me aan het begin van de maand waarschijnlijk al in de schoenen gezonken. Maar hé, we zijn er nog, en het is oké. De maand ging dus niet helemaal vanzelf, maar gelukkig waren er ook zeker een paar fijne dingen (neem nou die kleuren in de collage hieronder! Om maar iets te noemen :)) Zal ik gewoon over allebei vertellen, zowel het mooie als het moeilijke?

November was de maand van…

o Koffie drinken uit mijn zelfgemaakte mok.

Begin oktober volgde ik een keramiekworkshop bij Christina / Crooked Garden en dat was heerlijk. Die zaterdag was zó’n fijne dag, ik genoot er echt met volle teugen van. Even iets nieuws creatiefs doen, en dan ook nog zonder dat het met werk te maken heeft. Echt fijn, ik kan het iedereen aanraden. En toen, een paar weken later, kwam Christina met haar grote lieve witte hond Olaf bij me langs om mijn maaksels af te leveren. Nog een keer feest! Het oor van mijn mok had het niet overleefd, maar dat gaf niet, want verder was de mok precies zo perfect imperfect als ik had gehoopt. Eentje met karakter :-) Evenals het bordje wat ik erbij had gemaakt. En het voordeel van een mok is dat je er bij elk kopje koffie van kunt genieten. Dus dat deed ik.

o Een zwaar en moeilijk gevoel – en leren om daar oké mee te zijn.

Ging in oktober alles nog lekker smooth en vanzelf, zo ingewikkeld was het in november. Het leven voelde moeilijk (ik kan daar inhoudelijk van alles over zeggen, maar dat komt misschien een ander moment.) Rob Bell heeft het er in zijn podcasts regelmatig over dat processen – wat voor processen dan ook – vaak een kwestie zijn van vijf stappen vooruit, één stap terug, twee stappen vooruit, drie stappen terug, et cetera. Tja. November voelde duidelijk als een maand van stappen terug.

En tegelijkertijd… dat het zo voelt wil niet altijd zo zeggen dat het ook zo is. Die somberte waar ik elk jaar in deze periode tegenaan loop, daar kon ik nu voor het eerst redelijk oké mee omgaan. Voor het eerst was er naast die grote overweldigende grijze wolk ook een klein beetje ruimte voor de gedachte dat het tijdelijk zou zijn. Voor de gedachte dat ik niet alleen ben en dat óók die grijze wolk onderdeel is van het proces. Als er somberte was, dan kon ik soms zomaar denken ‘kijk, weer een mogelijkheid om te oefenen wat ik het afgelopen jaar allemaal heb geleerd’.

En ergens halverwege de maand deelde Annie Dimond iets op instagram wat me enorm hielp. Zal ik het hier gewoon delen? Misschien zijn er meer mensen die er iets aan hebben:

“Winter always reminds me of the vulnerability of this process. It can be so slow, so slow and arrested and at times hopeless and perhaps embarrassing—how silly that we even hoped in the first place!

But it’s not silly. It’s just cold and uncomfortable. And maybe you weren’t taught to slow down and enjoy haltingness of the winter. Or maybe you were taught to find a way to forget how hard it is.

Be gentle with yourself, find warmth, and light that candle of hope, my friends. The things you planted before the winter will grow. And yes, some of the old things will need to die. And that doesn’t happen in a day. That the winter is hard is not evidence that something has gone wrong.”

Dat was precies wat ik moest horen.

o Drukte in de webshop met nieuwe kaarten en (heel!) veel bestellingen.

Kijk, dit was dus fijn. Ik had het de afgelopen maand iets rustiger qua werk in opdracht, waardoor ik me helemaal kon focussen op de webshop. Er waren vier nieuwe kaarten en hoppa, ook nog een gezellige winteractie (tien kaarten voor €12,50). En daardoor werd het gezellig druk in de shop. Ik pakte bijna dagelijks bestellingen in (hoera!) en liet nieuwe postzegels, visitekaartjes en stickertjes drukken. Werd ik blij van. Dus mocht je de afgelopen maand een bestelling hebben geplaatst: dankjewel! (En zo niet: het kan nog steeds, de winteractie loopt nog :-))

o Troost en hoop vinden in woorden, schilderen, mediteren en slapen

Het voordeel van zo’n donkere wolk is dat het je extra alert maakt op lichtglimpjes. Ik vond troost en hoop op allerlei plekken. Ik las een boek met columns van Annemiek Schrijver, met een titel die zo duidelijk over mij leek te gaan dat ik bang was dat de inhoud van het boek tegenviel. Maar dat deed het niet! :-) Dus soms zat ik een poosje te lezen en dan was alles gewoon even goed.

Daarnaast mediteerde ik. Dat was niet nieuw, maar nu was het extra fijn. Met deze meditatie van Lisa Gungor bijvoorbeeld, zó mooi. En hier ontdekte ik een heel archief aan meditaties van een Vlaamse mindfulnessleraar, mijn nieuwe favoriet – een vriendelijke Vlaamse stem die tussen de stilte door de meest wijze dingen zegt, wat wil een mens nog meer?

Ik tekende en schilderde relatief veel, juist ook buiten mijn werk om. Soms zette ik een meditatie of een liedje op, en schilderde ik wat er ook maar geschilderd wilde worden. Veel abstracte kleuren en vormen, zoals deze, die ik uiteindelijk als een poster liet afdrukken. Of deze, met het nieuwe liedje van Coldplay op de achtergrond.

En ik sliep. Ik werkte iets vaker thuis zodat ik niet steeds voor dag en dauw op hoefde te staan. Ik maakte veel nachten van acht of soms wel negen uur, en het hielp. Blijkbaar helpt een uitgerust lijf ook bij een moe hoofd, want de afgelopen week gingen de dingen steeds wat meer vanzelf :-)

o Roodborstjes.

En dat is dus een voordeel van november: roodborstjes. Ze zijn er vast het hele jaar, maar in de wintermaanden laten ze zich lekker vaak zien. Ik genoot ervan tijdens mijn ochtendwandelingen, één keer zag ik er wel zes! En o, de reiger was er ook vaak. Ik heb hem/haar Gerrie genoemd (want dat zijn dezelfde letters), dus elke keer als ik de reiger nu zie, zeg ik ‘hoi Gerrie!’. (welkom in mijn leven :-))

Dus nou, dat was november. O, één kleine toevoeging nog: ik kocht ook een nieuwe tuinbroek, eentje die ik al maanden op het oog had. Nee, ik heb nog geen foto. Hij zit heel lekker en ik word er blij van (ook al is ‘ie een beetje op het randje van mijn comfortzone).

En nu is het december! Er staan minstens drie familiebijeenkomsten op het programma, en dat betekent dat ik lekker vaak mijn nieuwe nichtje zie. En verder zie ik vanzelf hoe deze maand zich ontvouwt. Eigenlijk heb ik er best wel vertrouwen in :-)