Hé oktober. Je was kleurrijk en intens.
Herfst was het. Eindeloos veel herfst en ik kon er ineens nog meer van genieten dan de oktobers die ik me herinner. Alles wat het hele jaar de tijd genomen had om te groeien en te rijpen, dwarrelde nu in het rond. Zomaar voor het oprapen. Eikels in mijn jaszak, bladeren in mijn fietsmandje, paddenstoelen op mijn telefoon.
Voor mijn nieuwe kaarten gold hetzelfde. Ook die bereikten na een paar maanden rijpen, groeien en stoeien hun definitieve vorm en kleur. Ze dwarrelden de wereld in. Tien stuks zijn het er. Ik wilde een collectie maken die je uitnodigt om middenin het leven te gaan staan. Het leven helemaal te leven, op jouw manier. Het zijn kaarten geworden vol warme kleuren – sommige nog uitbundiger dan ik van tevoren had kunnen denken, andere iets meer ingetogen. Ik ben er blij mee. Ze voelen helemaal van mij en nu mogen ze van iedereen worden en dat voelt goed.
Tussen het brouwen van de kaarten door was er genoeg te beleven. Een nachtje Ameland met familie, een zonnige fietstocht en een ochtendduik in de zee. En een huiskamerconcert in onze woonkamer, nog ter ere van mijn verjaardag. Een huis vol visite, taart en lieve liedjes van leuke mensen, wat wil je nog meer?
Er waren een paar stroeve dagen, mijn richting even kwijt. Maar de meeste dagen toch, voelde ik me steviger in mijn schoenen dan voorheen. Alsof ik zonder het te weten ineens weer wat gegroeid was.
Oktober, je was een maand van cadeautjes. Heus niet altijd alles, maar toch best wel vaak, best wel veel, in allerlei vormen.
En nu is het november. Een nieuwe maand met plannen in overvloed. Ik geloof dat ik zachtheid bovenaan mijn lijstje zet.
PS De soundtrack van deze maand was het nieuwe album van Oh Wonder. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik luisterde echt ook wel eens iets anders, maar toegegeven: niet zo vaak.
