oktober.

O, oktober. Fijne, rijke, wilde, onstuimige herfstmaand. Oktober voelde een beetje als een achtbaan. Zo eentje die tamelijk rustig opbouwde en precies halverwege naar beneden raasde met een looping, en van daaruit in volle vaart verder ging. Dat klinkt misschien wat overdreven, maar toch, ja, zo voelde het nu eenmaal. Gelukkig houd ik best van achtbanen.

Laten we maar bij het begin beginnen.

Begin deze maand gingen er nieuwe kaarten de webshop in! Eindelijk weer een stapel nieuwe, hoogstpersoonlijke ninamaakt-producten. Heerlijk om ze met de rest van de wereld te mogen delen. En natuurlijk gaat dat altijd gepaard met een flinke dosis nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig hoe mensen zullen reageren, welke kaarten meteen de deur uit mogen en welke iets meer gewenning nodig hebben. Gelukkig mocht ik in de weken die volgden een heleboel bestellingen op de post doen. De kaart ‘Neem je tijd‘ was het populairst, blijkbaar konden we allemaal wel wat rust, tijd en ruimte gebruiken. :)

In diezelfde weken leefde ik toe naar de start van een opleiding, waarvoor ik me een half jaar geleden al inschreef. Mijn humeur schoot heen en weer van héél excited naar héél zenuwachtig. De opleiding is opgedeeld in blokken van steeds een paar dagen, inclusief overnachting. Dus halverwege de maand vertrok ik met mijn koffertje naar een conferentieoord voor het eerste blok. Feest! En joh, wat intens. Drie dagen met een kleine groep wildvreemde mensen de diepte in.

Je zou kunnen zeggen dat het een studie is waarbij je zelf het studieobject bent. :) En alles wat er gebeurt in de groep is het lesmateriaal. Af en toe komt er wat theorie voorbij, maar vooral is het een programma vol oefeningen, meditaties, uitwisselen wat iets met je doet, verhalen, opstellingen en nog meer oefeningen. Alsof je bij alles wat er gebeurt wordt uitgenodigd om in de spiegel te kijken. Confronterend dus, maar in zo’n zorgvuldige omgeving dat het niet alleen veilig is, maar ook heel helend en hoopgevend.

Hoewel het echt best pittig was – ik liep flink tegen mijn grenzen op qua hoofdpijn en overprikkeling – vond ik het vooral een heerlijk weekend. Ik voelde me op een liefdevolle manier uitgedaagd. Daar was ik echt aan toe (maar dan ook echt). En wat een feest om in zo’n setting te zijn waar álles welkom is, waar je samen mag ontdekken, lachen en huilen. Ik verheug me alvast op het volgende blok, begin december.

Dus ja, als oktober een achtbaanrit was, dan was dat opleidingsweekend de looping.

De week daarna was een soort cadeautje, want tot mijn grote verbazing had ik ineens bakken met energie. Waar ik de afgelopen maanden vaak het gevoel had dat ik stagneerde (mentaal, maar vooral ook fysiek, door alle hoofdpijnperikelen), hebben deze intense dagen blijkbaar wat verschoven en losgewrikt. Na dat weekend voelde ik me springlevend, had ik energie voor tien en begon ik spontaan weer met hardlopen. En dan ook meteen vijf keer per week, eh ja… ik kan het ook niet precies verklaren. Maar het voelt goed en ik geniet ervan zolang het duurt. :-)

De laatste week van de maand lag de focus weer op mijn werk. Ook wel handig, want er wilden kerstkaarten gemaakt worden! In samenwerking met Stichting Bootvluchteling breng ik binnenkort een paar kerstkaarten op de markt, waarvan de opbrengst naar hun projecten op Lesbos gaat. Tof hè? Ik word er blij van. De kaarten zijn inmiddels bijna af en gaan komende week naar de drukker. Half november in de webshop.

En met mijn hart nog vol van oktober, begint er morgen een nieuwe maand. Een maand met nog meer herfst (wat is het mooi nu hè!) en ook met een agenda vol werk en afspraken. Ik hoop dat ik de grond onder mijn voeten kan blijven voelen, zelfs als de bladeren in het rond dwarrelen. X

PS Er stonden hier de afgelopen maand twee cd’s op repeat! Ik kan je vertellen dat er heel wat gedanst is. (Vooral door mij, Floris alleen als ik geluk had.) Dus voor de muziekliefhebbers onder ons: Het nieuwe album van Coldplay (met dit nummer als hoogtepunt!) en die van Oh Wonder (met een goed verhaal over het ontstaan ervan).