Het is alweer een eeuwigheid geleden dat ik over hoogsensitiviteit en ondernemen schreef, maar ik had een vervolg beloofd! Dus bij deze. Bij het oproepje wat ik destijds deed op instagram werden er allerlei aspecten van het (creatief) ondernemerschap genoemd, die niet zo goed samen lijken te gaan met hoogsensitiviteit. Twee daarvan staan vandaag op het programma: commercieel zijn en netwerken.
Commercieel zijn
Ha, hoera. Want hé, ondernemen heeft natuurlijk best wel te maken met geld verdienen. Je eigen diensten en producten aanbieden vraagt nu eenmaal om enig commercieel inzicht en zakelijke skills. En laten die twee dingen nu precies steunen op rationele keuzes, terwijl ik als hoogsensitief persoon meer een gevoelsmens ben.
En ja, dat is inderdaad een dingetje. Geld is nooit mijn belangrijkste motivatie geweest om mijn bedrijf te runnen, en dat zal het ook nooit worden. Het goede nieuws is: dat hoeft ook niet. Bovendien had ik dan beter een ander beroep kunnen kiezen, want er zijn heus lucratievere bezigheden dan illustreren ;-)
De zakelijke/commerciele kant van het vak is dus niet mijn aangeboren talent. Maar oefening baart kunst. Wat geld betreft weet ik inmiddels waar ik sta: Geld verdienen is niet mijn grootste doel. Mijn doel is om te doen waar ik goed in ben, anderen daar blij mee te maken en mijn brood ermee te verdienen zodat ik dat alles kan blijven doen.
In de praktijk betekent dat dat niet hoef te zoeken naar het meest winstgevende businessmodel ever, maar dat ik wel een eerlijk tarief moet vragen voor mijn producten en diensten. Gelukkig koop ik zelf inmiddels ook het liefst eerlijke kleding en fair trade kokosmelk, dus ik heb er geen moeite mee om diezelfde standaard te hanteren in mijn eigen zaak. Ik ben me ervan bewust dat mijn kaarten iets duurder zijn dan de gemiddelde ansichtkaart, maar juist omdat ik gewend ben om naar het grotere plaatje te kijken (aan werkwijze, exclusiviteit, service, uitstraling, enzovoort), zie ik dat ik ook meer te bieden heb. Klanten en opdrachtgevers kiezen in de meeste gevallen bewust voor mij en mijn stijl, werkwijze, filosofie en concept. Dus dat is prima. Ik weet wat ik te bieden heb en ik weet wat dat kost. In het begin vond ik dat nog wel eens lastig, maar inmiddels heb ik daarin mijn draai gelukkig gevonden.
Iets anders waarin hoogsensitiviteit en commercie elkaar soms kunnen tegenspreken is de verkoopbaarheid van producten. Ik probeer in alles wat ik maak dicht bij mezelf te blijven, maar daardoor zijn niet al mijn illustraties geschikt voor de verkoop. Soms kan een kleine aanpassing ervoor zorgen dat een illustratie meer herkenbaar en aansprekend is, en daardoor beter zal verkopen, dus af en toe doe ik daarin een concessie. Om een voorbeeld te geven:
Voor de kaart hierboven had ik aanvankelijk de tekst ‘wondermooi’ in gedachten. En voor een illustratie op social media was dat helemaal prima geweest, want het roept een gevoel van verwondering op en dat is prachtig. Maar als je een kaart naar iemand anders gaat versturen, heb je daar vaak een reden of gelegenheid voor. En bij de ander verwondering oproepen is nu eenmaal niet de meest voor de hand liggende reden. Dus uiteindelijk werd het tekstje ‘Even stil’. Want hoewel je daarin nog steeds iets van die verwondering kunt proeven, is de kaart ineens ook heel geschikt als teken van medeleven voor iemand die het moeilijk heeft.
En soms is het andersom: dan zie ik die mogelijkheid wel liggen, maar kies ik er toch voor om bij mijn eerste gevoel te blijven. Zoals bij deze kaart. Ik krijg wel eens de opmerking: ‘oh jammer dat het twee mevrouwtjes zijn, ik zoek een kaartje voor een bruidspaar en deze pastte anders precies!’. En hoewel bruidsparen wat mij betreft ook prima twee mevrouwtjes kunnen zijn, snap ik dat wel. Maar ik maakte deze illustratie na een heerlijke dag met een goede vriendin, toen ik achterop haar brommertje mocht en ik de beste middag in tijden had. In mijn hoofd kunnen het dus echt niet een jongetje en een meisje zijn op die brommer, want tja, zo was het nu eenmaal niet :-)
Dus kortom: mijn strategie ligt ergens in het midden: Geld speelt zeker een rol in de keuzes die maak, want ik wil dit werk nu eenmaal graag blijven doen. En dan het liefst met een dak boven mijn hoofd en een gevulde maag. Maar ik hoef niet rijk te worden, dus de meest winstgevende optie is voor mij niet altijd de beste optie.
Netwerken
En dan het tweede puntje. Netwerken en hoogsensitief zijn gaan niet in alle opzichten goed samen. Bij het woord netwerkborrel krijg ik bijvoorbeeld al een beetje buikpijn. Want in een – voor mij – nieuwe ruimte oppervlakkig kletsen met – voor mij – nieuwe mensen is niet echt mijn jam. (Lees: ik zou binnen twee minuten overprikkeld naar buiten rennen.) Gelukkig heb ik inmiddels wel ontdekt dat er heel veel manieren zijn om te netwerken.
Social media is mijn favoriet. Want heus, je gezicht laten zien hoeft echt niet per se offline. Zo volg ik op instagram graag kleine winkeltjes en collegaondernemers. Je weet wel, van die conceptstores met superbijzondere en mooie spulletjes, waar heel toevallig mijn kaarten ook best goed in het assortiment zouden passen. En lijkt dat laatste me een goed idee, dan ben ik nog steeds niet iemand die meteen een berichtje stuurt om te vragen of dat kan. Maar heus, af en toe een reactie achterlaten, laten weten dat je enthousiast bent over wat ze doen, dat soort kleine dingen werken allemaal. Voor je het weet heb je een klein gesprekje aangeknoopt en even later zit je met elkaar aan de koffie om een samenwerking door te spreken.
Offline gaat dat trouwens ook wel eens zo: dan stap ik zo’n winkeltje binnen, en dan kan een complimentje aan degene achter de kassa genoeg zijn om in een gesprek verwikkeld te raken over wat je doet :-) Ja, dat is dus ook netwerken, en het past een stuk beter bij mij dan zo’n borrel, want het is én authentiek (ik ga geen compliment geven als ik het niet meen :-)) én één op één, dus een stuk minder overweldigend.
En o ja, beetje gek misschien, maar voor mij is illustreren ook een manier om te netwerken. Word ik oprecht heel enthousiast van een merk/product/winkel/koffiententje/collega, dan komt het soms terug in een illustratie en tag ik die- of datgene erin op social media. Geen grapje, werkt echt :-) Mensen voelen zich vereerd, je blijft bij hen hangen en ze nemen makkelijker contact met je op als je iets voor hen zou kunnen betekenen.
Laatste tipje hierover: deze blogpost vind ik nog steeds erg inspirerend en motiverend! Ik kwam ‘m tegen toen ik nog maar net voor mezelf begonnen was en het moedigde mij aan om de dingen te doen op een manier die bij mij past :-)
Zo, het is tijd om af te ronden. Ik ben nog lang niet uitgepraat over hoogsensitiviteit en het ondernemerschap, dus binnenkort typ ik graag nog even verder :-) Dan zal ik ingaan op andere dingen die niet goed samen lijken te gaan met hoogsensitief zijn, namelijk werk- en prestatiedruk, deadlines en kritiek. Dankjewel weer voor het lezen en hopelijk tot dan!
PS Benieuwd naar mijn eerdere blogs over dit onderwerp? Hier vind je ze:
Deel 1: De voordelen van hoogsensitiviteit
Deel 2: Prikkels
Deel 3: Moodswings en je grenzen aangeven