Het loopt anders vandaag. Anders dan verwacht.

In mijn agenda stond een opleidingsdag. Gisteravond al zou ik hup, in de auto, zuidwaarts rijden. Zodat ik vanochtend rustig op kon starten en om half elf in een kring van lieve mensen zou zitten. Een grote bos bloemen in het midden, zoals altijd. Eerst een rondje met hoe het iedereen de laatste tijd is vergaan. En dan twee dagen luisteren, bewegen, delen, oefenen, voelen, uitwisselen, ervaren, leren.

Het ging anders. Corona kwam langs. Niks ernstigs – ik prijs mezelf gelukkig met iets dat nauwelijks een verkoudheid te noemen is. Maar desondanks bleef het net iets langer hangen dan ik hoopte, en moest ik vandaag nog binnen blijven. Morgen rijd ik alsnog naar het zuiden voor dag twee.

Maar nu ben ik dus thuis. Ik luister het nieuwe liedje van Oh Wonder. Ik draag het jasje dat ik deze week – na heel lang twijfelen – kocht, en nu eigenlijk niet meer uit wil doen. Ribstof, zacht en comfortabel, en ook een beetje stoer. Het zit als gegoten.