het zachte zoeken.

Een zinnetje dat de laatste maanden met me meereisde, was dit: Ik heb die zwaarte niet nodig om te zijn wie ik ben. En het was waar. Ik mocht lichter, vrijer, zorgelozer.

Maar als ik het nu tegen mezelf zou zeggen, is het alsof ik de zwaartekracht ontken. Dit seizoen, de tijd die nu aanbreekt, heeft zwaarte in zich. Deze maanden vragen erom om te gaan zitten, te liggen, te nestelen, te rusten. Alles dichtbij de grond, dichtbij de aarde. Het is tijd voor geborgenheid, terugtrekken, holletjes, omhuld worden door de aarde, door bomen, door de materie die groter en trager is dan wij.

lees verder →

oktober.

Hé oktober. Je was kleurrijk en intens.

Herfst was het. Eindeloos veel herfst en ik kon er ineens nog meer van genieten dan de oktobers die ik me herinner. Alles wat het hele jaar de tijd genomen had om te groeien en te rijpen, dwarrelde nu in het rond. Zomaar voor het oprapen. Eikels in mijn jaszak, bladeren in mijn fietsmandje, paddenstoelen op mijn telefoon.

Voor mijn nieuwe kaarten gold hetzelfde. Ook die bereikten na een paar maanden rijpen, groeien en stoeien hun definitieve vorm en kleur. Ze dwarrelden de wereld in. Tien stuks zijn het er. Ik wilde een collectie maken die je uitnodigt om middenin het leven te gaan staan. Het leven helemaal te leven, op jouw manier. Het zijn kaarten geworden vol warme kleuren – sommige nog uitbundiger dan ik van tevoren had kunnen denken, andere iets meer ingetogen. Ik ben er blij mee. Ze voelen helemaal van mij en nu mogen ze van iedereen worden en dat voelt goed.

lees verder →

september.

Dag september. Het was een maand vol leven, stroming en kleur.

September bracht me een kleine week in Nijmegen: een paar dagen in een airbnb in mijn oude wijk. Ik ga nooit vier dagen in mijn eentje weg, dus het duurde even voordat ik mijn draai gevonden had. Maar ik kende de weg, genoot van alles wat vertrouwd was, werkte in koffietentjes, zwom in de Waal, en deed veel inspiratie op.

Meteen daarna ging ik door naar drie opleidingsdagen, en dat voelde een beetje hetzelfde: helemaal vertrouwd en toch ook weer helemaal nieuw. Het waren dagen waarop alle facetten van het leven langskwamen en dat was intens en verrukkelijk. Ik heb gelachen, gepraat, gedanst, gehuild, gespeeld. Wat een cadeau weer. Er suddert nog van alles na.

lees verder →

augustus.

En zo raasde ook augustus voorbij. Een maand waarin er veel open lag en die soms een beetje als een speeltuin voelde: geen gebaande paden, er hoefde weinig en we deden veel. Nieuwe inspiratie en veel leven in de brouwerij, en toch was het ook een maand waarin de diepte en scherpte van het leven nooit ver weg voelde.

lees verder →

juli.

Juli. Het was een maand van ijskoffie drinken onder onze boom, terwijl de zon me tot op mijn botten verwarmde. Fijn wel. Die warme dagen, ik kon ze best goed hebben.

Juli was een maand waarin ik genoot van lieve mensen, door het land reizen, en van de bloemen in onze tuin. Een maand waarin ik al mijn ledematen los danste tijdens het concert van Oh Wonder. En een maand ik wijn dronk zonder er hoofdpijn van te krijgen en dat als een mijlpaal voelde. Een maand waarin nieuw zelfvertrouwen me op fijne plekken bracht.

lees verder →

juni.

Sjonge, juni. Kan een maand nog meer uitersten hebben? Juni begon met een paar verrukkelijke pieken en eindigde met een pittig dal. En daartussenin was het alles ertussenin. Zo gaat dat soms.

In de eerste helft van de maand waren er opleidingsdagen, feestjes en logeerpartijen. Er was een concert en een heerlijk bezoekje aan een kerk. Al die dingen gecombineerd in twee weekenden en hoewel het soms wel een klein beetje veel van het goede was, voelde ik me levender dan ooit. Ik had de beste gesprekken met dierbaren, met mensen die me inspireren en met wildvreemden. Ik kreeg zelfs een boek cadeau van iemand die ik niet kende, zomaar. Ik zwom. Ik bracht veel tijd door in de tuin. Het was zomer en ik vierde het leven.

Toen in de tweede helft van juni de drukte en bijbehorende euforie weggeëbd waren, dook ik in een boek en las ik over onderprikkeling en bore-outs. Er vielen puzzelstukjes op hun plek, van de afgelopen jaren. En tegelijkertijd riep het ook weer allerlei nieuwe vragen op.

lees verder →

mei.

Mei. Wat was je levendig en vrij.

Al meteen aan het begin van de maand had ik zin in nieuwe dingen, nieuwe belevenissen. Zin om me door niets en niemand tegen te laten houden – of nou ja, eigenlijk vooral niet door mezelf.

Dus ik herinnerde mezelf er regelmatig even aan dat ik ook van het rommelige en imperfecte kan genieten. En ik oefende om mijn onzekerheid wat vaker liefdevol aan de kant te zetten. (Want als ik nieuwe dingen wil doen, dan houdt dat me nogal eens tegen.)

lees verder →
Translate »