Zal ik voor de verandering eens vertellen dat de afgelopen maand héél fijn was? Want dat is al even geleden. Maar het was dus ook echt zo. Januari voelde als een frisse start, op allerlei manieren. Lees maar mee.
Januari was de maand van…
Ik ben te vroeg wakker, maar blijf nog even liggen. Zodra we eindelijk beneden zijn maken we koffie. En kaneelbroodjes. De zon schijnt voorzichtig naar binnen.
Niet veel later verwissel ik mijn pyjama voor mijn hardloopkleren, ik stap naar buiten. Mijn lijf en ik, we zijn een goed team. Soms rennen we een poosje, dan weer even lopen – want we zijn hier om te vieren dat dit allemaal kan: buiten zijn, bewegen, omringd door bomen en vogels en een kanaal en soms een zonnestraal. Het laatste stuk begint het te regenen en het is heerlijk. Ik zing feel the rain on your skin, no one else can feel it for you. Ik zit ineens vol energie.
Als ik thuis ben ben ik blij, dus na het douchen trek ik mijn tuinbroek aan. Ik dans op blote voeten, leg een lp op de platenspeler, geef Floris kusjes en maak koffie met extra veel melkschuim. De zon is terug en schijnt nu op haar allerallerfelst. Terwijl ik slokken koffie neem belanden de woorden in mijn boekje. Het is al middag. Dit was een zondagochtend zoals ik ze het liefste heb.
We zijn vijftien dagen het nieuwe jaar in en er is van alles gaande. Zo voelt het tenminste. Alsof alles beweegt, stroomt, gaat. En ik doe mee.
Één ding is dat ik me inschreef voor een winterretraite. Een midweek in een klooster, met workshops en meditaties en heel veel stilte. Spannend wel, maar ik kijk ernaar uit. Ik ben zo benieuwd. Even in een nieuwe omgeving de rust opzoeken en tegelijkertijd de confrontatie aangaan. Het voelt als in het diepe springen, maar op een veilige manier. In het kader van voorbereiding, voorpret en misschien ook een beetje voorspanning, kocht ik per ongeluk een dure nieuwe yogabroek. Hoe dan ook. Ik ben benieuwd.
En dan mijn werk. Ik nam de tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar en zag hoe ik in de laatste maanden de touwtjes een klein beetje had laten vieren. Helemaal niet erg, daar waren verschillende redenen voor en dat waren goede redenen. Maar ik besefte ook dat die losse touwtjes me niet per se extra vreugde brachten. Het was alsof ik heel langzaam steeds verder wegdreef van de kern van mijn werk: mooie dingen maken. Verwondering delen. Mensen wijzen op wat mooi, wonderlijk, hoopvol is.
lees verder →Ja, het is wel een momentje hè, die laatste dag van het jaar? Ik kan er van alles over zeggen, maar voor nu beperk ik me tot een overzichtje van deze laatste maand. Het was een maand vol licht en donker. Lees maar mee.
December was de maand van…
Waar ik soms over nadenk:
Hoe mildheid en genade eigenlijk best veel van elkaar weg hebben. Laatst gebruikte een vriendin het woord ‘genadig’. Bij mindfulness gaat het vaak over mildheid. Ook een mooi woord vind ik dat. En ik denk dat die twee, mild en genadig, eigenlijk heel dicht bij elkaar liggen. Ze liggen allebei in dat veld van niet-oordelen. In mijn hoofd is mildheid iets meer dragend, en genade iets meer omarmend, maar ik weet eigenlijk niet zeker of dat echt zo is. Ze geven allebei ruimte voor de dingen om te zijn zoals ze zijn. Ze fluisteren allebei ‘het is al goed’.
En nu we het er toch over hebben: ik leer het, steeds meer. Mildheid, genade. Zachtheid. Niet oordelen. Open zijn. Ruimte maken voor de dingen om te zijn zoals ze zijn.
lees verder →
I k . . .
W e r k vandaag thuis. Best wel fijn.
L u i s t e r mijn kerstplaylist op spotify. Kalme, vrolijke, alternatieve klingelliedjes.
D o e de dingen een beetje op m’n gemak vandaag, maar ben eigenlijk toch best productief. Ik heb zelfs gestofzuigd. En hardgelopen.
G a vanavond onze nieuwe LP van Coldplay luisteren. Mede mogelijk gemaakt door Sinterklaas.
D r i n k koffie uit mijn zelfgemaakte mok.
G e n i e t van hoe het leven de laatste dagen/weken weer iets soepeler en lichter voelt :-)
B e n blij met alle bestellingen die vandaag binnenkomen!
D e n k terug aan vorige week, toen er zomaar een leuke spoedopdracht kwam, waardoor de week ineens best druk was, maar op een goede manier druk.
Z i n g dit liedje bijna elke avond even. Met Floris op de piano.
H o o p komend weekend een lieve vriendin weer te zien.
V e r h e u g me op nieuw drukwerk dat ik bestelde (ninamaakt-posters!).
L e e s het boek Van het padje van Annemiek Schrijver en dat voelt als een warm dekentje. Zoveel zinnen waarin ik mezelf herken. Het boek gaat bijna terug naar de bibliotheek, maar gelukkig is er een tweedehands exemplaar naar me onderweg.
Z i t hier gewoon een beetje aan de keukentafel tevreden te zijn.
Pfoe. November, je was me er eentje! Soms is het eigenlijk wel fijn dat je van tevoren niet weet wat een maand gaat brengen, want dan was de moed me aan het begin van de maand waarschijnlijk al in de schoenen gezonken. Maar hé, we zijn er nog, en het is oké. De maand ging dus niet helemaal vanzelf, maar gelukkig waren er ook zeker een paar fijne dingen (neem nou die kleuren in de collage hieronder! Om maar iets te noemen :)) Zal ik gewoon over allebei vertellen, zowel het mooie als het moeilijke?
November was de maand van…
