Mijn plantjes lazen een boek.

Ik weet niet wat het is, maar de laatste tijd zijn plantjes mijn hart aan het veroveren. Steeds als ik door ons huis loop, ben ik aan het bedenken waar ik nog meer een plantje zou kunnen zetten of hangen. (Nee, ons huis ziet er nog niet uit als een overwoekerde ruïne, wees maar niet bang.)

Het punt is alleen: ik heb niet echt groene vingers. Dus vaak houden plantjes bij ons het niet zo heel lang vol. Ik herinner me nog hoe verbaasd ik tien jaar geleden was, toen mijn minicactusje niet onsterfelijk bleek te zijn. En vraag bijvoorbeeld niet naar die kruidenplantjessprietjes die een jaar geleden in onze vensterbank pronkten. (Op het potje stond niet dat de sprietjesfase het laatste stadium van hun leven zou zijn.)

Maar om te zorgen dat deze blogpost niet al te treurig wordt, heb ik goed nieuws:

Igor en Judith, de oprichters van Urban Jungle Bloggers, begrijpen mij en mijn mede-niet-groen-gevingerde-plantenliefhebbers. Dat bleek een paar weken geleden, toen ze op het idee kwamen om een boek te verloten. En niet zomaar een boek, maar Ik & mijn plant; het allerbeste kamerplantenhandboek. Kijk, dát miste ik dus in mijn leven.

Dus ik deed mee, en jawel, ik won! Misschien zagen ze mijn UJB-blogpost over koffie en plantjes, en dachten ze bij zichzelf, die arme plantjes in nina’s woonkamer, daar moeten we wat aan veranderen. Of misschien was het ook gewoon een hele eerlijke loting waarbij mijn naam door puur toeval uit hun hoed werd getoverd. We zulllen het nooit weten.

In ieder geval had ik na een paar dagen een fantastisch mooi pakketje in mijn brievenbus. Kijk, zo zag dat eruit:

Zoiets leuks kun je toch niet zonder hartjes op de foto zetten?

En warempel, er zat ook nog een lief kaartje bij!

En mocht je het nog niet weten: Frits wordt ook altijd reuzeblij van pakketjes. Of het nu een stofzuigerdoos is of fancy envelopjes, voor hem is de verpakking het grootste feest.

Maar voor mij gaat het natuurlijk om de inhoud, kijk hoe leuk!

Mijn plantjes kwamen ook even een kijkje nemen. “Hieperdepiephoera, vanaf nu worden we goed verzorgd!”, riepen ze elkaar vol enthousiasme toe.

Ze begonnen te stralen en wilden graag poseren voor de foto.

Het allerkleinste babyplantje sloeg snel wat bladzijdes om. “Oee, het is een heel romantisch boek, het hebben van een plantje wordt vergeleken met een verliefd stelletje!” zei hij ondeugend tegen zijn ouders. “Ik ben benieuwd waar hoofdstuk twee over gaat!”

Papaplant – die met de stekelige puntjes – sprak de jongste telg streng toe: “Zo te zien is dit boek niet voor babyplantjes, doe jij maar even je ogen dicht”.
“Ach, moet je nou kijken”, zei Mamaplant (in het gele potje) die snel de rest van het boek bekeek, “We kunnen testen wat voor type verzorger Nina is!”

Papaplant was meer geïnteresseerd in de tips. “Kijk nou, dat is een goed idee! Ik wil ook wel op zo’n karretje, dan scheur ik het hele huis rond!”.

“Je bent ook een echte man, hè,” sprak Mamaplant hem lachend toe. “Heb je die mooie plaatjes erbij al gezien? Ik hoop dat ik ooit ook zulke prachtige gele bloemen krijg.”

En zo bladerden ze en bladerden ze, tot het hele boek uit was. Ook Opaplant kwam nog even een kijkje nemen, maar hij was vooral benieuwd wat de rest ervan vond (hij kon de lettertjes zelf niet meer zo goed lezen, zo oud is hij). Dus Mamaplant, Papaplant en Babyplantje (die stiekem zijn ogen gewoon open had gehouden) zetten hun conclusie nog even voor hem op een rij:

M: “Ik vond het een fantastisch boek, het is heel kleurig en vrolijk aangekleed!”
P: “Die kleurtjes vind ik allemaal niet zo belangrijk, maar de informatie en tips die erin staan wel. En ik heb heel wat handige weetjes gezien, er stonden zelfs dingen in die ik nog niet wist! Ik bedoel, ik hou best van een muziekje, maar dat er zelfs wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar hoe plantjes reageren op muziek, dat was mij nog onbekend. Ik hoop maar dat Nina nooit rockmuziek gaat luisteren, want plantjes die teveel naar rock luisteren gaan heel snel dood! Mijn vrouw moest bijna huilen toen ze las dat er daadwerkelijk plantjes zijn gestorven tijdens dat onderzoek.”
B: Ik hou eigenlijk niet zo van lezen, maar ik vind het toch een superleuk boek! Want er staan duizendmiljoen grapjes in en ik lag de hele tijd dubbel van het lachen toen ik stukjes uit het boek las.”

“Nou, als iedereen zo vrolijk wordt van dit boek, dan kan ik het toch ook alleen maar leuk vinden?”, riep Opaplant uit.

Ik geloof dat het wel duidelijk is, mijn plantjes zijn razendenthousiast over dit boek. En toen ik eindelijk de tijd kreeg om het ook even te bekijken, snapte ik waarom. Ik las meteen de helft van het boek, en floris vroeg zich de hele tijd af waarom ik zo vaak moest lachen. Want geloof me, het is écht een grappig boek, maar toch ook écht heel handig en nuttig. Dus Frits blij (met het pakketje), ik blij (met het boek), Floris blij (want als ik moet lachen moet hij ook lachen) en niet het minst belangrijk: plantjes blij! :)