Zullen we samen mens zijn?
Zullen we samen bang of niet bang zijn, samen voorzichtig zoeken naar wat het beste is? Samen stappen zetten, één tegelijk lijkt me genoeg.
Zullen we samen hier zijn, hier in dat grote veld van mogelijkheden – soms te groot, te veel, maar nooit recht en alles in kleur.
Zullen we samen hier gaan staan, of zitten, liggen, wat dan ook. Zullen we elkaar soms in de ogen kijken om te zien wat er leeft, in jou, in mij. Of gewoon elkaars hand vastpakken en elkaar toevertrouwen: ik ben net als jij. Of: welkom.
Zullen we samen mens zijn, samen kwetsbaar groots en tot de mooiste dingen in staat? Groter dan we durven dromen, maar altijd één stap tegelijk.
Zullen we hier beginnen, gewoon maar hier, temidden van dit alles?
Er is hoop genoeg voor iedereen.
Dit was precies wat ik vanochtend even nodig had om te lezen. Soms zijn dingen groots en overweldigend, maar ik moet kleiner kijken, stap voor stap, dan ontvouwt de rest zich vanzelf. Thanks Nina! 🙏💛
Hé Marijke, wat mooi dat de timing zo precies goed was. Zo is het denk ik. Liefs voor jou!
Huilen van ontroering, merci!
<3
Pingback: Linkjesliefde #15 – fiekefatjerietjes
Zo mooi, Nina. Dankjewel!
thanks :) X
Prachtig!
dankjewel!
<3