September was de maand van…

Hehoi! Vandaag begon er zomaar ineens een nieuwe maand, dus voordat ik verder ren en oktober alweer in volle gang is, kijk nog even terug op wat er de afgelopen vier weken allemaal gebeurd is. Mocht je mee willen lezen, voel je vrij.

September was de maand van…

o Me verbonden voelen met anderen door goede gesprekken, mooie stiltes en koffie en taart.

Ik sprak best veel mensen de afgelopen maand! Dat kwam gedeeltelijk door mijn verjaardag, die ik gezellig vierde met een handjevol lieve mensen in onze nieuwe tuin :) En de dag ervoor at ik met een vriendin een taartje in Groningen, en later nog met iemand een taartje in Zwolle. Fijne momenten waren dat.

Het was sowieso een fijn en vrolijk verjaardagsweekend, want ik kreeg cadeautjes in bed, het leek wel zomer, een van mijn favoriete bands bracht een nieuw liedje uit en ik voelde me mezelf. Én de taart was gelukt. En op zondag picknickten Floris en ik met restjes taart op het strand.

En o ja. Er waren in september ook nog mooie gesprekken zonder taart. Bijvoorbeeld die ene keer dat ik ruim anderhalf uur met een vriendin belde. Of het gesprek dat ik had met een dominee waar ik af en toe kom.

En dan waren er nog de stiltes. In mijn eentje, maar ook met anderen. Die keer dat ik naar het stadsklooster ging, en die maandelijkse avond met een ander groepje mensen, waarbij we ook minstens een half uur doorbrengen zonder iets te zeggen. Het zijn van die dingen die misschien een beetje gek en onwennig klinken, maar in de praktijk heel mooi en inspirerend zijn :-) (Juist in een tijd waarin ik voor geloof en God even niet zoveel woorden kan vinden, blijkt de stilte heel veelzeggend te zijn. Of zoals ik Richard Rohr laatst hoorde zeggen: ‘Silence is the language of God, everything else is a poor translation’.)

o Genieten van het laatste beetje zomer en het eerste beetje herfst.

Ik vind september altijd een beetje een gekke tussenmaand. Er gebeurt zoveel! Naast fijne feestjes probeerde ik het gewone werkritme weer een beetje op te pakken en stroomden de aanvragen binnen. Altijd weer even zoeken, na die rommelige zomerweken. En ondertussen voelde het alsof het de laatste kans was om van de zomer te genieten, en die wilde ik ook niet laten schieten. Dus ik ging nog een paar keer zwemmen op zondagochtend onder het mom van ‘dit is vast de laatste keer dat het nog kan!’. Koud, maar fijn :)

En tegelijkertijd begon de herfst zijn intrede te doen en daar werd ik ook blij van. Niet omdat ik nou zo’n herfstmens ben, maar hoe de seizoenen wisselen en alles binnen een paar weken verandert, dat vind ik toch eigenlijk wel het mooist. Ineens vroegen mijn ochtendwandelingen weer om een sjaal, liet de lucht mooie kleuren zien en kwam ik heel veel paddenstoelen tegen. Alles voelde weer als nieuw :)

o Nieuwe kaarten!

Over nieuw gesproken… ik bracht drie nieuwe kaarten uit! Ha, eindelijk. Sommige ideeën waren al sinds april aan het borrelen, dus ik ben blij dat ze nu eindelijk hun definitieve vorm hebben gevonden. Niet zonder slag of stoot trouwens, van sommige kaarten werkte ik wel een stuk of tien verschillende versies uit, voor ik het zeker wist. Ik vroeg een paar mensen om hun mening en luisterde uiteindelijk toch het meest naar mijn eigen gevoel.

Hoe dan ook, ze zijn er nu! Een kaart met citroenen over licht, een kaart met vrolijke gekleurde regen, en een kaart met een mooi ginkgoblad en wat rijmende regels over het hier en nu. Ze staan alle drie in de webshop en ik ben er reuzeblij mee.

o Werken aan gepersonaliseerde ontwerpen, in alle vormen en maten.

Naast mijn eigen nieuwe kaarten, werkte ik vooral veel in opdracht voor klanten. Een geboortekaartje hier, een proefschriftomslag daar, een set van twee posters voor weer iemand anders. Deze kwispelende hondjes gebruikte ik uiteindelijk niet, maar ik werd er wél heel gelukkig van. Juist omdat ze zo klungelig en imperfect zijn :-)

o Een beetje onrust + de conclusie dat ik precies ben waar ik zijn moet.

Door al die drukte, mooie gesprekken, een mailbox vol nieuwe aanvragen en de veranderingen in de natuur, voelde ik me bij vlagen een beetje stuurloos. Alsof er nogal veel nieuwe input tegelijk kwam, en ik niet precies wist waar te beginnen of hoe nu verder. Dus keer op keer kwam ik tot de conclusie dat dat oké is. Dat nieuwe inzichten soms nieuwe vragen en mogelijkheden met zich meebrengen, maar dat ik heus niet overal meteen een antwoord of duidelijke vervolgstap voor hoef te hebben. Dat óók de onrust onderdeel is van het proces (van welk proces dan ook). Ja, dat dus.

En nu is het oktober! Ik heb geen idee wat deze nieuwe maand in petto heeft, dus ik laat het maar gewoon gebeuren. Er staan al een paar fijne dingen in mijn agenda en verder zien we vanzelf hoe het zich ontvouwt. In ieder geval verheug ik me op gekleurde bomen :-)