Dag september, hoi oktober. Een tijdje geleden kreeg ik een lief berichtje op instagram. Iemand liet me weten dat ze door mijn overzichtjes nu ook was gaan terugblikken op hoe ze de maand had beleefd, en dat dat haar zoveel inzicht gaf. Zo leuk om te horen! En yes, heel herkenbaar. Het helpt mij ook nog altijd, even bewust de ene maand afsluiten en dan weer met nieuwe moed en intenties de volgende ingaan. Dus hier gaan we weer. Dag september :-)
September was de maand van:
o Fijne einde-van-de-zomerdagen met vleugjes herfst.
Laatst omschreef een vriendin mij als buitenmens, en dat verbaasde me eigenlijk wel. Ik, een buitenmens? Maar toen ik er over nadacht… ja. De laatste jaren voelt buiten steeds meer als thuis. Dus de afgelopen maand genoot ik ontzettend van de overgang van zomer naar herfst. We hadden geluk denk ik, met het beste van twee werelden: zomerzon en herfstkleuren.
Ik bedoel, kijk nou. Blote voeten en dwarrelende blaadjes en zachte zonnestralen. Voeg daar koffie en een kaneelbroodje aan toe en veel beter kan het leven dan volgens mij niet worden.
Tijdens werkpauzes ontvluchtte ik vaak mijn kantoor om op het gras of in het bos mijn lunch (of taart!) op te eten. Soms fietste ik na werktijd langs een ander bos. Ik dronk koffie in de tuin. Wiedde heel veel onkruid. Ging wandelen op de hei toen die nog net in bloei stond. Kortom: ik probeerde zoveel mogelijk naar buiten te gaan, nu dat nog lekker zonder dikke jas kon.
o Nieuwe dingen ontdekken met bekende mensen en bekende dingen ontdekken met nieuwe mensen (en alles daartussenin).
Laat ik met het sufste beginnen, maar nieuw was het wel: ziek zijn in coronatijd. Floris en ik werden allebei flink verkouden en bleven dus een weekje in thuisquarantaine (op een uitje naar de testlocatie na). In eerste instantie erg vervelend, maar toen ik me erbij neer had gelegd eigenlijk ook wel weer goed. Het gaf stiekem wel rust om verplicht goed uit te zieken en dus niet per ongeluk te snel weer aan de slag te gaan.
En verder waren er gelukkig ook leuke en interessante nieuwe dingen. Ik begon aan een cursus over karakterstructuren en het herkennen van je eigen patronen. Een nieuwe setting met vijftien mensen waarvan ik het grootste deel niet ken. Het is een fijne mix van dingen waarmee ik al wat langer bezig ben, en nieuwe dingen die me prikkelen en uitdagen.
Daarnaast raakte ik betrokken bij een ander projectje met een klein groepje mensen, waar ik nu nog even niet teveel over zeg. Maar er komen dingen in samen waarvan ik tot nu toe alleen maar hoopte dat ze ooit samen konden gaan. En dat is helend. En inspirerend en hoopvol. Wie weet vertel ik er later nog eens meer over. :-)
o Een nogal intens innerlijk landschap.
Ik dacht, ik verwoord het even poëtisch. Want het was nogal een achtbaanmaand als het gaat om stemmingen. De maand begon met een coachingsgesprek met een vrij heftige nasleep. Veel onrust en verwarring. Blijkbaar gaat dat soms zo. Ook de brand in kamp Moria maakte op een of andere manier veel indruk. Ik ben daar nooit geweest, maar verschillende mensen die ik ken of online volg wel, en ik denk dat het daardoor toch dichtbij voelde. Het maakt me boos hoe er in de politiek mee omgegaan wordt. Alsof het niet over mensen gaat, mensen zoals jij en ik. Mocht je dat ook vinden, teken dan even deze petitie.
Het andere uiterste was er ook. Momenten van ultieme dankbaarheid en geluk en schoonheid en hoop en vertrouwen. Het gevoel dat het leven precies is zoals het moet zijn. Het gevoel dat de dingen kloppen. Dankbaarheid voor al het moois, maar zelfs ook voor al het moeilijks, omdat het zo onlosmakelijk verbonden is met het mooie.
Die momenten overvallen me soms, zomaar als ik in het bos ben of als ik op de fiets zit. Als ik aan het werk ben. Terwijl ik een podcast luister. Of als iemand iets zegt waarvan ik niet wist dat ik het even horen moest.
Dus ja, het was nogal een rijk landschap in september. Warme zonnestralen, wervelwinden, bergtoppen, ravijnen en rivieren, ze waren er allemaal.
o Mijn negenentwintigjarig bestaan vieren :-)
Ha, ja, dat deed ik ook. En dat was ook wel echt een feestje. Ik trok mijn nieuwe trui aan, stuiterde door het huis, kreeg cadeautjes in bed en hing slingers op in de tuin. En ik vierde feest in de tuin, met wat lieve familie en vrienden – nee, niet teveel tegelijk. Het weer was er perfect voor. Ik at taart, de hele week, want er was van alles over. We namen zelfs taart mee naar het strand, en koffie, want op het strand smaakt alles nóg beter :-) Er kwam een vriendin logeren, ik kreeg een boek vol gedichten, we aten kaneelbroodjes op zolder, en nou ja, zo waren er nog een heleboel fijne dingen in mijn verjaardagsweekend. Die negenentwintigste verjaardag, dat was me er eentje.
o Nieuwe ideeën omtoveren tot kaarten en posters.
Mocht je hier voor de creatieve vibes komen: yes, die waren er gelukkig ook afgelopen maand! In het kopje noem ik het omtoveren, maar ehm, eerlijk gezegd kwam er weinig tovenarij aan te pas. Het was vooral heel hard werken. Een beetje ploeteren soms. Ik had allerlei flarden van ideeën die allemaal potentie hadden, maar zich helaas niet als kant-en-klare ontwerpjes aandienden. Het was fijn dat ik daarvoor in september heel veel tijd had ingepland, want dat bleek ook wel nodig te zijn. Of misschien moet ik het in de tegenwoordige tijd zeggen, want het proces is nog steeds aan de gang.
Een paar ontwerpen zijn nu – zo goed als – klaar om gedrukt te worden, en andere hebben nog wat liefde en aandacht nodig voor ik ze met trots durf te presenteren. Dus de komende dagen sleutel en schuif ik nog even door. Kortom: Heb geduld. :-)
En vandaag begint oktober! Nu is het écht herfst, vind je ook niet? Ik denk dat ik er klaar voor ben. En zo niet, dan toch. Ik hoop dat ik ondanks alles grond onder m’n voeten mag blijven voelen. Dan kan ik een herfststorm hier en daar wel handelen. En verder ook maar gewoon genieten hè, van al die mooie kleuren, dwarrelende bladeren, paddenstoelen en roze luchten. Mag gewoon :-) Fijne oktober, lieve mensen.
