Soms, nee niet altijd
maar af en toe, zo nu en dan
ben ik hem kwijt
De tijd
Weet ik niet meer of het morgen is
of ’s avonds al na acht
maakt het eigenlijk niet meer uit
midden op de dag, of nacht
Hoeveel er is verstreken
of het traag ging of heel vlug
Ik ben ergens blijven steken
draai de uren langzaam terug
Er zijn vlagen van momenten
minuten vliegen af en aan
Het leven gaat wel door
maar de tijd is blijven staan
Waar was ik gebleven?
In het hier en nu, of toen?
Was ik even blijven zweven?
Wou ik nog iets doen?
Ik zie de dingen zich ontvouwen
ik ontvouw me langzaam mee
Ik dein mee door de seconden
van die eindeloze zee
Ik knipper met mijn ogen, zie de klok
De wijzers wijzen me erop
dat we door en door – niet stil
maar steeds in cirkels verder gaan.
Wauw, zo mooi!
Wauw wat mooi. Heel toepasselijk dat ik hem net vandaag lees, ik heb altijd dit soort dagen als de tijd wordt verzet. En doordat ik vandaag ook nog eens helemaal vrij heb genomen ben ik helemaal de tijd kwijt, heerlijk vind ik dat.