Och och och, lente. Alsof het leven weer opnieuw begint.
Ik houd ervan hoe het voorjaar aan de ene kant zacht en ingetogen is, maar aan de andere kant ook gewoon zo ontzettend uitbundig. Hoe alles groeit, maar je het alleen ziet gebeuren als je heel goed kijkt. Als je een week niet oplet is alles alweer anders.
Ik houd van de kleuren, van die veranderingen die langzaam en snel tegelijk gaan en van de manier waarop de lente alles in een ander licht zet. Net een beetje meer verwondering en vreugde, alles net een beetje lichter, luchtiger, milder, vrijer.
Elk jaar weer opnieuw, en elk jaar voelt het weer alsof het voor het eerst gebeurt.
Dus de laatste weken ging ik naar buiten, zo vaak als ik kon. En heel af en toe nam ik dan mijn fototoestel mee.
Die ene keer aan het eind van de dag bijvoorbeeld, toen ik nog net even die mooie bloesemboom verderop in de straat wilde vangen en hoopte dat het nog niet te donker was. Maar dat het precies het goede moment bleek te zijn. De eerste paar minuten was het zoals ik had gehoopt, licht genoeg en heel erg mooi.
Maar daarna, daarna toverde de lucht zomaar een klein vleugje magie tevoorschijn.
Wat een cadeautje.
En afgelopen week nog, in Utrecht. Op een of andere manier besloot een vriendin in de derde week van april op vakantie te gaan en haar appartementje in Tuindorp aan mij uit te lenen. Van tevoren dacht ik, prima, half april, dat klinkt als een mooi moment om een weekje in een fijne stad te zijn. Maar hoe mooi het echt zou zijn, dat wist ik toen nog niet. Ik had me geen beter moment kunnen bedenken om daar te logeren.
Alles in bloei. Straten gevuld met roze bomen.
Ik bleef maar denken: kan het leven nog beter zijn dan dit, hier en nu?
Zijn er mooiere dingen dan roze bloesems in de lentezon? Even mooi, dat zou nog wel eens kunnen, maar mooier? Ik denk het eigenlijk niet.
Er was zelfs een boom die zowel wit als roze bloeide. Ik wist niet dat zoiets bestond. Op de foto hieronder kun je misschien nog fantaseren dat die roze stiekem een struikje ertegenaan is, maar geloof me, het was echt één boom.
En dit laantje hieronder. Diegene die dit heeft bedacht heeft wat mij betreft wel een applausje verdiend. Als er een huisje vrijkomt houd ik me aanbevolen.
Ja, het is me wat, die lente. Eindeloos veel kriebels in mijn buik, tranen in mijn ogen en plaatjes op mijn camera. Zo mooi.
Heel mooi!
Dankjewel! :-)
Jaaa prachtig! En die lucht erbij! <3
Jaaa die maakte mij ook heel gelukkig!
Wow, Nina! Wat mooi!
Dankjewel! :-)
Wat prachtig Nina! Het doet me meteen verlangen naar nog meer van die zwoele lente-avonden, heerlijk.
Ohh ja, mij ook!
wat een betoverend mooie bomen!
jaaa! <3
prach-tig <3
Oh wauw, echt heeeel mooie foto’s! Ik ben fan 😍
ahh dankje!
Ohh jaa echt prachtig met die zon!! Wat is de natuur soms toch een cadeautje
yes! :-D
Ooooh zo mooi <3 Ik ben niet snel heel erg onder de indruk van iets of overwhelmed met gevoelens, maar als ik je tekst lees dan denk ik ja, dat kan ik dus ook gewoon hebben met bloesem. Vooral als het ook nog voelt als een lente-avond, precies aangenaam warm genoeg zoals het dat nooit was in de winter. En hoe stads Utrecht ook is, als je er op let zijn er overal toch verrassend veel bloesembomen te vinden! Ik weet inmiddels een beetje waar de mooiste staan, maar als ik dan in de lente op een nieuwe plek kom word ik soms alsnog verrast :)