Ik zeefdrukte een blije eikel

In mijn Happy Birthday Acorn-post van gisteren had ik iets beloofd. Namelijk dat ik vandaag zou schrijven over de workshop zeefdrukken die ik heb gevolgd. En wat je belooft moet je ook doen, dus daar komt ‘ie dan.

Creative Open Workshops
De workshop DIY Zeefdrukken werd georganiseerd door Francine, de eigenaresse van Cow Studio. Cow staat voor Creative Open Workshops, en dat is precies wat ze doet: het organiseren en geven van creatieve workshops. Ze heeft haar bedrijfje in Engeland (Birmingham) opgezet, maar is begin 2014 terug naar Nederland gekomen en verrijkt nu Assen (en omstreken) met haar inspirerende activiteiten. Ik leerde Francine kennen op het Etsy-feestje in juli, waarvoor zij het initiatief had genomen. Sindsien houd ik haar website een beetje in de gaten, en zo hoorde ik dus ook van de zeefdrukworkshop. Toen was ik jarig en besloten mijn broer en schoonzus dat als cadeautje te geven :)

Voorafgaand aan de workshopavond kreeg ik een mailtje met het verzoek om een of meer ontwerpjes mee te nemen. Want als je dan toch gaat zeefdrukken, dan kun je er ook maar beter meteen iets leuks van maken :) Ik wist niet zo goed hoe gedetailleerd het mocht zijn, hoeveel tijd er was en wat ik precies wilde, dus na lang twijfelen wist ik me te beperken tot zes ontwerpen. Gewapend met die zes blaadjes (en mijn fotocamera) kwam ik aan bij het wijkcentrum. Er hadden helaas wat mensen afgezegd, waardoor we met zijn vieren waren: Francine, haar moeder die ook wel eens wilde zeefdrukken, en twee ‘officiële’ deelnemers, waaronder ik. Stiekem vond ik het wel fijn om met zo’n klein groepje te zijn, want dan krijg je lekker veel begeleiding en tips, en leer je extra veel :)

Het zeefdrukproces
Ik verklap alvast dat er nu veel foto’s komen. Want het is niet een heel moeilijk, maar wel een best uitgebreid proces, dus ik heb geprobeerd zoveel mogelijk vast te leggen. En het was niet de meest fotogenieke ruimte en het was avond, dus het zijn geen hoogstaande plaatjes. Maar het was gelukkig ook een zeefdrukworkshop en geen fotografieworkshop, dus dat is dan maar zo.

Na een korte introductie van Francine over zeefdrukken, begon het lastigste van alles: een definitief ontwerp kiezen. Uiteindelijk besloot ik met het logo van de blog aan de slag te gaan, want ergens in mijn achterhoofd was er iets met een winactie omdat de blog bijna jarig was en ik nog niet wist wat ik wilde weggeven, en ik dacht, ik verzin later wel wat ik maak, maar dat logo komt erop. Dus zo geschiedde.

Wat er toen volgde was gelukkig niet zo moeilijk: het overtrekken van mijn ontwerpje op speciaal papier. Dat speciale papier is dikker dan gewoon papier en heeft een glad laagje, waardoor vocht er niet zomaar doorheen trekt. Weet je dat ook weer.

Met een hobbymesje sneed ik mijn figuren uit het papier. Omdat we uiteindelijk het negatief (alles wat wit was) zouden gebruiken voor de druk, was het vooral belangrijk dat dat heel bleef. De zwarte, uitgesneden letters en het eikeltje had ik daarna niet meer nodig.

Ik zocht een mooi stuk stof uit, knipte het op de gewenste maat en streek het, zodat er straks geen vouwen in mijn opdruk zouden komen.

Vervolgends legde ik mijn sjabloon op de lap stof, en daar bovenop het zeefraam. Een zeefraam is een soort lijst met daarin een zeef gespannen, met hele fijne gaatjes. Het raam dat ik gebruikte is speciaal voor het bedrukken van textiel, want voor het bedrukken van papier zijn de gaatjes fijner.

Toen mengde ik verf in de kleur die ik wilde en smeerde die op het zeefraam, net naast mijn sjabloon.

Met een rakel (zo heet dat ding van rubber en hout op de foto hieronder) verspreidde ik de verf over het zeefraam, zodat het door alle kleine gaatjes heen op mijn stof en het sjabloon kwam. Omdat de verf écht in alle gaatjes moest komen, herhaalde ik dit een paar keer. Francine (of iemand anders) hield ondertussen het zeefraam vast, om te voorkomen dat de boel ging schuiven.

We haalden voorzichtig het raam en het sjabloon van de stof. Et voilà, mijn stof was bedrukt!

Drogen, drogen, drogen, föhnen, et cetera. En de volgende dag even strijken, zodat de opdruk mooi blijft.

Zoals je op de foto’s kunt zien, gebruikte ik twee verschillende kleuren en moest ik het hele proces twee keer doorlopen. En toen gingen we opruimen (dat was natuurlijk het stomste van alles, met die verf all over the place) en toen ging ik heel blij naar huis :) Afgelopen weekend naaide ik er (met behulp van deze tutorial) een tasje van, want anders is het ook zo’n lap waar je niks mee kunt. En zo maakte ik van een cadeautje dat ik kreeg een cadeautje voor jou :) Want nu kun jij de tas dus winnen, hoera! Dat wist je natuurlijk al, maar zo niet, kijk dan nog even hier.

Conclusie: ik vond het superleuk om dit een keer te doen en ik vond het zeker voor herhaling vatbaar. Zeefdrukken is iets wat je niet zo makkelijk thuis kunt doen (zonder eerst flink te investeren in materialen), waardoor ik dit waardevoller en leuker vind dan – ik roep maar wat – een workshop pannenlappen haken. De manier waarop Francine de workshop leidde vond ik ook heel fijn, gewoon ontspannen en rustig, maar ook meedenkend en geïnteresseerd. Ik weet niet of ik zelf meteen nog een workshop zou volgen, maar dat is vooral omdat ik niet zo snel vijfentwintig euro uitgeef aan een avondje weg. (Hoewel ik dat voor een workshop van drie uur een prima prijs vind..) Maar ik weet wel wat er volgend jaar weer op mijn verlanglijstje staat :)

O, en mocht je nou zo enthousiast zijn geworden dat je deze workshop ook wel wilt volgen: hij wordt morgen (dinsdag 18 november) weer gegeven. Fijne maandagavond nog!