Zomaar een woensdagmiddag.

I k . . . 

D r i n k  thee met de naam Winter Orange Cake en het ruikt naar taart.
Z i e  de gele mok die ik laatst kocht (het is soms best gevaarlijk om boven een winkel te werken)
L u i s t e r  dit liedje heel vaak.
W e r k  heel hard aan honderd opdrachten tegelijk. Heel leuk en soms een beetje vermoeiend.
B e s l u i t  dat ik nu bij wijze van pauze een klein blogje mag typen.
W a n d e l  elke ochtend en deze week was er bijna elke dag een roze lucht.
V i n d  het mooi hoe social media kan leiden tot inspirerende gesprekken en ontmoetingen.
P r o b e e r  me geen zorgen te maken over alle deadlines en dat lukt gelukkig best goed.
E e t  een klein stukje Tony.
G e n i e t  na heel veel jaren met herfstdipjes, nu zomaar gewoon van dit nieuwe seizoen.
T e k e n  deze week extra veel dieren met feesthoedjes.
L e e s  de serie van Camilla Lackberg, nog één boek te gaan.
V e r h e u g  me op morgen, als ik met een groepje onbekende mensen ga kletsen.
K i j k  naar de vogels.
D r a a g  graag mijn (niet meer zo heel) nieuwe, rode haarband.
D o e  vanavond lekker kalm aan met thee en mijn pyjama en kaarsjes.
D e n k  steeds terug aan een paar bijzondere dagen in Londen, eerder deze maand.
M a a k  er zaterdag een feestje van.
V o e l  soms zomaar hoe bijzonder alles is. Het leven zeg maar.