Zomaar een zaterdagavond.

I k . . .

H e b  vanochtend gewandeld op/door/over het Hijkerveld. Het is daar zo mooi.
L u i s t e r  allerlei liedjes, van Oh Wonder tot Stef Bos en van David Benjamin tot mijn broer.
K o e s t e r  een inspirerend gesprek dat ik vorige week had.
D r i n k  mijn koffie het liefst met havermelk.
B e n  blij met lieve vriendinnen.
K r i j g  de laatste maanden zoveel bestellingen binnen! Dankjewel.
M i s  Nijmegen soms nog steeds. Ook al woon ik er al bijna zeven (!) jaar niet meer.
G e n i e t  ervan om soms te doen alsof mijn woonkamer een koffietentje is.
S c h r i j f  veel. In mijn mini-schetsboekje, in mijn soort-van-dagboek, in mijn 30-dagen-schetsboek en soms ook nog op mijn geheime blog. De woorden blijven maar komen.
W e r k  alweer twee maanden vanuit huis. Dat gaat prima, maar het voelt ook gek dat mijn fijne gloednieuwe werkruimte nu dus al twee maanden leeg staat.
D e n k  veel na.
V r a a g me verwonderd af hoe deze coronatijd in ons geheugen opgeslagen zal worden. Een van de eerste woorden die in me opkomt is intens. Alsof alle kleuren (zowel de lichte als de donkere) dieper en meer verzadigd zijn.
D a n s  soms op dit liedje. En op deze trouwens ook.
P r o b e e r  deze hele maand elke avond een pagina van mijn schetsboek te vullen met tekeningen en gedachtes. Tot nu toe lukt dat.
K i j k  regelmatig even dit filmpje, want het zijn de allerfijnste vibes die ik kan bedenken.
V i n d  het gezellig om zoveel samen met Floris thuis te zijn.
L e e s  ontelbaar veel boeken tegelijk. (Zeven nu, denk ik?)
V e r h e u g  me op alle mooie dingen die nog komen gaan.
T e k e n  even niet zoveel, behalve dan voor mijn 31-dagenprojectje en voor mijn werk. Oké, dus misschien toch wel veel.
D o e  jou de groetjes :-)