Zomaar een zaterdagochtend.

I k . . . 

Z i e  mijn vrolijke zaagcactus, die ik gisteren een plekje aan de muur gaf.
L u i s t e r  naar het nieuwe album van Jacob Collier, want elke keer als ik die luister voelt het alsof ik op reis ben. Een reis met allerlei bijzondere avonturen en de prachtigste uitzichten.
W e r k  de laatste tijd best wel vaak dagjes thuis.
W a n d e l  nu soms ’s ochtends in het donker, en dat voelt een beetje gek maar toch ook wel fijn.
M a a k  een minikerststalletje van dingen die ik in ons huis vond. 
V i n d  het leuk dat er steeds zoveel bestellingen in de webshop zijn.
P r o b e e r  niet in een winterdipje te belanden en sommige dagen lukt dat en soms niet.
K i j k  naar Frits, die deze week heel vrolijk is. 
E e t  heel soms stiekem een oliebol sinds ik een oliebollenkraam naast de supermarkt ontdekte.
V i n d  dit liedje het allerfijnst en ging vanzelf dansen toen ik het voor het eerst hoorde.
B e n  trots op Floris, die samen met zijn baas een keimooie film maakte, voor iedereen.
G e n i e t  ervan dat Heel Holland Bakt weer begonnen is :-)
T e k e n  – nu mijn werk iets rustiger is – weer wat vaker voor mezelf, gewoon zomaar.
V o e l  me vandaag een beetje zo zo, maar dat komt wel weer.
G a  vanmiddag een kopje koffie in de stad drinken, met Floris.
L e e s  ‘Taal voor de leuk’ van Paulien Cornelisse. Elke keer een klein stukje, want ik moet er steeds zo hard om lachen dat ik het nog lang niet uit wil hebben.
V e r h e u g  me zo op dit concert (en ook op deze en heel misschien ook op deze).
D r a a g  mijn allerwarmste trui, want dat mag als het december is.
D o e  weer bijna elke dag yoga en het is fijn (alleen mijn spieren moeten nog even wennen).
W a c h t  tot de amaryllisbol die ik gisteren kocht uitkomt.