Zomaar een zondagmiddag.

I k . . . 

D o e  het vandaag lekker rustig aan, want dat mag op zondag.
V o e l  me een beetje slaperig.
G a  straks een herfstige wandeling maken. Met de thermoskan en de camera en mijn winterjas.
L u i s t e r  naar de muziek van Lavalu. Wat een mooie mix van zang en semi-klassieke piano.
D r i n k  nog maar een kopje koffie.
S p e e l  soms met letters en woorden en zinnen, en geniet altijd zo van het moment dat ze precies op hun plek vallen.
B e n  blij met mijn nieuwe trui.
V i e r  de herfst. Zoveel mooie kleuren overal!
G e n i e t  van nieuwe kleuren ecoline, zoals sand yellow en reddish brown.
Z i t  best wel goed in mijn vel.
W e r k  deze week hard aan nieuwe kaarten, ze gaan bijna naar de drukker.
D e n k  terug aan gisteren, toen ik mijn nieuwste familielid op schoot had. Zo mooi en lief.
H e b  ineens weer inspiratie in overvloed. Wat een geluk :-)
Z i e  overal paddestoelen!
V e r h e u g  me op komende woensdag, als ik voor het eerst ukeleleles (hihi leuk woord) heb.
P r o b e e r  die fijne werkflow van de laatste weken nog even vast te houden.
L e e s  – of eigenlijk las – het boek De sjamaan en ik van Willemijn Dicke en het is werkelijk prachtig. Toen het terug moest naar de bibliotheek kocht ik gauw een exemplaar voor mezelf, zodat ik het laatste hoofdstuk af en toe even kan herlezen. Luchtig en intiem en diep en mooi en inspirerend en grappig en hoopvol.
T e k e n  heel veel sterren. Want ja, bijna Kerst :-)
V i n d  dit zo’n prachtig gedicht.